• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شاطئ الوادی الایمن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: شاطئ الواد الایمن، البقعة المبارکه.

پرسش: شاطی الوادی الایمن و البقعة المبارکه در قرآن چه معنایی می‌دهد؟

پاسخ:




معنای شاطئ الواد الایمن، در کتاب‌های لغت، با اندک تفاوتی در الفاظ، بسیار نزدیک و شبیه به هم می‌باشد. «شاطئ» به معنای رودخانه، و وادی به معنای محلی است که سیلاب از آن‌جا می‌گذرد و به همین اعتبار شکاف میان دو کوه را نیز وادی می‌گویند، و جمع این کلمه اودیه می‌آید. شاطئ الواد به معنای کنار وادی است، و کلمه «بقعه» به معنای قطعه‌ای از زمین است که به شکل زمین‌های اطرافش نباشد.


مفسران، در معنای شاطئ الواد الایمن می‌گویند؛ مراد از کلمه «ایمن» جانب راست است که مراد، جانب راست وادی است. و بقعه مبارکه قطعه و نقطه مخصوصی است از کناره سمت راست وادی که در آن درختی قرار داشته که آن درخت بعد از طوفان نوح به دست یافث بن نوح در کنار چشمه‌ای کاشته شده بود. و ندای یا موسی از آن درخت برخاست. مبارک بودنش هم به این دلیل است که ندای الاهی و تکلم او با موسی در آن‌جا واقع شد، و از این راه شرافتی یافت و موسی به‌ سبب همین شرافت و قداست مأمور شد کفش خود را دربیاورد. «فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُویً»


با عنایت به این‌که قرآن مجید علاوه بر معنای ظاهری دارای بطون و معناهای متعدد می‌باشد، معنای دیگری نسبت به شاطئ الواد الایمن... ، از امام صادق (علیه‌السلام) ذکر شده است که حضرت فرمودند: شاطئ الواد الایمن... که خداوند در قرآن ذکر کرده، مراد از شاطئ، شط و رودخانه فرات است و وادی بیابانی است که آب از بالا سراشیب می‌شود، ایمن یعنی طرف راست شط که طرف چپ موسی می‌شود،
[۱۱] طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان، ج۱۰، ص۲۲۹، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۸ ش.
و مراد از بقعه مبارکه، کربلا است. تعبیر به مبارکه برای این است که بدن پاک و مطهر ابی‌عبد‌اللَّه را در‌بر‌دارد،
[۱۳] طیب، سیدعبدالحسین، اطیب البیان، ج۱۰، ص۲۳۰، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۸ ش.
و مراد از شجره، شجره محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است؛ یعنی نور محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و حقیقت محمدیه از آن درخت، ظهور و بروز نموده است.


۱. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۵۱۰.    
۲. راغب اصفهانی، مفردات، ج۱، ص۲۶۱، ذیل واژه "شطأ".    
۳. المصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۶، ص۵۵.    
۴. راغب اصفهانی، مفردات، ج۱، ص۲۶۱، ذیل واژه "شطأ".    
۵. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۲۴۶.    
۶. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۸، ص۱۷ - ۱۸.    
۷. طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان،، ج۱۶، ص۴۴، ترجمه، موسوی همدانی، سیدمحمدباقر، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۳۷۴ ش.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، الامثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، ج۸، ص۲۹۲، مدرسه امام علی بن ابی‌طالب، قم، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق.    
۹. طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۴۴، ترجمه، موسوی همدانی، سیدمحمدباقر، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۳۷۴ ش.    
۱۰. طه (۲۰)، آیه ۱۲    
۱۱. طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان، ج۱۰، ص۲۲۹، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۸ ش.
۱۲. فیض کاشانی، ملا محسن، الاصفی فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۹۲۷، تحقیق، درایتی، محمدحسین، نعمتی، محمدرضا، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۱۸ ق.    
۱۳. طیب، سیدعبدالحسین، اطیب البیان، ج۱۰، ص۲۳۰، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۸ ش.
۱۴. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص۴۸ ۴۹، دار المرتضویه، نجف اشرف، چاپ اول، ۱۳۵۶ ش.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «شاطئ الوادی الایمن»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۴.    


رده‌های این صفحه : تفسیر | قرآن شناسی




جعبه ابزار