• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرائت قرآن با صوت حزین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:قرائت قرآن، قرآن خواندن، صوت حزین.
پرسش :چرا در روایات سفارش شده قرآن را با صوت حزین و اندوه‌آمیز بخوانیم؟



چرا روایت شده قرآن را حزین بخوانیم؟ و این‌که دعا خواندن و مداحی کردن اکثر مداحان در بلندگوهای مساجد و اماکن مقدس حتی حرم امام هشتم این‌قدر گوش خراش است به طوری که انسان با شنیدن صدایشان از چند صدمتری فرار را بر قرار ترجیح می‌دهد و در واقع هیچ تفاوتی میان عزاداری و جشن وجود ندارد و شنیدن صدایشان واقعاً قابل تحمل نیست؟


در روایات سفارش به قرائت قرآن با صدای حزین و غمگین شده است؛ زیرا قرآن کریم، کتاب جدّیت
[۱] همان‌طور که در قرآن کریم می‌خوانیم:«إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ»؛ -که‌- در حقیقت، قرآن گفتاری قاطع و روشنگر است؛ و آن شوخی نیست. سوره طارق/۸۶، آیات۱۳ و ۱۴.    
است و شوخی بر نمی‌دارد و یادآور مسئولیت خطیر انسانی و هشدار دهنده عاقبت بد زندگی بر اساس افکار غلط و روحیّات فاسد، می‌باشد و پیوسته حقایق زندگی دنیا و آخرت را به ما گوشزد می‌نمایند، از این‌رو؛ فضای نزول قرآن با حزن آمیخته است و اساساً هر چه جدّی است و عمیق و گویای حقیقت، در هاله‌ای از حُزن و اندوه قرار دارد و بر عکس، هر آنچه سطحی است و سرگرم کننده، با سرور و شادمانی همراه می‌باشد؛ با این توجه است که قرآن پیوسته ما را هشدار می‌دهد و به جدیت و حُزن می‌کشاند.
[۲] نقی پور فر، ولی الله، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن‌، ص ۴۰۷، نشر اسوه، تهران، چاپ چهارم، ۱۳۸۱ش.
وقتی قرآن، طبیب حاذق روح و قلب آدمی می‌باشد، طبیعی است که حال و هوای قرائت کننده در برابر قرآن با ناله و زاری و اضطراب و بی‌قراری همراه گردد و با دو بال بیم و امید با حال حزین در فضای قرآن سیر نماید.

۲.۱ - صوتحزین درروایات

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود:«به راستی قرآن همراه با حُزن نازل شده است. بنابر این، هنگامی که قرآن می‌خوانید گریه کنید. و اگر گریه نکردید، حالت گریه بر خود گیرید».
[۳] شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص ۴۹، مطبعة حیدریة، نجف، چاپ اول، بی‌تا.
[۴] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‌۸۹، ص ۱۹۱، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.     «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَإِذَا قَرَأْتُمُوهُ فَابْکُوا فَإِنْ لَمْ تَبْکُوا فَتَبَاکَوْا»
و «نیکوترین مردمان در قرائت قرآن کسی است که به هنگام قرائت آن، صدایش را حزن‌انگیز کند».
[۵] قادری هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق:بکری حیانی، صفوة السقا، ج ۱، ص ۶۰۲، مؤسسة الرسالة، بیروت، چاپ پنجم، ۱۴۰۱ق. «إنّ أحْسَنُ النَّاسِ قِرَاءَةً مَنْ قَرَأ القُرْآنَ یَتَحَزَّنُ فیه»

امام صادق (علیهالسلام) می‌فرماید:«همانا قرآن همراه با حزن و اندوه فرود آمده است. پس آن‌را همراه با حزن و اندوه بخوانید».
روایت شده؛ «هنگامی که امام کاظم (علیه السلام) قرآن می‌خواند، صدایش را حزن‌انگیز می‌کرد و می‌گریست و شنوندگان تلاوت حضرتش نیز می‌گریستند».
[۷] اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۳، ص ۲۲.     «وَ کَانَ إِذَا قَرَأَ یَحْزَنُ وَ یَبْکِی وَ یُبْکِی السَّامِعِین‌»


۲.۲ - جمع بندی

خلاصه؛ حزین خواندن قرآن هنگام تلاوت، معنویت قاری را افزایش داده و آزاری نیز به دیگران نخواهد رساند و این موضوع نباید با ایجاد مزاحمتی که در برخی موارد -خواسته یا ناخواسته – در برخی محافل مذهبی ایجاد می‌شود، خلط شود؛ زیرا موضوع دوم، مورد تأیید نیست.


۱. همان‌طور که در قرآن کریم می‌خوانیم:«إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ»؛ -که‌- در حقیقت، قرآن گفتاری قاطع و روشنگر است؛ و آن شوخی نیست. سوره طارق/۸۶، آیات۱۳ و ۱۴.    
۲. نقی پور فر، ولی الله، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن‌، ص ۴۰۷، نشر اسوه، تهران، چاپ چهارم، ۱۳۸۱ش.
۳. شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص ۴۹، مطبعة حیدریة، نجف، چاپ اول، بی‌تا.
۴. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‌۸۹، ص ۱۹۱، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.     «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَإِذَا قَرَأْتُمُوهُ فَابْکُوا فَإِنْ لَمْ تَبْکُوا فَتَبَاکَوْا»
۵. قادری هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق:بکری حیانی، صفوة السقا، ج ۱، ص ۶۰۲، مؤسسة الرسالة، بیروت، چاپ پنجم، ۱۴۰۱ق. «إنّ أحْسَنُ النَّاسِ قِرَاءَةً مَنْ قَرَأ القُرْآنَ یَتَحَزَّنُ فیه»
۶. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‌۲، ص ۶۱۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.     «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ»
۷. اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۳، ص ۲۲.     «وَ کَانَ إِذَا قَرَأَ یَحْزَنُ وَ یَبْکِی وَ یُبْکِی السَّامِعِین‌»



پایگاه اسلام کوئست    


رده‌های این صفحه : آداب تلاوت | قرآن شناسی




جعبه ابزار