صفت شافی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:صفات الهی،
خداوند،
بیماری،
دارو.
پرسش:آیا خداوند انسان‌های بیمار را شفا می‌دهد یا خوردن دارو و مراجعه به پزشک؟ اگر شفا یافتن بیمار، نتیجه خوردن دارو و مراجعه به پزشک است، پس چرا شافی و شفادهنده از صفات خداوند محسوب می‌گردد؟
پاسخ‌ها: صفت شافی، یکی از صفات خداوند بوده و به این معناست که خداوند درمان را، بر بیماری غالب و مشرف می‌گرداند. اگرچه شفابخش، خداست، اما انحصار این صفت به او، به معنای نفی اسباب در نظام آفرینش نیست؛ بلکه مراجعه به پزشک و خوردن دارو، فقط اسباب و وسائلی برای درمان بیماری‌های جسمی هستند و در هر حال، ایجادکننده اثرها و سبب‌سازِ سبب‌ها خداوند است.
صفت «شافی (بهبودبخش/ شفابخش)»، اسم فاعل از مادّه «شفی» است که دلالت بر اِشراف بر یک چیز دارد. گفته می‌شود: «اشفی علی الشیء»، آن‌گاه که بر آن اشراف یابد. و شفا (بهبود) نیز از آن‌رو شفا نامیده شده که درمان، بر بیماری غلبه می‌کند و بر آن اشراف می‌یابد. «خداوند، مریض را شفا داد»، یعنی: او را عافیت داد.
در
قرآن و
حدیث، واژه شفا، گاه به معنای درمان بیماری‌های جسمی به‌کار می‌رود، مانند: «و هرگاه بیمار شوم، او مرا بهبود می‌بخشد»
و گاه به معنای درمان بیماری‌های روحی و عقلی، مانند: «و از قرآن، آنچه
[مایه
] شفاست، فرو می‌فرستیم».
از نام «شافی» درباره خدای متعال، هر دو معنا اراده می‌شود؛ بلکه آن‌سان که در حدیث وارد شده: «هیچ بهبودبخشی جز خدا نیست».
شفابخش، خداوند است و انحصار این صفت به او، به معنای نفی اسباب در نظام آفرینش نیست و مراجعه به پزشک و خوردن دارو، فقط اسباب و وسائلی برای درمان بیماری‌های جسمی هستند و در هر حال، ایجادکننده اثرها و سبب‌سازِ سبب‌ها خدای متعال است.
پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه، برگرفته از مقاله «واژه شناسی «شافی»»، تاریخ بازیابی ۹۹/۱/۱۷.
