اخرت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پرسش:
تکلیف اون نوزادی که در همون روز های اول
زندگی فوت میکنه در آخرت چی میشه؟
پاسخ:
کیفیت
خلقت انسان‌ها، نتیجه ولازمه حتمی نظام‌مندی و قانونمندی
جهان هستی است.
یعنی:
۱- نظام
خلقت نظام
علت و
معلول است و هیچ معلولی بدون علت به وجود آمدنی نیست وتخلف هیچ معلولی از علت تامه‌اش ممکن نیست (اصل
ضرورت علی).
۲- رابطه علت و معلول دارای
مکانیسم و
ارگانیسم معین است و هرچی به هرچی نیست.
یعنی چنان نیست که از هر علتی هر معلولی قابل ایجاد باشد به تعبیر دیگر هر علت معینی معلول معینی دارد. مثلا از علف خوردن گوسفند
بوعلی سین ا درست نمی‌شود و آمریکایی‌ها هم به خاطر قهوه خوردن به کره ماه نرفتند (اصل سنخیت علت و معلول). اگر دو اصل فوق با ژرف‌کاوی دقیق فلسفی مورد بررسی قرار گیرد مشخص خواهد شد که مثلا بینا یا نابینا تولد یافتن یک فرد لازمه‌ء مجموعه عللی است که در به وجود آوردن وی دست داشته‌اند. در این امور عوامل بسیار متعددی دخیلند حتی کیفیت آمیزش والدین، زمان، مکان، روحیات و حالات روانی، وضعیت جسمی، نوع و مقدار غذاهایی که مصرف کرده‌اند و. هریک به سهم خود نقشی در کیفیت تکوین جنین ایفا می‌کنند. دراین جا ممکن است پرسش شود که آیا
خداوند نمی‌تواند باتفاوت چشمگیری که همه این عوامل دارند تأثیر همه را یکسان سازد؟ پاسخ آن است که چنین چیزی سر از
تناقض درمی‌آورد. زیرا لازمه آن این است که علت پدیده‌ای باشد و تاءثیر نکند وعلت بودن و تاثیر نکردن تناقض آمیز است ویا معلولی بدون علت پدیدآید و لازمه آن این است که کل طرح نظام
آفرینش به هم بخورد. زیرا دراین صورت پدیدآمدن هر چیز از هر امر نامربوطی محتمل می‌شود و آن گاه است که از علف خوردن بز باید ابوعلی سینا پدید آید.
برای آگاهی بیشتر به کتاب «
عدل الهی» شهید مطهری بحث راز تفاوت‌ها مراجعه بفرمایید.
پیدایش افراد
ناقص الخلقه علاوه بر مسأله
امتحان و
آزمایش تابع نظام ضروری علت و معلولی است که نظامی ذاتی و تکوینی است و تخلف ناپذیر است، ضمن آنکه آزمایشی نیز برای خود فرزند و
والدین می‌باشد هم چنان که فرزند سالم نیز
امتحان و
آزمایش است. در این روند نیز به کودک ظلمی نشده است زیرا همه انسان‌ها در این دنیا در بوته آزمایشند، به این معنا که خداوند به هر یک ابزارهایی جهت تلاش و عمل برای تکامل نهایی عطا فرموده و این دنیا را مقدمه‌ای برای رسیدن به
سعادت جاودانی قرار داده است و در
محاسبه قیامت، کنش‌های هر کس را به تناسب امکانات، ابزارها و نعمت‌هایی که در دنیا عطا فرموده خواهد سنجید و نسبت به محرومیت‌ها و دشواری‌هایی که شخص در این جهان تحمل نموده و نسبت به آن شکر و صبوری پیشه کرده است، درجات عظیمی عطا خواهد نمود، به گونه‌ای که دیگران آرزو خواهند کرد که: ای کاش در
دنیا آن دشواری‌ها، ناملایمات و محرومیت‌ها را می‌کشیدیم و اکنون از ثمرات شیرینش بهره‌مند می‌شدیم.
شهرسوال.
