مجوسیان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: مجوس،
زرتشت،
پرسش: مجوسیان کیستند؟
پاسخ: واژه «مجوس» که در
زبان عربی به زرتشتیان اطلاق می‌شود، برگرفته از واژه "مگوش" یا "مگو" از فارسی باستان است که پس از ورود به
زبان یونانی به شکل «ماگوس» در آمد. (واژه magic در انگلیسی برگرفته از همین واژه است). با ورود به زبان عربی این واژه شکل «مجوس» را به خود گرفت. دین زرتشی که دین مجوسیان است، با کتاب‌های مقدس (
تورات و
انجیل) ارتباط دارد. در
کتاب مقدس از خود این دین نام برده نشده است، اما از سلاطین ایران در هشت صحیفه از صحیفه‌های تورات نام برده شده است.
قبل از ظهور زرتشت، یعنی پیش از پادشاهی مادها، بومیان غیر آریایی ایران، دینی داشتند که "آیین مغان" نامیده می‌شد. کلمه "مغ" (مگوش) در زبان قدیم ایران به معنای خادم بوده است.
در زبان عربی به "موغوش"، "مجوس" گفته می‌شود، که به پیروان دین زرتشتی اطلاق می‌شود. ولی در اصل "مجوس"، به طرفداران زرتشت گفته نمی‌شود. اکنون ثابت شده است که "مجوس" به پیروان مادها گفته می‌شد که قبل از زرتشت زندگی می‌کردند. در اوستا واژه "مجوس"، در شان معارضان زرتشت استعمال شده است. ولی چون در سرزمین‌های اعراب و بلاد شام، اهل ماد به " موغوش " مشهور بودند، به پیروان زرتشت نیز "مجوس" گفته شد.
واژه "مجوس" فقط یک بار در
قرآن مجید مطرح شده «اِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ‌هادُوا وَ الصَّابِئِینَ وَ النَّصاری وَ الْمَجُوسَ وَ الَّذِینَ اَشْرَکُوا اِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ اِنَّ اللَّهَ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ شَهِیدٌ.»
و با توجه به این که در برابر
مشرکان و در صف ادیان آسمانی قرار گرفته است، چنین بر می‌آید که آنها دارای دین، کتاب و پیامبر بوده‌اند. برخی از روایات ما نیز این مطلب را تایید می‌کند. روزی
اشعث بن قیس از
امام علی (علیه‌السّلام) پرسید: چگونه از مجوسیان
جزیه می‌گیرید، (حال آن که جزیه گرفتن، فقط از اهل‌کتاب جایز است) و مجوسیان کتاب آسمانی ندارند؟ حضرت در پاسخ فرمود: «چنین نیست که گمان می‌کنی! آنان دارای کتاب آسمانی بودند و
خداوند رسولی را برایشان مبعوث کرد...».
تردیدی نیست که امروز، مجوس به پیروان زردشت گفته می‌شود،
و یا لااقل پیروان زردشت بخش مهمی از آنان را تشکیل می‌دهند، ولی تاریخ خود زردشت، زیاد روشن نیست. زرتشتیان به نام‌های "مجوسی"، "گبر" و "پارسی" خوانده می‌شوند.
براساس نظریه مشهور، زرتشت (پیامبر آیین زرتشتیان)، در سال ۶۶۰ قبل از میلاد به دنیا آمد و در ۶۳۰ قبل از میلاد، (در سن ۳۰ سالگی) به پیامبری مبعوث شد. گفته می‌شود وی در سال ۵۸۳ قبل از میلاد، در سن ۷۷ سالگی در آتشکده‌ای در
بلخ (
افغانستان) به دست
تورانیان کشته شده است.
دین زرتشتی که دین مجوسیان است، با کتاب‌های مقدس (تورات و انجیل) ارتباط دارد. در کتاب مقدس از خود این دین نام برده نشده است، اما از سلاطین ایران در هشت صحیفه از صحیفه‌های تورات نام برده شده است. در کتاب اول اناجیل (
انجیل متی) می‌خوانیم: از اولین کسانی که به دیدار
حضرت عیسی (علیه‌السلام) که تازه متولد شده، آمدند چند نفر از حکمای سمت شرق بودند که به آنان "مغ " گفته می‌شد.
یهوه از پادشاه زرتشتی،
کوروش را با عنوان "مسیح" خود، یاد می‌کند.
در خلال چند صد سال گذشته، زرتشتیان عالم دینی را حفظ کرده‌اند که در میان همه ادیان عالم بیشتر از همه به صورت موروثی در آمده است. در حقیقت امروزه پیروان دین زرتشتی از نظر تعداد، بسیار اندک بوده و کوچک‌ترین جامعه دینی در میان یازده دین متشکل و زنده جهان را تشکیل می‌دهند.
امروزه حدود صد و پنجاه هزار نفر از آنان در
هندوستان و حدود پنجاه هزار نفر از ایشان نیز در
یزد،
کرمان و
تهران ساکن هستند.
اوستا، کتاب زرتشتیان است که به معنای اساس و بنیاد و متن است. این کتاب به خط و زبان اوستایی نوشته شده است که به ایران باستان تعلق دارد و با زبان‌های
پهلوی و
سانسکریت، هم ریشه است. زرتشتیان علاوه بر اوستا، تفسیری به نام "
زَند اوستا" و کتب مقدس دیگری به زبان پهلوی دارند.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «مجوسیان»، تاریخ بازیابی۱۴۰۱/۳/۱۰.
