جمعیت بهشت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: بهشتیان، جمعیت بهشت، اهل بهشت، آخرالزمان
پرسش: در چندین آیه قرآن اشاره شده است که ترکیب جمعیتی اهل بهشت به صورتی است که اکثر آنها از مردم گذشته و فقط تعداد کمی از مردم آخرالزمان می‌باشند. آیا مردم آخرالزمان همگی مؤمن و اهل بهشت اند؟ در صورت مثبت بودن، آیا با فرموده قرآن، تناقض ایجاد نمی‌کند؟
پاسخ: در زمان
امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) هم انسان‌های گناه کار و مستحق
جهنم وجود دارند، و هم انسان‌های
صالح و بهشتی. همچنین
امنیت جانی و اقتصادی و مکانیزم اجرای
عدالت چنان قدرتمند است که کسی توان علنی کردن
گناه و آلوده کردن
جامعه را ندارد. در این فضا است که به نظر می‌رسد گناه کاری وجود ندارد. به هر ترتیب با تصریح احادیث، جمعیت بهشتیان در عصر امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) از گناهکاران بیشتر است، اما در مقابل، اگر دنیا را از ابتدا و یا حتی بعد از ظهور
اسلام به دو نیمه زمانی تقسیم کنیم، درصد
صالحان به کل جمعیت در نیمه اول آن بیش از نیمه دوم خواهد بود. لذا است که قرآن در آیه "گروهی از پیشینیان، و اندکی از آنها که از پی آمده‌اند"، اشاره دارد. پس آنچه در احادیث و آیات در مورد ترکیب جمعیتی
اهل بهشت آمده، هیچ تعارضی ندارند.
سؤال مورد نظر دارای دو محور است که هر کدام، جداگانه بررسی می شود. آن دو محور عبارت‌اند از:
۱. ترکیب جمعیتی اهل بهشت به چه صورتی است؟ آیا جمعیت مردم
آخرالزمان در
بهشت کمتر از سایر زمان‌ها است؟
۲. آیا در زمانی که
امام عصر (عج الله تعالی فرجه الشریف) حکومت می‌کند،
انسان فاسد و جهنمی وجود ندارد؟
در برخی از آیات
قرآن آمده است: "ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ قَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ"،"گروهی از پیشینیان، و اندکی از آنها که از پی آمده‌اند".
کلمه "ثلّة" به طوری که گفته‌اند.
به معنای
جماعت بسیار انبوه است، و مراد از کلمه اولین، امت‌های گذشته انبیای پیشین است، و مراد از کلمه "آخرین"،
امت اسلام است؛ چرا که معهود از
کلام خدا همین است که هر جا سخن از اولین و آخرین شده، منظورش از اولین، امت‌های گذشته، و از آخرین امت اسلام است، مانند آیه‌ای که در همین سوره می‌آید: "أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ لَمَجْمُوعُونَ إِلی مِیقاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ"،
بنابراین معنای آیه مورد بحث این می‌شود که
مقربین از امت‌های گذشته
جمعیت بسیاری بودند، و از این امت جمعیت کمتری.
ظاهر آیات این سوره این است که تقسیم‌بندی آن مربوط به تمام
بشر است، نه مخصوص به این امت، و شاید مراد این روایات این باشد که در این امت نیز از هر قسمی مصداقی هست، هر چند که این احتمال از ظاهر روایات بعید است، همچنان که مراد از روایاتی که وارد شده که
اصحاب یمین اصحاب
امیرالمومنین علیه السلام هستند، و در روایاتی آمده است که
اصحاب شمال دشمنان
آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین می‌باشند، خواسته‌اند بیان مصداق کنند.
با بیانی که گذشت روشن شد، کلام بعضی
از مفسران که گفته‌اند مراد از اولین،
مسلمانان صدر اول اسلام، و مراد از آخرین، مسلمانان آخر این امت است، تفسیر صحیحی نیست.
البته برای این آیه تفاسیری دیگر هم وجود دارد.
حسین انصاری از قول محمّد بن فرات نقل کرد، در حضور
جعفر بن محمد (علیه السلام) مردی از تفسیر و معنای آیه شریفه "ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ قَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ » سؤال کرد. آن حضرت فرمودند: ثلّة مّن الاوّلین سه نفر بودند؛ فرزند
آدم (علیه السلام) هابیل که به دست برادرش کشته شد،
مومن آل فرعون و صاحب یاسین جانشین
عیسی (علیه السلام). امّا قلیل مّن الآخرین فقط
علی بن ابی طالب (علیه السلام) است.
به هر حال، طبق برخی از تفاسیر نمی‌توان این آیه را برای مسلمانان
آخرالزمان و ما قبل آن، شاهد دانست.
در زمان
امام عصر (عج الله تعالی فرجه الشریف) انسان‌های گناهکار و جهنمی هم در کنار انسان‌های پاک و بهشتی زندگی می‌کنند، لذا حضرت (عج الله تعالی فرجه الشریف) قوانین و مقررات سنگینی بر انجام جرائم قرار داده‌اند. اما وضعیت حاکم در عصر حضرت دال بر
عدالت و
امنیت فوق‌العاده است و معنای این سخن این نیست که گناهکاری وجود ندارد و تمام انسان‌های حاضر در عصر حضرت بهشتی‌اند.
از جمله احادیثی که بیانگر عدالت و امنیت در زمان امام عصر است، این روایت
حضرت صادق (علیه السلام) است: چون
قائم آل محمد ظهور کند دستور تازه می‌آورد، چنانچه پیغمبر اکرم در آغاز
اسلام، دستور تازه آورد.
علی بن عقبه از پدرش روایت کرده چون قائم (عج الله تعالی فرجه الشریف) قیام کند به دادگویی فرمان می‌دهد؛ در روزگار او اساس
ستمگری به کلی نابود می‌شود؛ راه‌ها
امن می‌شود؛
زمین برکات خود را ابراز می‌دارد؛ هر حقی به صاحبش برمی‌گردد؛ تمام متدینین عالم به دین اسلام می‌گروند و اعتراف به
ایمان به خدا می‌کنند چنان چه
حق متعال فرمود: "وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ"؛
تمام موجودات آسمانی و زمینی خواه ناخواه مسلمان می‌شوند و شما هم به او
بازگشت می‌کنید و در میان مردم
حکومت داوودی و
محمدی را رواج می‌دهد و به
ظاهر و
باطن، حکومت می‌کند.
با توجه به مطالبی که بیان شد روشن می‌شود که حتی در زمان امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) هم انسان‌های گناه کار و مستحق جهنم وجود دارند، اما امنیت جانی و اقتصادی و مکانیزم اجرای عدالت چنان قدرتمند است که کسی توان علنی کردن گناه و آلوده کردن جامعه را ندارد. بدیهی است که این به معنای بهشتی بودن تمامی معاصران امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) نخواهد بود.
از طرف دیگر ترکیب جمعیتی معاصران امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) نسبت به تمام اعصار زندگانی بشر بسیار کوچک و محدود است. پس حتی بر فرض قبول نظریه بهشتی بودن تمامی معاصران امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) باز هم اشکالی در معنای الاولین و الآخرین وجود ندارد؛ چون اساساً جمعیت مردم پیش از عصر و زمان حضرت، حتی در نیمه دوم زمانی
خلقت بشر و یا نیمه دوم زمانی دوران بعد از
ظهور اسلام خیلی زیادتر از افراد معاصر امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) است و می دانیم که درصد
صالحان نسبت به کل جمعیت در تمام دوره دوم زمانی، کمتر از درصد آنان در دوره اول می باشد. بر این اساس، آیات فوق حتی با فرض بهشتی بودن تمامی معاصران امام عصر (عج الله تعالی فرجه الشریف) نیز سازگار است.
اسلام کوئست
