غضب یهود بخاطر کشتن پیامبران الهی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: یهود،
بنی اسرائیل،
ذلت، جنایت،
کشتن پیامبران،
سوره بقره.
پرسش: خداوند در سوره بقره آیه ۶۱ در مورد
حضرت موسی (علیه‌السّلام) و قومش در مورد غذا صحبت می‌کند، سپس می‌گوید خدا بر شما ذلت و
مسکنت و
غضب قرار داد؛ چون
پیامبران را کشتید. سؤال این است؛ اوّلاً: آن زمان که گفت‌وگو در مورد غذا است، به غیر از حضرت موسی (علیه‌السّلام)،
نبی دیگری نبود که خدا می‌گوید به دلیل قتل انبیاء دچار غضب شدید؟ ثانیاً: با آن‌که یهودی‌های زمان حضرت موسی (علیه‌السّلام) مرتکب جنایت شده‌اند؛ چرا خداوند بنی اسرائیل زمان
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را مورد خطاب قرار داده است؟! آیا اثر جنایت و خطای پدران را بر فرزندان و نسل کنونی نمودن، خلاف
عدل الهی نیست؟!
پاسخ اجمالی: از آیه ۶۱ سوره بقره استفاده می‌شود که دلیل گرفتاری قوم یهود به خواری و ذلت، آن بود که از دستورات خدا سرپیچی کرده، از
توحید به سوی
شرک منحرف شده و مردان حق و فرستادگان خدا را می‌کشتند، این سنگ‌دلی، قساوت و بی‌اعتنایی به قوانین الهی، بلکه تمام قوانین انسانی که حتی امروز نیز به روشنی در میان گروهی از یهود ادامه دارد، مایه ذلت و بدبختی آنها شد.
چنین آیاتی در مقام یادآوری داستان نسل‌های گذشته و نعمت‌هایی است که به آنان هدیه شده است و بیان چنین مطالبی از زبان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای علمای یهود نوعی اتمام حجت بود تا بدانند که کلمات قرآنی تماماً
وحی منزل است.
خدای متعال در یکی از آیات قرآن کریم در مورد بنی‌اسرائیل می‌فرماید: «وَ اِذْ قُلْتُمْ یا مُوسی لَنْ نَصْبِرَ عَلی طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْاَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها قالَ اَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذی هُوَ اَدْنی بِالَّذی هُوَ خَیْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَاِنَّ لَکُمْ ما سَاَلْتُمْ وَ وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِکَ بِاَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ؛
و
[نیز به خاطر بیاورید
] زمانی را که گفتید: "ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا بسنده کنیم! از خدایت بخواه که از آنچه زمین می‌رویاند، از
سبزیجات و
خیار و
سیر و
عدس و
پیاز، برای ما فراهم سازد." موسی گفت: "آیا غذای پست‌تر را به‌جای غذای بهتر انتخاب می‌کنید؟!
[اکنون که چنین است، بکوشید از این بیابان
] در شهری فرود آئید؛ زیرا هر چه خواستید، در آن‌جا برای شما هست." و
[مهر
] ذلت و نیاز، بر پیشانی آنها زده شد و باز گرفتار خشم خدایی شدند؛ چرا که آنان نسبت به
آیات الهی،
کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. اینها به خاطر آن بود که گناه‌کار و متجاوز بودند».
در این آیه، خداوند رو به یهودیان معاصر با پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نموده و به آنان می‌گوید: (و به یاد آورید زمانی که گفتید....) و سپس به گفتارها و کردارهای ناپسند نیاکان آنان می‌پردازد که نسبت به آیات الهی، کفر می‌ورزیدند و پیامبران (علیه‌السّلام) را به ناحق می‌کشتند.
از این آیه استفاده می‌شود که دلیل گرفتاری آنان به خواری و ذلت، آن بود که از دستورات خدا سرپیچی کرده، از توحید به سوی شرک منحرف شده و مردان حق و فرستادگان خدا را می‌کشتند، این سنگ‌دلی، قساوت و بی‌اعتنایی به قوانین الهی، بلکه تمام قوانین انسانی که حتی امروز نیز به روشنی در میان گروهی از یهود ادامه دارد، مایه آن ذلت و بدبختی آنها شد.
در «
عهد قدیم» آمده است که یهود پیامبری به نام
زکریا (علیه‌السّلام) را کشتند.
جریان قتل
حضرت یحیی (علیه‌السّلام) به دستور پادشاه یهود در «
انجیل متی» نقل شده است.
بر اساس نقل قرآن
و روایات نیز آنها پیامبران زیادی را بدون هیچ گناهی کشتند. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به
ابو عبیده جراح فرمود: ای ابا عبیده! بنی‌اسرائیل در اوایل یک روز، ۴۳ پیامبر را در یک زمان کشتند، پس از آن ۱۱۲ نفر از بنی‌اسرائیل برای
امر به معروف برخاستند که آنها را هم در آخر همان روز کشتند!
اکنون اگر گفته شود که جرایم گذشتگان و نیاکان، چه ارتباطی به نسل‌های بعدی دارد که مورد توبیخ قرار گیرند؟! در پاسخ باید گفت؛
اولاً: چنین آیاتی در مقام یادآوری داستان نسل‌های گذشته و نعمت‌هایی است که به آنان هدیه شد، اما در عوض شکرگزاری و فرمان‌برداری، لجاجت‌ورزیده خود را در معرض غضب پروردگار در آوردند، تا نسل موجود نیز پند گرفته و متوجه شوند که اگر آنها نیز از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اطاعت ننمایند مشمول
غضب الهی می‌گردند.
ثانیاً: از آن‌جا که علمای یهود معاصر با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) داستان نسل‌های گذشته خود را می‌دانستند و از طرفی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را نیز امی و کم‌سواد می‌پنداشتند، بیان چنین مطالبی از زبان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برایشان نوعی اتمام حجت بود تا بدانند که کلمات قرآنی تماماً وحی منزل است.
ثالثاً: یهود معاصر با
عیسای مسیح (علیه‌السّلام) و پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز پا جای پای نسل‌های گذشته خود گذاشته و همان‌گونه که گذشتگان آنها منکر آیات الهی و
معجزات موسی (علیه‌السّلام) شدند، رفتار ناشایستشان در نسل‌های بعدی نیز تاثیرگذار بود! مگر آنان نبودند که می‌خواستند مسیح (علیه‌السّلام) را به
صلیب بکشند؟! مگر چندین بار به پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ولّم)
خیانت نکرده و شعله چندین نبرد را با حضرتشان نیافروختند؟!
بنابر این، اگر کسی بدون تعصب داستان یهود را مطالعه کند، خواهد دید که بیشتر افراد موجود در نسل‌های مختلف بنی‌اسرائیل، در یک مسیر بودند؛ همان لجاجت،
عصبیت،
خودخواهی، ضدیت با عدالت، دشمنی با اولیای حق و... که بنی‌اسرائیل نسل‌های اول داشتند، تماماً به نسل‌های بعدی نیز منتقل شد. منتها اینان آن نفوذ و قدرت را نداشته، وگرنه دنیا شاهد چه خون‌ریزی‌ها و جنایاتی از آنان می‌بود.
شاید همین نکته سرّ این باشد که داستان بنی‌اسرائیل عصر حضرت موسی را بر یهودی‌های عصر نزول قرآن بیان کرده، و آنان را مورد خطاب قرار داده است؛ یعنی کنایه از این‌که شما نیز مانند پدرانتان می‌باشید که عهد خدا را می‌شکنید و به نعمت‌های الهی کفر می‌ورزید.
پرسش دیگر آن است که آیا بنی‌اسرائیل پیش از موسی (علیه‌السّلام) نیز پیامبرانی را کشته بودند که قرآن در توصیف نسل معاصر با موسی (علیه‌السّلام) می‌فرماید «یقتلون النبیین»؟ در پاسخ باید گفت که در نگاه اول، ظاهر برخی آیات نشانگر آن است که قبل از حضرتشان نیز پیامبرانی توسط بنی‌اسرائیل کشته شده‌اند، اما به هر حال، نام این پیامبران شهید در قرآن وجود نداشته و نیز با اندک جست‌وجویی که داشتیم، در دیگر منابع نیز به نام آنان برخورد نکردیم.
با این وجود، ممکن است که فرازی چون آیه ۶۱ بقره تنها در نکوهش بنی‌اسرائیل دوره موسی (علیه‌السّلام) نپرداخته، بلکه تنها فراز اول آن مرتبط با دوران حضرتشان بوده، اما فرازهای بعدی مرتبط با نسل‌های بعدی باشد.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «غضب یهود بخاطر کشتن پیامبران الهی»، تاریخ بازیابی۱۴۰۰/۴/۲.
