• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عدد چهار

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: آیه نجوا، عدد چهار.
پرسش: چرا خداوند در آیهٔ « ما یکون من نجوی ثلاثة إلا هو رابعهم » عدد چهار را ذکر کرد؟
پاسخ:



در این‌که چرا خداوند در آیهٔ ـ« أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ ما یَکُونُ مِنْ نَجْوی‌ ثَلاثَةٍ إِلاَّ هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلاَّ هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنی‌ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ إِلاَّ هُوَ مَعَهُم... ـ»، نفرمود هیچ دو نفری نخواهند بود، مگر این‌که او سومیشان باشد، و عدد چهار را ذکر کرد؟ می‌گوییم: دربارهٔ اعدادی که در آیه نجوا آمده، ممکن است حمل بر آوردن مثال شود، و این اعداد خصوصیتی نداشته باشند؛ چرا که ادامهٔ آیه می‌فرماید:« وَ لا أَدْنی‌ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ إِلاَّ هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ ما کانُوا »؛ و نه تعدادی کمتر و نه بیشتر از آن، مگر این‌که او همراه آنهاست، هرجا که باشند.
اما در عین حال گروهی از مفسران برآنند که در بیان عدد عنایتی وجود دارد.




۲.۱ - ۱. دیدگاه اول

عده‌ای می‌گویند؛ راز تخصیص عدد سه و پنج می‌تواند از این جهت باشد که در واقع عدد نجواکنندگان این مقدار بود.
[۲] . شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، ج ‌۴، ص ۴۹، نشر داد، تهران، ۱۳۷۳ش.


۲.۱.۱ - شأن نزولی از ابن عباس

بعضی از مفسران برای آیه شأن نزولی از ابن عباس نقل کرده‌اند که دربارهٔ سه نفر به نام ربیعه، حبیب و صفوان نازل شده است، آنها با هم سخن می‌گفتند، یکی از آنها به دیگری گفت:آیا خدا آنچه را ما می‌گوییم می‌داند؟ دومی گفت مقداری را می‌داند و مقداری را نمی‌داند! سومی گفت: اگر مقداری را می‌داند همه را می‌داند! (آیه فوق نازل شد و اعلام کرد که خداوند در هر نجوا حاضر است و از همه چیز در زمین و آسمان آگاه است، تا این غافلان کوردل از اشتباه خود درآیند). نیز می‌تواند شأن نزولش پنج نفر باشند.

۲.۲ - ۲. دیدگاه دوم

برخی معتقدند؛ از لطف سیاق این آیه آن است که با آوردن عدد سه، چهار، پنج، و شش، ترتیب اعداد را رعایت کرده، بدون این‌که یکی از آنها را تکرار کرده باشد، چون ممکن بود بفرماید:هیچ نجوای سه نفری نیست؛ مگر آنکه خدا چهارمی آنان است، و هیچ نجوای چهار نفری نیست، مگر آن‌که او پنجمی آنان است، و هیچ نجوای پنج نفری نیست، مگر آنکه او ششمی ایشان است.

۲.۲.۱ - وجود فصاحت و بلاغت در آیه نجوا

در این تعبیر بلاغت ی است دلپذیر که عدد را تکرار نکرده؛
[۴] مترجمان، تفسیر هدایت، ج ‌۱۵، ص ۱۸۰، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
زیرا اگر می‌فرمود هر سه نفری که به نجوا بنشینند، خداوند چهارمین آنهاست و هر چهار نفری که به نجوا بنشینند، خداوند پنجمین آنهاست، عدد چهار تکرار می‌شد، و این از فصاحت دور است.


۱. مجادله (۵۸)، آیه ۷.    
۲. . شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، ج ‌۴، ص ۴۹، نشر داد، تهران، ۱۳۷۳ش.
۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۹، ص ۱۸۴، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ ق.    
۴. مترجمان، تفسیر هدایت، ج ‌۱۵، ص ۱۸۰، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‌۲۳، ص ۴۲۵، دار الکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۴ ش.    



پایگاه اسلام کوئیست.    


رده‌های این صفحه : تفسیر | قرآن شناسی




جعبه ابزار