• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سعید بن عبدالله

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: امام حسین علیه‌السلام، روز عاشورا، سعید بن عبدالله، نماز، آزمایش.
پرسش: در روز عاشورا که سعید بن عبدالله ایستاد در مقابل امام ـ علیه‌السلام ـ تا آن حضرت نمازشان را بخوانند آیا سعید بن عبدالله خود نمازش را خوانده بود و چطور امام ـ علیه‌السلام ـ اجازه داد سعید بن عبدالله مبادرت به چنین کاری بکند حفظ جان سعید بن عبدالله واجب نبود؟
پاسخ: سؤال از دو بخش تشکیل شده؛ بخش اول اینکه آیا سعید بن عبدالله نمازش را خوانده بود یا نه؟



چون که امام و یارانش به‌ناچار در برابر تیرهای دشمن نماز خوف
[۱] . رجوع شود به کتب فقهی درباره کیفیت نماز خوف.
خواندند و سعید بن عبدالله خودش را سپر کرد
[۲] قمی، عباس، منتهی الآمال، مؤسسه انتشارات هجرت، ص ۶۷۳؛ گرمرودی، حاج میرزا رفیع، الذریعه، چاپ سنگی، ص ۱۰۷؛ مقتل ابی‌مخنف، مرکز انتشارات بنی‌الزهرا، ص ۲۷۲.
تا حضرت نماز را بجای آورد، سعید از کثرت زخم تیرها به زمین افتاد و شهید شد و دیگر نتوانست نماز را بجای آورد.


روایت شده در این هنگام سعید بن عبدالله رو به حضرت کرد و عرض نمود: «آیا به عهد خود وفا کردم؟» امام ـ علیه‌السلام ـ در جواب فرمود: «آری، تو در بهشت پیش روی من هستی!»
[۳] رسولی محلاتی، سیدهاشم، زندگانی امام حسین، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص ۴۳۲.
به دنبال این سخن، روح از بدن سعید پرواز کرد و گویند که در بدن او سیزده تیر مشاهده گردید.
[۴] سید بن طاووس، لهوف، دفتر نشر نوید اسلام، ص ۱۳۷.


۲.۱ - دیدگاه کتاب‌های مقتل

و شاید اینکه در کتاب‌های مقتل تصریح به نماز سعید بن عبدالله نشده؛ بدین جهت است که منظور در اینجا بیان کیفیت نماز نبوده؛ بلکه در مقاتل روی ایستادگی و از جان‌گذشتگی سعید تمرکز داشته‌اند.
بخش دوم سؤال چطور امام ـ علیه‌السلام ـ اجازه داد سعید بن عبدالله مبادرت به چنین کاری بکند؟ آیا حفظ جان سعید بن عبدالله واجب نبود؟


در این‌باره باید عرض کنم که درست است که حفظ جان واجب است، ولی باید توجه داشت که واجب و حرام و کلاً احکام الهی مراتب و درجات دارند؛ یعنی می‌بینی که گاهی دو حکم هم‌زمان جعل می‌شود، ولی یکی را بر دیگری ترجیح می‌دهیم؛ چون که یکی از دیگری واجب‌تر است.


در اینجا هم حفظ جان واجب است؛ ولی جهاد در راه خدا و حفظ جان امام از حفظ جان یک فرد انسان به طریق اولی واجب‌تر است و اگر در اینجا مسئله حفظ جان مطرح می‌شد که باید امام کسی را به جنگ نمی‌فرستاد. درست به همین دلیل است که اصحاب و خاندان امام قبل از شهادت خود اجازه ندادند امام به میدان جنگ برود. اگر حفظ جان واجبتر بود که امام ـ علیه‌السلام ـ خودشان می‌دانستند که شهید می‌شود؛ پس باید بگوییم که امام نباید قیام می‌کرد و در خانه می‌نشست و جان خودشان و یارانشان را حفظ می‌کرد؛ در‌حالی‌که شرایط خاص زمان امام حسین ـ علیه‌السلام ـ ایجاب می‌کرد که برای حفظ دین اسلام که حاصل رنج و تلاش بسیار پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ و یاران باوفایش بود، شخصیت بزرگی چون حسین بن علی ـ علیه‌السلام ـ با فجیع‌ترین وضعی به شهادت برسد و روح تازه‌ای به روند ادامه حیات اسلام و ماندگاری احکام دینی در جامعه بدمد.


حرکت آگاهانه امام حسین ـ علیه‌السلام ـ وسیله‌ای برای آزمایش و امتحان مسلمین آن زمان نیز بود، همه مسلمانان و بلکه تمام افراد بشر بایستی در طول زندگی خود مورد آزمایش‌های بزرگ الهی قرار گیرند و این سنت تغییرناپذیر الهی استو روایات ما نیز بر آن تأکید دارند
[۶] نهج‌البلاغه، حکمت ۹۳.

و چون موضوع آزمایش الهی دارای اهميت فوق‌العاده‌ای است، سرمايه‌گذاری در آن راه هم بايد بسيار مهم باشد و آن چيزی جز شهادت و اسارت خاندان عترت نبود.


۱. . رجوع شود به کتب فقهی درباره کیفیت نماز خوف.
۲. قمی، عباس، منتهی الآمال، مؤسسه انتشارات هجرت، ص ۶۷۳؛ گرمرودی، حاج میرزا رفیع، الذریعه، چاپ سنگی، ص ۱۰۷؛ مقتل ابی‌مخنف، مرکز انتشارات بنی‌الزهرا، ص ۲۷۲.
۳. رسولی محلاتی، سیدهاشم، زندگانی امام حسین، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص ۴۳۲.
۴. سید بن طاووس، لهوف، دفتر نشر نوید اسلام، ص ۱۳۷.
۵. بقره(۲)،‌ آیه ۱۵۵.    
۶. نهج‌البلاغه، حکمت ۹۳.



سایت اندیشه قم    






جعبه ابزار