سخن چینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پرسش: در
آیات و
روایات با سخن چینی چگونه برخورد کرده اند؟
پاسخ:
سخن چنینی، نوعی افشای سرّ و پرده دری و از
صفات خبیثه و بسیار پست است و از آن تعبیر به
سعایت هم می شود، که موجب
کینه و
عداوت و دشمنی، بین دو فامیل، یا دو
رفیق و یا
زن و شوهر می شود.
خداوند تبارک و تعالی می فرماید:
(وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَة لُمَزَة)؛
وای بر هر
عیب جو (و سخن چین) و
طعنه زن.
هم چنین می فرماید:
(هَمّاز مَشّاء بِنَمِیم مَنّاع لِلْخَیْرِ مُعْتَد أَثِیم)؛
سخن چین و عیب جو، مانع
خیر، و
ستمگر و
گناهکار است.
رسول خدا(صلی الله علیه وآله) نیز می فرماید:
لا یدخل الجنة نمّام
؛
سخن چین به
بهشت نمی رود.
هم چنین می فرماید:
الا انبئکم بشرارکم؟ قالوا بلی یا رسول الله قال المشّاؤن بالنمیمة، المفرّقون بین الاحبّه، الباغون للبراء المعایب
؛ می خواهید شما را به بدترین شما آگاه کنم؟ عرض کردند: بلی، یا رسول الله. فرمود: آنان که به سخن چینی می روند و میان دوستان جدایی می افکنند و برای پاکان
عیب جویی می کنند.
پس باید کسی را که از دیگران
بدگویی و سخن چینی می کند،
نهی از منکر نمود.
راسخون.
