برف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پرسش: در کدام
آیات قرآن در مورد «برف» صحبت شده است؟
پاسخ:
واژه‌ی فارسی «برف» در
زبان عربی به معنا «ثلج» آمده است.
این واژه به صراحت در قرآن نیامده است. اما از
سوره نور، آیة ۴۳، می فرماید: «وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِیها مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشاءُ؛
و از
آسمان ـ از
کوه‌های که در آن است ـ دانه‌های
تگرگ نازل می‌کند و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان می‌رساند..» از آیه یاد شده می توان فهمید که در قرآن به طور ضمنی به بارش برف هم اشاره شده است.
کلمه «من بردٍ» بیان برای «الجبال» است. یعنی؛ کوه‌های از تگرگ و قطعه‌های یخ.
کوه‌های یخ در آسمان به معنای مختلف
تفسیر شده است از جمله؛
۱. کنایه از توده عظیم تگرگ به وسیله ابرها در دل آسمان به وجود می‌آید: مانند کوهی از
علم و غیره.
۲. توده عظیم
ابر همانند کوه.
۳. توده عظیم ابر در آسمان به شکل کوه دیده می‌شود: البته از طرف بالا (یا از درون هواپیما) نگاه کنیم.
در آیات مورد بحث ابرهای بلند صریحاً به کوه‌های از یخ اشاره می‌کند.
دانشمندان نیز با پیشرفت فنون به ابرهای متشکل و مستور از سوزن‌های یخ رسیده‌اند. حتی یکی از دانشمندان شوروی در تشریح ابرهای رگباری طوفانی، چندین بار از آنها به عنوان کوه‌های ابر، یا کوه‌های از برف یاد کرده است.
در نتیجه آیة ۴۳ سوره نور، به صورت غیر مستقیم به «برف» اشاره کرده است.
۱.
تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۴، ص۵۰۴. ۲. قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «برد».
۳.
مجمع‌البیان، فضل بن حسن طبرسی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ذیل آیه ۴۳ سوره نور.
اندیشه قم.
