رد آب توسط امام حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:
امام حسین ،
عاشورا ،
الگو پرسش: همان طور که در اسناد برادران
اهل سنت در مورد روایات مربوط به
قیام امام حسین علیه‌السلام وجود دارد سقائی به امام حسین علیه‌السلام رسید و گفت: یا ابا عبدالله برای شما آب آورده‌ام تا خودتان را سیراب کنید در حالی که آن حضرت کف دست خود را به آن سقا نشان داد که به مثل چشمه‌ای خروشان به نظر می‌رسید و آن حضرت فرمودند: من آب دارم، آب را به کسان دیگر که احتیاج دارند برسان. منظور حضرت از این عمل چه بوده در حالی که می‌توانسته‌اند خود را سیراب کنند چرا این عمل صورت نگرفت؟ به عبارتی آیا امام حسین در روز عاشورا آبی را که برایشان آوردند رد نمودند؟
پاسخ: در پاسخ به این پرسش باید به نکات زیر توجه کرد:
پیامبران و
امامان معصوم علیه‌السلام ملزم بودند که در کارها و زندگی روزمره خود، از
علم و قدرت عادی استفاده کنند و دست به اعجاز و کار خارق العاده نمی‌زدند، مگر در موارد مخصوص و به
اذن الهی که
مصلحت دین خدا و
هدایت مردم در آن بود.
امام باقر علیه‌السلام فرمود:"
اسم اعظم ، ۷۳ حرف دارد، پیش "
آصف بن برخیا " یک حرف بود که با به کار بردن همان یک حرف در یک لحظه، تخت
بلقیس را آورد و پیش ما (امامان) ۷۲ حرف از اسم اعظم هست".
امام حسین علیه‌السلام هم دارای اسم اعظم الهی بوده و هم
مستجاب الدعوه هستند و می‌توانستند از زمین، چشمه گوارا بجوشانند و خود و اصحابش را سیراب نماید، ولی این کار را نکردند، چرا که باید طبق اسباب ظاهری وظیفه خود را پیش ببرند.
اگر بنا باشد
ائمه اطهار علیه‌السلام بر اساس علم و قدرت الهی که از باری تعالی دریافت کرده‌اند زندگی کنند و نیازهای خود را برآورده سازند، دیگر زندگی آن‌ها نمی‌تواند الگو و نمونه مبارزه با سختی‌ها و صبر و تحمل مشکلات و فداکاری در راه ارزش‌های انسانی باشد.
قضیه عاشورا و ظلم ستیزی امام حسین علیه‌السلام، نمونه‌ای از قیام در برابر انحرافات و
بدعت‌هایی است که در هر زمان ممکن است در
احکام و دستورات دین خدا ایجاد شود و همه
مسلمانان و انسان‌ها وظیفه دارند جلوی بدعت‌ها را بگیرند. اگر بنا بود امام حسین علیه‌السلام این وظیفه خطیر را با استفاده از قدرت
اعجاز و
ولایت تکوینی انجام داده باشند، دیگر نمی‌توانست الگوی زنده‌ای برای همه انسان ها در همه زمان‌ها باشد.
اصل وجود چنین روایتی، ولو در منابع اهل سنت، برای ما محرز نیست.
این روایت (به فرض وجود)، به دلایلی مخدوش به نظر می‌رسد به دلایلی از جمله؛
در روایات معتبر آمده است، امام حسین علیه‌السلام برای رفع تشنگی اصحاب، شب عاشورا حضرت علی اکبر علیه‌السلام را با تعدادی از اصحاب خود، مأمور آوردن آب نمود و خود حضرت هم بعد از شهادت حضرت عباس برای رفع تشنگی، خود را کنار فرات رساند، ولی موفق به آشامیدن آب نشد.
در روایات بسیاری هست که روز عاشورا امام حسین علیه‌السلام، علی اصغر را در برابر دشمن آورد و فرمود: "ای مردم اگر به من
رحم نمی‌کنید به این کودک رحم کنید که حرمله با تیری آن کودک تشنه را به
شهادت رساند".
وقتی حضرت از دشمنان تقاضای آب می کند، چگونه کسی را که به میل و علاقه خود، برای آن حضرت آب آورده، رد می‌کند؟
لشگریان
عبیدالله بن زیاد در روز عاشورا خیام آن حضرت را به محاصره کامل در آورده بودند و تمام ترددها و رفت و آمدها را به شدت کنترل می‌کردند و مأمور بودند که آن حضرت و یاران او را با در مضیقه آب گذاشتن، مجبور به تسلیم سازند و یا آن حضرت را از پای درآورند. حال این سؤال مطرح است که این سقا چگونه حلقه محاصره را شکافته و خود را به امام علیه‌السلام می‌رساند؟ آیا چنین سقایی انسان بوده یا مامور غیبی و از جنس موجودات ماوراء
ماده ؟!
نتیجه این که این روایت و روایاتی به این مضمون که مسئله تشنگی امام علیه‌السلام و
اهل بیت و اصحاب آن حضرت را زیر سؤال قرار می‌دهند و چنین وا نمود می‌کنند که امام علیه‌السلام، از جهت آب، هیج در مضیقه قرار نداشته‌اند، می‌خواهند سرپوشی بر مظلومیت آن حضرت و جنایات نابخشودنی دشمنان بگذارند تا به این وسلیه، قیام آن حضرت و جنایات غیر انسانی دشمنان را کم رنگ جلوه دهند.
پایگاه اسلام کوئست
