• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زیارت ناحیه مقدسه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: زیارت ناحیه مقدسه.
پرسش: آیا زیارت ناحیه مقدسه در مذهب شیعه معتبر است؟ چه دلیلی و چه عقیده‌ای آن را تأیید می‌کند؟

پاسخ: زیارت ناحیه مقدسه از زیارات مطلقه است؛ یعنی در هر زمانی ـ عاشورا و غیرعاشورا ـ می‌توان با آن امام حسین ـ علیه‌السلام ـ را زیارت کرد. این زیارت با سلام بر پیامبران الاهی و اولیای دین، ائمه اطهار ـ علیهم‌السلام ـ آغاز می‌شود؛ سپس، با سلام بر امام حسین ـ علیه‌السلام ـ و یاران باوفایش ادامه می‌یابد. پس از آن، به شرح کامل اوصاف و سیره امام حسین ـ علیه‌السلام ـ پیش از قیام، دل‌دادگی حضرت مهدی ـ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف ـ به او، زمینه‌های قیام حضرت، توصیف صحنه کربلا، شرح شهادت و مصایب آن حضرت و عزادار شدن تمام عالم و موجودات زمینی و آسمانی می‌پردازد. در پایان، با توسل به ساحت قدس ائمه اطهار و دعا در پیشگاه خداوند متعال، پایان می‌پذیرد.



برخی از سخنان گهربار حضرت ولی عصر ـ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف ـ به‌صورت توقیع (نامه) از ایشان صادر شده است که به توقیعات آن بزرگوار معروف هستند که به برخی نواب خود یا برخی بزرگان دیگر مرقوم فرموده‌اند. برخی از این توقیعات زیارات و دعاهایی بوده است که از ناحیه آن بزرگوار به دست مردم رسیده است که زیارت آل‌یاسین یا دعای افتتاح از این جمله‌اند. یکی از این توقیعات به "زیارت ناحیه مقدسه" مشهور شده است.


زیارت ناحیه مقدسه از زیارات مطلقه است؛ یعنی در هر زمانی ـ عاشورا و غیرعاشورا ـ می‌توان با آن امام حسین ـ علیه‌السلام ـ را زیارت کرد.


این زیارت با سلام بر پیامبران الاهی و اولیای دین، ائمه اطهار ـ علیهم‌السلام ـ آغاز می‌شود؛ سپس، با سلام بر امام حسین ـ علیه‌السلام ـ و یاران با وفایش ادامه می‌یابد. پس از آن، به شرح کامل اوصاف و سیره امام حسین ـ علیه‌السلام ـ پیش از قیام، دل‌دادگی حضرت مهدی ـ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف ـ به او، زمینه‌های قیام حضرت، توصیف صحنه کربلا، شرح شهادت و مصایب آن حضرت و عزادار شدن تمام عالم و موجودات زمینی و آسمانی می‌پردازد. در پایان، با توسل به ساحت قدس ائمه اطهار و دعا در پیشگاه خداوند متعال، پایان می‌پذیرد.


سیدبن طاووس این زیارت را در مصباح الزائر ذکر کرده است. سیدبن طاووس از اندیشمندان بزرگ شیعه است و آثار او ـ به‌ویژه در موضوع ادعیه و زیارات ـ در بین علمای شیعه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پیش از او نیز این زیارت را ابن المشهدی در کتاب "المزار الکبیر" خود آورده است. سید رضی‌الدین علی‌بن طاووس در "مصباح الزائر" و سید عبد‌الکریم‌بن طاووس در کتاب "فرحة الغری" بسیاری از زیارات را از ابن‌المشهدی نقل کرده‌اند.


این کتاب از مدارک و منابع بحارالانوار علامه مجلسی است و به نام‌های المزار، المزار الکبیر، المزار القدیم و مزار ابن المشهدی معروف شده است. علامه مجلسی درباره این کتاب می‌گوید: "کتاب بزرگی در زیارات است و از کیفیت اسنادش فهمیده می‌شود که کتاب معتبری است".

۵.۱ - سخن ابن المشهدی

خود ابن المشهدی در مقدمه کتاب المزار آورده است: "من در این کتاب زیارات مشاهد مختلف و ... را از راویان ثقه روایت کرده‌ام ...".

۵.۲ - سخن محدث نوری

محدث نوری می‌نویسد: "از مقدمه کتاب او دانسته می‌شود که همه زیاراتی که در این کتاب ذکر کرده است، مأثوره است؛ هر‌چند در برخی موارد زیارات را مستند به ائمه ـ علیهم‌السلام ـ نکرده است".


محمد‌بن جعفر‌بن علی‌بن جعفر المشهدی معروف به ابن المشهدی از فقها و محدثین مورد اعتماد شیعه در قرن ششم هجری قمری است. بزرگانی چون علامه مجلسی، محدث نوری، شیخ عباس قمی،
[۴] قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج ۱، ص ۴۰۹، مکتبة الصدر، تهران، بی‌تا.
شیخ حر، عاملی شهید اول،
[۶] قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج ۱، ص ۴۰۹، مکتبة الصدر، تهران، بی‌تا.
سید محسن امین
[۷] . امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج ۹، ص ۲۰۲، دار التعارف للمطبوعات، بیروت، ۱۴۰۳ه.ق.
و آقا بزرگ تهرانی
[۸] تهرانی، آقا بزرگ، الذریعه، ج ۲۰، ص ۳۲۴، چاپ دوم، دار الاضواء، بیروت، بی‌تا.
او را توثیق کرده‌اند.


این زیارت را شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان نیاورده است؛ زیرا بنا نداشته است همه زیارات را در این کتاب ذکر کند؛ ولی در کتاب نفس المهموم خود قسمتی از آن را آورده است و همان‌گونه که گفته شد، وی ابن المشهدی را ثقه و مورد اعتماد دانسته و او را مدح کرده است.


نتیجه نهایی این‌که زیارت ناحیه مقدسه معروف که در آن امام زمان ـ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف ـ جد بزرگوار و شهید خود امام حسین ـ علیه‌السلام ـ را زیارت کرده‌اند از جهت سند و متن مورد تأیید علمای شیعه است.



۱. ابن مشهدی، المزار، ص ۴۹۶.    
۲. ابن مشهدی، المزار، ص ۲۷.    
۳. نوری، حسین، خاتمة المستدرک، ج ۱، ص ۳۶۰، چاپ اول، مؤسسة آل‌البیت، قم، ۱۴۱۵ه.ق.    
۴. قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج ۱، ص ۴۰۹، مکتبة الصدر، تهران، بی‌تا.
۵. ابن مشهدی، المزار، ص ۶ و ۷.    
۶. قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج ۱، ص ۴۰۹، مکتبة الصدر، تهران، بی‌تا.
۷. . امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج ۹، ص ۲۰۲، دار التعارف للمطبوعات، بیروت، ۱۴۰۳ه.ق.
۸. تهرانی، آقا بزرگ، الذریعه، ج ۲۰، ص ۳۲۴، چاپ دوم، دار الاضواء، بیروت، بی‌تا.



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : بررسی سندی | حدیث شناسی | زیارت | کلام




جعبه ابزار