گریه بر میت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: گریه، میت، عذاب، فطرت انسانی، آفرینش الهی.
پرسش: آیا گریه بر میت سبب عذاب اوست؟
پاسخ:
قرآن شریف می‌فرماید:
وَ لا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَیْها و لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری
هیچ‌کس،
عمل (بدی) جز به
زیان خودش، انجام نمی‌دهد و هیچ گنهکاری
گناه دیگری را متحمل نمی‌شود.
هم‌چنین در
آیه دیگری می‌فرماید:
وَ لِتُجْزی کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ
هر‌کس در برابر اعمالی که انجام داده است، جزا داده شود و به آنها ستمی نخواهد شد!
پس چگونه ممکن است بگوییم که گریه بازماندگان سبب
عذاب میت می‌شود؟
و روایتی که بعضی
اهل سنت در این باره نقل می‌کنند و مدعی می‌شوند
عمر گفته: ان المیّت یْعذَّب ببکاء اهله؛ میت، با
گریه بستگان خود در عذاب می‌افتد، چند اشکال دارد.
اولا این ادعا با عمل و رفتار خود عمر تناسبی ندارد. و عمر در مواضع متعددی بر
مردگان گریسته است؛ از جمله پس از رسیدن خبر
مرگ نعمان ابن مقرن، پس از مرگ خالد بن ولید، پس از مرگ برادرش زید بن خطاب و...
ثانیا این روایت توسط بزرگان اهل سنت، یک کج‌فهمی شمرده شده است.
در
کتاب صحیح مسلم به نقل از هشام بن عروة و او از پدرش آمده است: در نزد
عایشه از قول فرزند عمر این
روایت نقل شد که: المیّت یعذّب ببکاء عایشه گفت: خدا پدر عبدالرحمن را بیامرزد، چیزی شنیده است؛ اما به‌درستی آن را به خاطر نسپرده است. (حقیقت آن است که) وقتی جنازه فردی یهودی از کنار
رسول خدا عبور داده شد و بر او گریه می‌کردند، پیامبر فرمود: شما بر او گریانید، حال آنکه او در عذاب است.
ابوداود در کتاب سنن خود، به نقل از عروة و او از عبداللّه بن عمر آورده است: جمله ان المیّت لیعذّب ببکاء اهله علیه از رسول خدا ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ است. وقتی ماجرا به عایشه رسید گفت: وقتی پیامبر ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ از کنار قبر فردی یهودی می‌گذشتند، فرمودند: صاحب این قبر معذّب است، در‌الی‌که بستگانش بر او می‌گریند
امام شافعی می‌گوید: آنچه عایشه از رسول خدا روایت کرده است، به دلیل مفاد کتاب و سنت، بیش‌تر از روایتی که از ابن عمر نقل شده، شبیه گفتار پیامبر ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ است. سپس بعضی از آیات و
روایات را ذکر می‌کند.
و نکته دیگری که باید به آن توجه کرد، اینکه
دین الهی مطابق فطرت انسانی است:
فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ
پس روی خود را متوجه آیین خالص پروردگار کن! این فطرتی است که خداوند، انسان‌ها را بر آن آفریده دگرگونی در
آفرینش الهی نیست.
چگونه انسانی می‌تواند نسبت به مرگ عزیزانش بی‌تفاوت باشد، جز اینکه
فطرت انسانی او از بین رفته باشد و درنده‌خویی پیشه کرده باشد.
پایگاه شهر سؤال.
