• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مقایسه خدمت فرهنگی و مادی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه:خدمت فرهنگی، خدمت مادی، اقتصادی، خدمت فکری، خدمت به مردم، ارزش اعمال.
پرسش :آیا خدمات فکری و فرهنگی به مردم ارزش بیشتری دارد، یا خدمت مادی؟


با سلام؛ از برخی بزرگان شده است، اگر پزشکی هزار نفر را از مرگ نجات داد، اینها بعد از چند سال می‌میرند، اما اگر کسی بتواند یک روح را نجات دهد مهم است. همچنین از یکی از علمای معروف تهران شنیدم که می‌گفت: بهترین عبادت بعد از ایمان ، خدمت به خلق است. و مهم‌ترین خدمت، خدمت فرهنگی است. اگر یک بچه مسلمان را از گزند انحرافات عقیدتی دور کنیم و یا واقعاً اگر "یک" انسان را به اسلام هدایت کنیم ارزش و فضیلتش نزد خدا بالاتر از درمان بیماری جسمی "هزار" انسان بیمار و یا سیر کردن "هزار" انسان گرسنه است؟ چرا؟ آیا خدمت به فقرا و ایتام پایین‌تر از خدمت فرهنگی است؟ چرا؟ با تشکر

آنچه را که در این مقال به صورت خلاصه می‌توان گفت؛ این است که در تعالیم و آموزه‌های دینی اسلام ، روح و جان ارزش بیشتری نسبت به جسم و بدن دارد و بدن در خدمت روح است. به قول مولوی:
ای برادر تو همان اندیشه‌ای
مابقی تو استخوان و ریشه‌ای
[۱] مولوی، مثنوی معنوی، دفتر دوم، ص ۱۶۳، نسخه نیکلسون.


۲.۱ - هدف از بعثت پیامبران

بعثت پیامبران (علیهم السلام) نیز برای تعالی فکر و فرهنگ مردم بوده است. البته این به معنای غفلت از جسم مادی نیست. این معنا در روایات نیز به صراحت بیان شده است.

۲.۱.۱ - روایت اول

سماعة بن مهران می‌گوید:نظر امام صادق (علیه السلام) را در باره این آیه شریفه جویا شدم که «هر کس، انسانی را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روی زمین بکشد، چنان است که گویی همه انسان‌ها را کشته و هر کس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است»
[۲] سوره مائده/۵، آیه۳۲.    
؟
حضرتشان فرمود:کسی که شخصی را از گمراهی به هدایت بکشاند، مانند آن است که او را زنده نموده و کسی که شخصی را از هدایت به گمراهی بکشاند مانند آن است که او را کشته است.
[۳] برقی، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین‌، ج ‌۱، ص ۲۳۱ و ۲۳۲، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق‌.     عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَی عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ‌ قُلْتُ لَهُ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً». فَقَالَ مَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ ضَلَالَةٍ إِلَی هُدًی فَقَدْ أَحْیَاهَا وَ مَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ هُدًی إِلَی ضَلَالٍ فَقَدْ قَتَلَهَا.


۲.۱.۲ - روایت دوم

فضیل بن یسار می‌گوید:نظر امام محمد باقر (علیه السلام) را پیرامون این آیه شریفه جویا شدم که«هر کس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است»؟
حضرتشان فرمود:آنکه شخصی را از سوختن و غرق شدن نجات دهد، مصداقی از این آیه است.
عرض کردم:اگر شخصی را از گمراهی به هدایت بکشاند چطور؟
حضرت فرمود:این‌که بالاترین مصداق در تفسیر آیه است!
[۴] برقی، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین‌، ج ‌۱، ص ۲۳۲، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق‌.     عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَوْلُ اللَّهِ فِی کِتَابِهِ- وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً «قَالَ مِنْ حَرَقٍ أَوْ غَرَقٍ قُلْتُ فَمَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ ضَلَالٍ إِلَی هُدًی فَقَالَ ذَلِکَ تَأْوِیلُهَا الْأَعْظَمُ».


۲.۲ - نتیجه

با توجه به روایاتی که بیان شد، میان درمان پزشکی و فرهنگی تباین و تضادی وجود ندارد، بلکه بسیاری از افرادی که به درمان جسمی می‌پردازند با اخلاق نیک خویش می‌توانند تأثیرات فرهنگی عمیقی نیز بر بیمار خود بگذارند. خدمت به ایتام و فقرا خود یک فعالیت بزرگ فرهنگی است. بر این اساس، درمان جسمی و روحی را نباید در تضاد با هم دید.
با این وجود، توجیه سخن این بزرگواران آن است که به عنوان نمونه اگر پزشکی، بیماری جسمی صد دزد و سارق را معالجه کند، بدون آن‌که اخلاق آنان تغییر یابد، تنها به افزایش دزدی کمک کرده است، اما اگر همان پزشک و یا شخص دیگری با فعالیت فرهنگی، وضعیت روحی و شخصیّتی فردی را متحوّل کرده و از یک سارق، فرد مسئولیت پذیری بسازد که کمک مردم باشد، کدامشان ارزشمندتر است؟
طبیعی است که این مثال‌ها برای پایین آوردن ارزش خدمات مفید و عام المنفعه نیست.

۱. ↑ مولوی، مثنوی معنوی، دفتر دوم، ص ۱۶۳، نسخه نیکلسون.
۲. ↑ سوره مائده/۵، آیه۳۲.    
۳. ↑ برقی، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین‌، ج ‌۱، ص ۲۳۱ و ۲۳۲، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق‌.     عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَی عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ‌ قُلْتُ لَهُ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً». فَقَالَ مَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ ضَلَالَةٍ إِلَی هُدًی فَقَدْ أَحْیَاهَا وَ مَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ هُدًی إِلَی ضَلَالٍ فَقَدْ قَتَلَهَا.
۴. ↑ برقی، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین‌، ج ‌۱، ص ۲۳۲، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق‌.     عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَوْلُ اللَّهِ فِی کِتَابِهِ- وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً «قَالَ مِنْ حَرَقٍ أَوْ غَرَقٍ قُلْتُ فَمَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ ضَلَالٍ إِلَی هُدًی فَقَالَ ذَلِکَ تَأْوِیلُهَا الْأَعْظَمُ».


پایگاه اسلام کوئست    



جعبه ابزار