قمطریر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: قمطریر، عبوس، ابرار، روز قیامت، خوف از پروردگار.
پرسش: معنای کلمه «قمطریر» در آیه ۱۰ سوره انسان چیست؟
پاسخ:
در این
آیه شریفه می‌خوانیم:
«إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَریراً»؛ حقّا که ما از پروردگارمان در روزی که گرفته و به‌شدت سخت و هولناک (و چهره‌ها در آن عبوس) است، می‌ترسیم.
این
سخن ممکن است
زبان حال «ابرار» و نیکان (
«إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً»؛ به‌یقین ابرار (و نیکان) از جامی می‌نوشند که با عطر خوشی آمیخته است.)
باشد یا زبان قال آنها.
تعبیر از
روز قیامت به روز «عبوس» و «سخت» ـ با این‌که عبوس از صفات
انسان است و به کسی می‌گویند که قیافه‌اش را در هم کشیده ـ به دلیل تأکید بر وضع وحشتناک آن روز است؛ یعنی آن‌قدر حوادث آن روز سخت و ناراحت‌کننده است که نه‌تنها انسان‌ها در آن روز عبوس‌اند، بلکه گویی خود آن روز نیز عبوس است.
در این‌که «قمطریر» از چه ماده‌ای گرفته شده؟
در میان مفسران و ارباب لغت گفت‌وگوست، بعضی آن را از «قِمَطْر» می‌دانند،
و بعضی آن را مشتق از ماده «قُطر» و میم را زائده می‌دانند.
ولی مشهور همان اول است که در آیه شریفه به معنای روز شدید و دشوار و عبوس می‌باشد.
و این شدت و دشواری و سختی، به جهت عذاب‌ها و آثار روز قیامت و اوضاع بد
گناهکاران و مجرمان است.
تعبیر به
«إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَریراً» شاهد بر این است که این خوف ابرار و نیکان، خوف از پروردگار است.
پایگاه اسلام کوئست.
