مجالس عروسی حرام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: مجالس عروسی، حرام، امتحان الهی، گناه، امر به معروف و نهی از منکر.
پرسش: بعضی افراد در مجالس عروسی با گذاشتن سی‌دی‌های مبتذل و انجام کارهای حرام (مثل رقصیدن و...) این را می‌گویند که «یک شب هزار شب نمی‌شود؛ و یک
شب بیش‌تر نیست؛ بعداً جبران می‌کنیم» در مقابل گفته این افراد، شما ما را راهنمایی کنید که چه جوابی باید به آن‌ها داد تا قانع شوند؟
پاسخ:
آن‌چه در مرحله اول می‌توان گفت این‌که وظیفه در این‌گونه موارد،
امر به معروف و
نهی از منکر می‌باشد، با رعایت مراتب آن، که یکی از مراتب و مراحل آن ترک جلسه می‌باشد. حتی اگر توان این را دارد که جلسه را تغییر شکل دهد، به‌گونه‌ای که مشکلات و ضرری پیش نیاید، این کار را باید انجام داد.
اما در مقابل افرادی که این طرز
تفکر را دارند، اصولاً باید کار بنیادی و اساسی انجام داد و نمی‌توان یک شبه آن‌ها را متحول کرد؛ به‌گونه‌ای که دیگر سراغ این جور کارها نروند.
از طرفی هم باید توجه داشت که جلسات
گناه و
معصیت یک کمک‌کننده بسیار قوی به نام
شیطان دارد که از درون هم به‌واسطه نفس اماره تقویت می‌شود و معمولاً دل‌ها در بعضی مواقع آن‌قدر زنگار می‌گیرد که با چندین شیوه و راه و موعظه نمی‌توان آن را برطرف کرد؛ پس لازم به ذکر است نباید انتظار داشت با یک تذکر این‌گونه افراد حرف گوش کنند و متنبه شوند.
اما با کار کردن مستمر و
تبلیغ و ارشاد دائمی می‌توان این‌گونه افراد را نسبت به کاری که انجام می‌دهند آگاه کرد و به آن‌ها یاد‌آور شد که چه‌بسا غفلت لحظه‌ای و آنی انسان را به پرتگاه سقوط می‌کشاند و
انسان نباید سرنوشت خود را با یک لحظه غفلت سیاه و تباه کند، چه بسیار افرادی بوده‌اند که در همین مراسمات عمر آن‌ها خاتمه یافته است یا فرصت
توبه را نیافته‌اند. آیا واقعاً برای این‌ها دیگر مجالی برای جبران می‌باشد؟ و اگر در این لحظه‌ها انسان پیمانه‌اش پر شود و از این
دنیا برود،
خدا را در حالی ملاقات کرده که در معصیت او بوده است؟ و چه خسرانی و زیانی از این می‌تواند بالاتر باشد و چه‌بسا این یک شبی باشد که صبحی برای آن نباشد و برای همیشه شب بماند.
نکته دیگر که تذکر آن لازم است این که بدانیم ما همیشه در حال امتحان شدن از طرف حضرت حق جل و اعلی هستیم؛ در شادی‌ها، در غم‌ها، در فقر، غنا، صحت، مرض و غیر ذلک. اتفاقاً در جاهایی که احتمال گناه و معصیت بیش‌تر باشد، امتحان الهی شدیدتر و سخت‌تر می‌باشد. داستان
حضرت یوسف و زلیخا از این نمونه می‌باشد. البته شاید اگر با آن‌ها این‌گونه سخن بگویید در جواب بگویند ما این کارها را می‌کنیم و هیچ مشکلی هم برای ما پیش نمی‌آید.
در این‌جا خوب است به کلامی از
حضرت علی (علیه‌السّلام) در
نهج‌البلاغه توجه کرد که حضرت در جوابِ این‌گونه طرز تفکر‌ها و افراد چه می‌فرمایند:
حضرت می‌فرماید: چه‌بسا کسی که با نعمت‌هایی که به او رسیده به دام افتد و با پرده‌پوشی بر گناهش فریب خورد و با ستایش شدن
امتحان گردد و خدا هیچ کسی را همانند مهلت دادن نیازموده است.
از این
روایت و کلام حضرت به خوبی روشن می‌شود که انسان] در هر حالی مورد امتحان و
آزمایش می‌باشد؛ لذا باید همیشه
انسان حواسش جمع باشد که خدای ناکرده در معصیت نباشد؛ زیرا که انسان از یک لحظه بعد خود هم خبر ندارد.
و نکته دیگر این‌که ما باید ببینیم که معصیت چه کسی را انجام می‌دهیم.
ما در اصل با گناه کردن به ولی
نعمت و
مالک و صاحب خود دهن‌کجی می‌کنیم که این
عمل از خود
گناه بدتر می‌باشد و یک نوع کفران نعمت به حساب می‌آید؛ چون خداوند این نعمت‌ها و امکانات را در
اختیار ما قرار داده تا در راه
اطاعت او به کار ببریم، نه این‌که امکانات را بگیریم و در غیر موردش مصرف کنیم و به اصطلاح نمک را بخوریم و نمکدان را بشکنیم.
خلاصه این‌که در چنین مواردی وظیفه ما این است که:
خودمان در چنین مراسم‌هایی شرکت نکنیم و خود را همانند آنان آلوده
گناه نکنیم.
اگر موقعیت و شرایط فراهم باشد، صاحبان مراسم و دیگران را نیز ارشاد و نهی از منکر کنیم. حتی عدم حضور ما یا ترک این مجالس، موجب تنبیه و نهی از منکر آنان خواهد شد.
البته باید نسبت به شرایط و مراحل امر به معروف و نهی از منکر آشنایی کامل داشته باشیم و از
تحقیر، تندی،
اختلاف و اشتباهات دیگر بپرهیزیم.
در‌صورتی‌که توانایی لازم را داریم، نحوه برگزاری مراسم شاد و متنوع و به دور از گناه را جای‌گزین مراسم‌های گناه‌آلود بنماییم. چه‌بسا مجالس شاد و به دور از گناه که شادی ماندگار و فرح‌بخش به همراه دارد.
توجه به این نکته نیز لازم است که با پرورش
ایمان و تقویت اعتقادات و آگاهی بیش‌تر به جوانب دینی، این‌گونه مشکلات حل خواهد شد که این هم مستلزم کارهای طولانی و تبلیغ مستمر است.
۱. رسالت اخلاق در تکامل انسان (ویرایش دوم) نوشته سید مجتبی موسوی لاری، انتشارات دفتر تبلیغات چاپ ۴، بهار سال ۱۳۷۶.
۲. تربیت و شخصیت انسانی، سه جلد، نوشته سید مجتبی‌هاشمی چاپ ۲، انتشارات دفتر تبلیغات پاییز ۱۳۷۶.
سایت‌اندیشه قم، برگرفته از مقاله «مجالس عروسی حرام»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۰۱/۱۱.
