• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

در امان نبودن از آزار همسایه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:قیامت، همسایه، انسان مؤمن، مردم‌آزار.
پرسش :روایتی اعلام می‌دارد که «هیچ مؤمنی در هیچ زمانی وجود نداشته و ندارد مگر آنکه از آزار همسایگان در امان نیست!». مراد از این روایت چیست؟



معنای این حدیث امام صادق (علیه السلام) چیست و به چه علت این حدیث را مطرح نموده‌اند؟ «نبوده و تا قیامت نخواهد بود مؤمنی جز این‌که همسایه‌ای دارد که او را می‌آزارد؟!». با تشکر از پاسخ‌گویی شما.


اگرچه در برخی روایات آمده است هر مؤمنی دچار همسایه‌ای مردم آزار خواهد بود؛ مانند:«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه وآله)‌ مَا کَانَ وَ لَا یَکُونُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ مُؤْمِنٌ إِلَّا وَ لَهُ جَارٌ یُؤْذِیهِ».
[۱] شیخ طوسی، الامالی، ص ۲۸۰، قم، دار الثقافة، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.


۲.۱ - گرفتاری های مؤمن

به نظر می‌رسد این عبارت بخشی گزینش شده از متنی است که در آن آمده است:« انسان مؤمن در زندگی خود دچار مشکلاتی خواهد شد که یکی از آنها (نه به صورت لزومی) همسایه مردم‌آزار خواهد بود». بر این اساس و با توجه به کل روایت، ممکن است مؤمنی وجود داشته باشد که همسایه‌ای او را آزار ندهد، بلکه از راه‌های دیگر مورد آزمایش الهی قرار گیرد.
چنان‌که امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید:«مَا أَفْلَتَ الْمُؤْمِنُ مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْ ثَلَاثٍ‌ وَ لَرُبَّمَا اجْتَمَعَتِ الثَّلَاثُ عَلَیْهِ إِمَّا بُغْضُ مَنْ یَکُونُ مَعَهُ فِی الدَّارِ یُغْلِقُ عَلَیْهِ بَابَهُ‌ یُؤْذِیهِ‌ أَوْ جَارٌ یُؤْذِیهِ أَوْ مَنْ فِی طَرِیقِهِ إِلَی حَوَائِجِهِ یُؤْذِیهِ وَ لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً عَلَی قُلَّةِ جَبَلٍ لَبَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ شَیْطَاناً یُؤْذِیهِ وَ یَجْعَلُ اللَّهُ لَهُ مِنْ إِیمَانِهِ أُنْساً لَا یَسْتَوْحِشُ مَعَهُ إِلَی أَحَدٍ»؛
«مؤمن همواره گرفتار یکی از سه چیز است، و گاهی هر سه بر وی گرد آیند:یا کینه فردی که با او در خانه‌ای به صورت مشترک زندگی می‌کند، که در را به رویش می‌بندد و اذیّتش می‌کند، یا همسایه‌ای که آزارش می‌دهد، یا کسی که در راه محلّ کارش او را اذیّت می‌کند، و اگر مؤمنی بر قلّه کوهی هم باشد خداوند شیطانی را بر می‌انگیزد تا او را اذیّت کند، و خداوند از ایمانش برای او مونسی قرار می‌دهد که از وحشت به کسی پناه نبرد».

۲.۲ - منظور از همسایه

ممکن است منظور از همسایه ، همسایه به معنای خاص نباشد، چنان‌که برخی از علما گفته‌اند:منظور از همسایه در این روایت تنها همسایه مورد نظر نیست، بلکه به معنای همسایه، هر فردی است که با انسان همجواری دارد، چه او را ببیند یا نبیند( شیاطین انس و جن ). براساس این معنا هیچ کسی نیست که همسایه‌ای نداشته باشد.
[۳] مازندرانی، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی(الأصول و الروضة)، محقق، مصحح، شعرانی، ابوالحسن،‌ ج ‌۹، ص ۱۹۰، تهران، المکتبة الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۸۲ق. ‌«لیس المراد به الجار المعروف فقط بل کل من یجاوره و یقاربه و رآه أو لم یر، فلیس أحد یخلو من جار»



۱. شیخ طوسی، الامالی، ص ۲۸۰، قم، دار الثقافة، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
۲. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‌۲، ص ۲۴۹، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.    
۳. مازندرانی، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی(الأصول و الروضة)، محقق، مصحح، شعرانی، ابوالحسن،‌ ج ‌۹، ص ۱۹۰، تهران، المکتبة الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۸۲ق. ‌«لیس المراد به الجار المعروف فقط بل کل من یجاوره و یقاربه و رآه أو لم یر، فلیس أحد یخلو من جار»



پایگاه اسلام کوئست    



جعبه ابزار