• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرائت قرآن با صوت حزین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه:قرائت قرآن، قرآن خواندن، صوت حزین.
پرسش :چرا در روایات سفارش شده قرآن را با صوت حزین و اندوه‌آمیز بخوانیم؟


چرا روایت شده قرآن را حزین بخوانیم؟ و این‌که دعا خواندن و مداحی کردن اکثر مداحان در بلندگوهای مساجد و اماکن مقدس حتی حرم امام هشتم این‌قدر گوش خراش است به طوری که انسان با شنیدن صدایشان از چند صدمتری فرار را بر قرار ترجیح می‌دهد و در واقع هیچ تفاوتی میان عزاداری و جشن وجود ندارد و شنیدن صدایشان واقعاً قابل تحمل نیست؟

در روایات سفارش به قرائت قرآن با صدای حزین و غمگین شده است؛ زیرا قرآن کریم، کتاب جدّیت
[۱] همان‌طور که در قرآن کریم می‌خوانیم:«إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ»؛ -که‌- در حقیقت، قرآن گفتاری قاطع و روشنگر است؛ و آن شوخی نیست. سوره طارق/۸۶، آیات۱۳ و ۱۴.    
است و شوخی بر نمی‌دارد و یادآور مسئولیت خطیر انسانی و هشدار دهنده عاقبت بد زندگی بر اساس افکار غلط و روحیّات فاسد، می‌باشد و پیوسته حقایق زندگی دنیا و آخرت را به ما گوشزد می‌نمایند، از این‌رو؛ فضای نزول قرآن با حزن آمیخته است و اساساً هر چه جدّی است و عمیق و گویای حقیقت، در هاله‌ای از حُزن و اندوه قرار دارد و بر عکس، هر آنچه سطحی است و سرگرم کننده، با سرور و شادمانی همراه می‌باشد؛ با این توجه است که قرآن پیوسته ما را هشدار می‌دهد و به جدیت و حُزن می‌کشاند.
[۲] نقی پور فر، ولی الله، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن‌، ص ۴۰۷، نشر اسوه، تهران، چاپ چهارم، ۱۳۸۱ش.
وقتی قرآن، طبیب حاذق روح و قلب آدمی می‌باشد، طبیعی است که حال و هوای قرائت کننده در برابر قرآن با ناله و زاری و اضطراب و بی‌قراری همراه گردد و با دو بال بیم و امید با حال حزین در فضای قرآن سیر نماید.

۲.۱ - صوتحزین درروایات

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود:«به راستی قرآن همراه با حُزن نازل شده است. بنابر این، هنگامی که قرآن می‌خوانید گریه کنید. و اگر گریه نکردید، حالت گریه بر خود گیرید».
[۳] شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص ۴۹، مطبعة حیدریة، نجف، چاپ اول، بی‌تا.
[۴] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‌۸۹، ص ۱۹۱، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.     «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَإِذَا قَرَأْتُمُوهُ فَابْکُوا فَإِنْ لَمْ تَبْکُوا فَتَبَاکَوْا»
و «نیکوترین مردمان در قرائت قرآن کسی است که به هنگام قرائت آن، صدایش را حزن‌انگیز کند».
[۵] قادری هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق:بکری حیانی، صفوة السقا، ج ۱، ص ۶۰۲، مؤسسة الرسالة، بیروت، چاپ پنجم، ۱۴۰۱ق. «إنّ أحْسَنُ النَّاسِ قِرَاءَةً مَنْ قَرَأ القُرْآنَ یَتَحَزَّنُ فیه»

امام صادق (علیهالسلام) می‌فرماید:«همانا قرآن همراه با حزن و اندوه فرود آمده است. پس آن‌را همراه با حزن و اندوه بخوانید».
[۶] کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‌۲، ص ۶۱۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.     «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ»

روایت شده؛ «هنگامی که امام کاظم (علیه السلام) قرآن می‌خواند، صدایش را حزن‌انگیز می‌کرد و می‌گریست و شنوندگان تلاوت حضرتش نیز می‌گریستند».
[۷] اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۳، ص ۲۲.     «وَ کَانَ إِذَا قَرَأَ یَحْزَنُ وَ یَبْکِی وَ یُبْکِی السَّامِعِین‌»


۲.۲ - جمع بندی

خلاصه؛ حزین خواندن قرآن هنگام تلاوت، معنویت قاری را افزایش داده و آزاری نیز به دیگران نخواهد رساند و این موضوع نباید با ایجاد مزاحمتی که در برخی موارد -خواسته یا ناخواسته – در برخی محافل مذهبی ایجاد می‌شود، خلط شود؛ زیرا موضوع دوم، مورد تأیید نیست.

۱. ↑ همان‌طور که در قرآن کریم می‌خوانیم:«إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ»؛ -که‌- در حقیقت، قرآن گفتاری قاطع و روشنگر است؛ و آن شوخی نیست. سوره طارق/۸۶، آیات۱۳ و ۱۴.    
۲. ↑ نقی پور فر، ولی الله، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن‌، ص ۴۰۷، نشر اسوه، تهران، چاپ چهارم، ۱۳۸۱ش.
۳. ↑ شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص ۴۹، مطبعة حیدریة، نجف، چاپ اول، بی‌تا.
۴. ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‌۸۹، ص ۱۹۱، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.     «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَإِذَا قَرَأْتُمُوهُ فَابْکُوا فَإِنْ لَمْ تَبْکُوا فَتَبَاکَوْا»
۵. ↑ قادری هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق:بکری حیانی، صفوة السقا، ج ۱، ص ۶۰۲، مؤسسة الرسالة، بیروت، چاپ پنجم، ۱۴۰۱ق. «إنّ أحْسَنُ النَّاسِ قِرَاءَةً مَنْ قَرَأ القُرْآنَ یَتَحَزَّنُ فیه»
۶. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‌۲، ص ۶۱۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.     «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ»
۷. ↑ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۳، ص ۲۲.     «وَ کَانَ إِذَا قَرَأَ یَحْزَنُ وَ یَبْکِی وَ یُبْکِی السَّامِعِین‌»


پایگاه اسلام کوئست    


رده‌های این صفحه : آداب تلاوت | قرآن شناسی
جعبه ابزار