علت سکوت خدا در برابر ظلم ظالمان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:
ظلم ، مجازات ظالمان،
گناه پرسش: علت سکوت
خداوند در مقابل ظلم ظالمان چیست؟ و چرا همه چیز را به دنیای دیگر محول کرده است؟!
پاسخ: البته در بسیاری از موارد، ظالمان و ستمگران در همین
دنیا نیز به سزای بخشی از اعمال خود می‌رسند.
نظام هستی بر این قرار گرفته است که تمام مجازات در این دنیا نباشد و اصولاً نمی‌توان در این دنیا تمام مجازات برخی از ظالمان را اجرا کرد. فردی که هزاران نفر را به
قتل رسانده، چه مجازاتی در این دنیا می‌تواند برایش مناسب باشد؟
قرآن کریم در مورد چنین افرادی می‌فرماید: «وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ؛
آن‌ها که
کافر شدند، (و راه طغیان پیش گرفتند،) تصور نکنند اگر به آنان مهلت می‌دهیم، به سودشان است! ما به آنان مهلت می‌دهیم برای این‌که بر گناهان خود بیفزایند و برای آن‌ها،
عذاب خوارکننده‌ای (آماده شده) است! »از مجموع آیات قرآن استفاده می‌شود که:
الف) خداوند افراد گناهکار را در صورتی که زیاد آلوده به گناه نشده باشند، به وسیله زنگ‌های بیدار باش و عکس العمل‌های اعمالشان و یا گاهی به وسیله مجازات‌های متناسب با اعمالی که از آن‌ها سرزده است، بیدار می‌سازد و به راه حق بازمی‌گرداند. این‌ها کسانی هستند که هنوز شایستگی
هدایت را دارند و مشمول لطف خداوند می‌باشند و در حقیقت، مجازات و ناراحتی‌های آن‌ها،
نعمتی برای آن‌ها محسوب می‌شود. چنان‌که قرآن کریم می‌فرماید: «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ؛
به سبب اعمال مردم،
فساد در خشکی و دریا آشکار شد تا به آنان جزای بعضی از کارهایشان را بچشاند، باشد که بازگردند. »
ب) ولی آن‌ها که در گناه و
عصیان ، غرق شوند و طغیان و نافرمانی را به مرحله نهایی برسانند، گاه خداوند بنابر
مصالحی ، آن‌ها را به حال خود وامی‌گذارد و به اصطلاح، به آن‌ها میدان می‌دهد تا پشتشان از بار گناه، سنگین شود و استحقاق حد اکثر مجازات را پیدا کنند. این‌ها کسانی هستند که تمام پل‌های پشت سر خود ویران کرده‌اند و راهی برای بازگشت نگذاشته‌اند و لیاقت و شایستگی هدایت الهی را کاملاً از دست داده‌اند.
آیه فوق، این معنا را تأکید کرده و می‌فرماید؛ گمان نکنند آن‌هایی که کافر شدند، مهلتی که به ایشان می‌دهیم برای آن‌ها خوبست، بلکه مهلت می‌دهیم تا به گناه و طغیان خود بیفزایند و برای آنان عذاب خوارکننده است.
این معنا در خطبه‌ای که
حضرت زینب علها‌السلام در شام در برابر یزید طغیانگر (که از مصادیق روشن گناهکار غیر قابل بازگشت بود) به آن استدلال کرده است، استفاده می‌شود. آن‌جا که می‌فرماید:«تو امروز شادی می‌کنی و چنین می‌پنداری که چون فراخنای جهان را بر ما تنگ کرده‌ای و کرانه‌های آسمان را بر ما بسته‌ای و ما را همچون اسیران از این دیار به آن دیار می‌بری، نشانه قدرت تو است و یا در پیشگاه خدا قدرت و منزلتی داری و ما را در درگاه او راهی نیست؟! اشتباه می‌کنی، این فرصت و آزادی را خداوند از آن‌رو به تو داده تا پشتت از بار گناه، سنگین گردد و عذاب دردناک در انتظار تو است... پس اندکی آرام و آهسته باش، آیا سخن خدا را فراموش کرده‌ای که فرمود:«آن‌ها که کافر شدند (و راه طغیان را پیمودند) تصوّر نکنند که اگر به آن‌ها مهلت می‌دهیم به سود آن‌ها است، ما به آن‌ها مهلت می‌دهیم که بر گناهانشان بیفزایند و عذاب دردناکی در انتظار آن‌ها است».
خلاصه این‌که آیه ۱۷۸
سوره آل عمران ، به سؤال فوق که در ذهن بسیاری وجود دارد، پاسخ می‌گوید که چرا جمعی از ستمگران و ظالمان، این همه غرق نعمت‌اند و مجازات نمی‌بینند؟ قرآن می‌فرماید؛ این‌ها افراد غیر قابل اصلاحی هستند که طبق سنت آفرینش و اصل آزادی
اراده و
اختیار به حال خود واگذار شده‌اند، تا به آخرین مرحله سقوط برسند و مستحق حداکثر مجازات شوند.
البته، از بعضی آیات قرآن، استفاده می‌شود که خداوند گاهی به این‌گونه افراد، نعمت فراوانی می‌دهد و هنگامی که غرق لذت پیروزی و سرور شدند، ناگهان همه چیز را از آنان می‌گیرد، تا حداکثر شکنجه را در زندگی همین دنیا ببینند؛ زیرا جدا شدن از چنین زندگی مرفهی، بسیار سخت و ناراحت کننده است: «فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْ‌ءٍ حَتَّی إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ؛
هنگامی که پندهایی را که به آن‌ها داده شده بود، فراموش کردند درهای هر خیری به روی آنان گشودیم تا شاد شوند، ناگهان هر آن‌چه داده بودیم از آن‌ها بازگرفتیم؛ لذا فوق العاده ناراحت و غمگین شدند. »
پایگاه اسلام کوئست
