• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عمل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: عمل، واجب، حرام.
پرسش: از نگاه قرآن کریم کدام عمل است که در شرایط زمانی و یا مکانی خاص، انجام دادن آن حرام و در شرایط دیگر واجب و ترک آن حرام است؟
پاسخ: یک عمل برای دو فرد یا در دو شرایط متفاوت می‌تواند واجب و یا حرام باشد که در این‌جا به دو نمونه اشاره می‌شود:





۱.۱ - ۱. نمونه اول

وجوب یک عمل در شرایط ویژه مانند مناسک حج که طبق آیۀ:« وَ لِلَّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیهِ سَبیلاً »‌، کسانی که توانایی بر انجام این عبادت ندارند، حج بر آنها واجب نیست؛ ولی براساس آیۀ شریفۀ:« یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَسٌ فَلا یقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرامَ بَعْدَ عامِهِمْ هذا »، که از ورود مشرکان به مسجدالحرام و انجام مناسک حج حرام دانسته شد؛ زیرا یکی از شرایط درستی اعمال حج، مسلمان بودن است.
[۳] . شیخ طوسی، محمد بن حسن، الجمل و العقود فی العبادات، ص ۱۲۸، مؤسسه نشر دانشگاه فردوسی مشهد، ۱۳۸۷ ق.


۱.۲ - ۲. نمونه دوم

بر اساس آیۀ شریفۀ:« إِنَّما حَرَّمَ عَلَیکُمُ الْمَیتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزیرِ وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَیرِ اللَّهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَلا إِثْمَ عَلَیه إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ »، خوردن مردار حیواناتی که ذبح شرعی نشده‌اند، در صورت اختیار حرام است؛ ولی در صورت اضطرار و جایی که حفظ جان انسان ، وابسته به خوردن این گوشت باشد، حلال و واجب شمرده شده و ترک آن حرام است.
[۶] خواجوئی مازندرانی، (محمد) اسماعیل، الرسائل الفقهیة، محقق و مصحح: رجایی، سیدمهدی، ‌ج ۲، ص ۱۶۷، دار الکتاب الإسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق.



۱. آل‌عمران (۳)، آیه ۹۷؛ «و برای خدا بر مردم است که آهنگ خانه (او) کنند، آنها که توانایی رفتن به سوی آن دارند».    
۲. توبه (۹)، آیه ۲۸؛ «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! مشرکان ناپاکند پس نباید بعد از امسال، نزدیک مسجد الحرام شوند».    
۳. . شیخ طوسی، محمد بن حسن، الجمل و العقود فی العبادات، ص ۱۲۸، مؤسسه نشر دانشگاه فردوسی مشهد، ۱۳۸۷ ق.
۴. علامه حلّی، حسن بن یوسف، تذکرة الفقهاء، ج ۹، ص ۳۳۸، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ اول، بی‌تا.    
۵. بقره (۲)، آیه ۱۷۳؛ «خداوند، تنها (گوشت) مردار، خون، گوشت خوک و آنچه را نام غیرِ خدا به هنگام ذبح بر آن گفته شود، حرام کرده است. (ولی) آن‌کس که مجبور شود، در صورتی که ستمگر و متجاوز نباشد، گناهی بر او نیست (و می‌تواند برای حفظ جان خود، در موقع ضرورت، از آن بخورد) خداوند بخشنده و مهربان است».    
۶. خواجوئی مازندرانی، (محمد) اسماعیل، الرسائل الفقهیة، محقق و مصحح: رجایی، سیدمهدی، ‌ج ۲، ص ۱۶۷، دار الکتاب الإسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق.



پایگاه اسلام کوئیست.    


رده‌های این صفحه : احکام خودنی و آشامیدنی ها | فقه




جعبه ابزار