• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وجوب محبت اهل‌بیت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: آیه مودّت، وجوب، اهل‌بیت،

پرسش: از «آیه مودّت» و بسیاری از احادیث، وجوب دوستی اهل‌بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فهمیده می‌شود. مقصود از وجوب محبّت، چیست؟ مگر می‌توان کسی را به دوست‌داشتن دیگران مجبور کرد؟



«قُل لا اَسْاَلُکُمْ عَلَیهِ اَجْرًا اِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَیٰ؛ بگو از شما در برابر رسالتم، هیچ پاداشی نمی‌طلبم، مگر محبّت ورزیدن به خویشاوندانم را.»
انسان، عاشق زیبایی و کمال است و فطرت کمال‌جوی او به هر چه زیبایی و خوبی و پاکی است، تمایل دارد. بنا‌بر‌این، اگر خوبی‌ها و زیبایی‌ها را در طرف مقابل ببیند و به آنها شناخت حاصل کند، طبع او، خواه ناخواه، دوست‌دار و عاشق او می‌شود.
از این‌رو، دوستی هر چیزِ سزاوار دوستی، پس از تحصیل شناخت به آن، حاصل می‌گردد و تحصیل شناخت و کسب معرفت، برای انسان، امری اختیاری و تحت فرمان است. پس آنچه که بر اساس این آیه حقیقتاً واجب است، شناخت خاندان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و فضائل و سجایای آنان است که محبّت و دوستی‌شان را در‌پی خواهد داشت و غیر ممکن است کسی این خاندان گرامی و بزرگ را بشناسد و با کمالات، پاکی‌ها و صداقت آنان، آشنا بشود، ولی دل‌داده و عاشق آنان نگردد.

۱.۱ - روایت از پیامبر

بنا‌بر‌این، آیات و روایاتی که به محبّت این خاندان تأکید دارند، همگی ناظر به وجوب شناخت آن بزرگواران هستند. از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روایت شده که فرمود:
«ادِّبوا اولادَکُم عَلیٰ حُبِّی وَ حُبِّ اَهلِ‌بَیتی وَ القُرآنِ؛
[۲] مرعشی نجفی، شهاب الدین، شرح احقاق الحق، ج۱۸، ص۴۹۸.
فرزندان خود را بر محبّت من و محبّت خاندانم و قرآن، تربیت کنید.»
یا در روایتی دیگر می‌فرماید:
«ادِّبُوا اَولاَدَکُم عَلیٰ ثَلاثِ خِصالٍ: حُبِّ نَبِیِّکُم، وَ حُبِّ اهلِ بَیتِهِ، وَ قِراءَةِ القُرآنِ؛
[۳] متقی هندی، علی بن حسام، کنز العمال، ج۱۶، ص۴۵۶، ح۴۵۴۰۹.
فرزندان خود را به داشتن سه ویژگی، پرورش دهید: دوست‌داشتن پیامبرتان، دوستی خاندان او و تلاوت قرآن
این‌گونه روایات، در واقع، به لزوم آشناسازی فرزندان با زندگی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خاندانش و اخلاق و رفتار پسندیده آنان، دلالت دارد تا پس از شناخت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل‌بیتش، از محبّان و دوست‌داران آن بزرگان معصوم و در نتیجه، از رستگاران گردند.
آری! هر گاه شخص خردمندی، دیگری را به محبّت چیزی یا کسی فرا خواند، در حالی که محبّت آن را در دل نداشته، بلکه آن را اصلاً نمی‌شناسد، حاکی از آن است که آن چیز یا آن کس، واقعاً دوست‌داشتنی است، جز آن‌که مخاطب، آن را نمی‌شناسد. در نتیجه، وادار نمودن وی به دوستی آن، در واقع، وادار نمودن وی به شناخت آن است و این، از روش‌های متداول در گفتار است.


۱. شوری/سوره۴۲، آیه۲۳.    
۲. مرعشی نجفی، شهاب الدین، شرح احقاق الحق، ج۱۸، ص۴۹۸.
۳. متقی هندی، علی بن حسام، کنز العمال، ج۱۶، ص۴۵۶، ح۴۵۴۰۹.



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «وجوب محبت اهل‌بیت» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۵/۲.    



جعبه ابزار