عمل نکردن به استخاره
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: استخاره، عمل نکردن، متهم کردن خدا، طلب خیر کردن.
پرسش: اگر به نتیجه استخاره
عمل نکنیم، آیا روایتی وجود دارد که در این صورت، خداوند را مورد اتهام قرار داده‌ایم؟! (مفهوم این
حدیث چیست: «هر کس طلب خیر کند از خدا در امری، و یکی از دو امر برای او به عمل آید، و در دلش چیزی بوده باشد؛ یعنی: از عدم خشنودی، یا خیر بودن آن امر، پس خدا او را متهم داشته در قضای او»).
پاسخ:
روایتی که در پرسش به آن اشاره شده، در منابع حدیثی چنین آمده است:
از
امام صادق علیه‌السلام پرسیدند: گرامی‌ترین فرد نزد خدا کیست؟ فرمود: «آن‌کس که بیش از همه
ذکر خدا گوید و از او
اطاعت کند». پرسیدند: منفورترین فرد نزد
خداوند چه کسی است؟ فرمود: «شخصی که
خدا را متهم می‌دارد». پرسیده شد: مگر کسی خدا را متهم می‌دارد؟! فرمود: «آری؛ آن کسی که از خداوند،
طلب خیر کند و هنگامی که خیر و
مصلحت او در دشواری‌ها و سختی‌ها دانسته شد،
عصبانی و خشمگین شود! او همان کسی است که خدا را متهم می‌دارد!».
این
حدیث، ناظر به فردی است که گویا بین دو امر، به یکی تمایل داشته و گزینه دیگر را نمی‌پسندد، در عین حال، در دعاهای خود از پروردگار طلب خیر می‌کند که گزینه مناسب را برای او در نظر بگیرد و اتفاقاً خداوند در مقام
اجابت، خیر او را در گزینه‌ای قرار می‌دهد که نه‌تنها دلخواه او نبوده، بلکه با دشواری‌هایی همراه است. اگر او در این هنگام، خشمگین شود، گویا
خدا را متهم به این ساخته که انتخاب مناسبی برای او انجام نداده است!
این
روایت به صورت عام بوده و شامل هر نوع
طلب خیری می‌شود، حتی اگر در قالب استخاره مرسوم نباشد، اما این‌که محتوای آن تا چه اندازه بر لزوم عمل کردن به
استخاره مرسوم تأثیر دارد، بحث مجزایی دارد که اجمالاً برخی
فقها با استفاده از این روایت،
استحباب عمل به استخاره را استنباط کرده‌اند.
پایگاه اسلام کوئست.
