• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مدارای خداوند با بنی‌اسرائیل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه: خداوند، بنی‌اسرائیل، مدارا.
پرسش: چرا خداوند متعال این‌قدر با بنی‌اسرائیل مدارا می‌کرد؟
پاسخ: اساساً، یکی از سنت‌های الهی در ترغیب هرچه بیشتر مردم، به سوی هدایت و سعادت ، مدارا، نرمش و ملاطفت با آنهاست؛ چراکه مدارا و ملاطفت یکی از مؤثرترین ابزار جذب افراد است.


خداوند به حضرت موسی و هارون سفارش می‌کند:«وقتی به سراغ فرعون می‌روید، با او به نرمی و ملایمت سخن بگویید، شاید فرعون بترسد و یا هدایت شود».
[۱] طه (۲۰)، آیه ۴۴؛ «فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَیناً لَعَلَّهُ یتَذَکَّرُ أَوْ یخْشی».    


خدای متعال با تمام بندگان خود مدارا می‌کند. مدارا کردن در حقیقت همان عفو و گذشت نسبت به نافرمانی‌های بندگان است، و عفو و گذشت خداوند شامل تمام بندگان و تمام امت‌ها شده و خواهد شد؛ لذا این اختصاص به امت‌های گذشته و یا قوم بنی‌اسرائیل ندارد.

داستان بنی‌اسرائیل می‌تواند نمونه‌ای از مدارا و نرمش خداوند نسبت به مردم لجوج و سرسخت ـ در برابر دعوت الهی به‌سوی هدایت و رستگاری ـ باشد؛ و‌گرنه، خداوند با قوم نوح نیز به مدت ۹۵۰ سال مدارا کرد تا شاید به خود آیند و به پیامبرش ایمان آورند.

در عین حال شاید بنی‌اسرائیل به‌دلیل آن‌که از فرزندان پیامبران بودند و پیامبران بسیاری نیز از میان آنان برخاسته‌اند، این همه مورد ملاطفت خدا قرار گرفتند. به بیان دیگر، شاید برخورداری از نوعی امتیاز باشد.

قرآن کریم درباره آنان می‌فرماید: «ما به بنی‌اسرائیل کتاب و علم داوری و نبوت عطا کردیم و از چیزهای پاکیزه و خوش روزیشان کردیم. و بر جهانیان برتریشان دادیم».
[۲] جاثیه (۴۵)، آیه ۱۶؛ «وَ لَقَدْ آتَیْنا بَنی‌ إِسْرائیلَ الْکِتابَ وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلَی الْعالَمینَ».    


البته شایان توجه است که این برتری به معنای تبعیض و بی‌عدالتی نیست؛ چراکه برخی از پیامبران نیز بر برخی دیگر برتری دارند:«بعضی از این پیامبران را بر بعضی دیگر برتری دادیم. خدا با بعضی سخن گفت و بعضی را درجاتی برتر داد...».
[۳] بقره (۲)، آیه ۲۵۳؛ «تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلی‌ بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ کَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ...».    
و ساحت قدس الهی منزه از آن است که در حق بندگانش ظلم و بی‌عدالتی کند:« ... وَ أَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبیدِ »؛
[۴] انفال (۸)، آیه ۵۱.    
[۵] آل‌عمران (۳)، آیه ۱۸۲.    
و خداوند، به بندگان (خود)، ستم نمی‌کند.

۱. ↑ طه (۲۰)، آیه ۴۴؛ «فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَیناً لَعَلَّهُ یتَذَکَّرُ أَوْ یخْشی».    
۲. ↑ جاثیه (۴۵)، آیه ۱۶؛ «وَ لَقَدْ آتَیْنا بَنی‌ إِسْرائیلَ الْکِتابَ وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلَی الْعالَمینَ».    
۳. ↑ بقره (۲)، آیه ۲۵۳؛ «تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلی‌ بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ کَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ...».    
۴. ↑ انفال (۸)، آیه ۵۱.    
۵. ↑ آل‌عمران (۳)، آیه ۱۸۲.    


پایگاه اسلام کوئیست.    


رده‌های این صفحه : بنی اسرائیل | قرآن شناسی | قصص قرآنی
جعبه ابزار