شغل ائمه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:شغل ائمه علیهم‌السلام،
انفاق، اموال.
پرسش: با توجه به انفاق امامان ـ علیهم‌السلام ـ شغل ائمه ـ علیهم‌السلام ـ چه بود؟ و از کجا این قدر اموال به دست می‌آوردند؟
پاسخ: با توجه به این‌که امامان ـ علیهم‌السلام ـ از هر نظر و از جمله عقل معاش و تجارت، کامل‌ترین انسان‌ها بودند در این صورت می‌توانستند اموال نسبتاً زیادی به‌دست آورند. بر اساس
روایات و احادیث، ائمه ـ علیهم‌السلام ـ به شغل کشاورزی، باغ‌داری، کار و کسب و ... اشتغال داشتند.
امامان ـ علیهم‌السلام ـ اهل کار و تلاش بودند و با وجود کارگرانی که داشتند خودشان شخصاً نیز اقدام به فعالیت می‌نمودند. بر این اساس به دنبال آن طبعاً اموالی نیز به‌دست می‌آوردند که در بیشتر مواقع بسیاری از آن را انفاق می‌نمودند.
با توجه به این‌که امامان ـ علیهم‌السلام ـ از هر نظر و از جمله
عقل معاش و تجارت کامل‌ترین انسان‌ها بودند، در این صورت می‌توانستند اموال نسبتاً زیادی به دست آورند.
بر اساس روایات و احادیث،
ائمه علیهم‌السلام به شغل کشاورزی، باغ‌داری، کار و کسب و... اشتغال داشتند که ما در این‌جا به چند مورد از آن اشاره می‌نماییم.
علی علیه‌السلام در مدینه چاه‌های زیادی حفر نموده که به "ابیار علی" معروف است. همچنین حضرتش زمین‌های بسیاری آباد کرده و نخلستان‌هایی درست کردند که هنوز هم آثار آنها موجود است. در
روایت آمده، امیر‌المؤمنین ـ علیه‌السلام ـ هنگامی که از
جهاد فراغت پیدا می‌کرد، به آموزش مردم و داوری میان ایشان می‌پرداخت و چون از این
تکلیف می‌آسود، در باغی که داشت با دست خود کار می‌کرد، و در هنگام کار ذکر می‌گفت.
ابی‌عمرو شیبانی می‌گوید:
امام صادق علیه‌السلام را دیدم که در دست بیلی داشت و بر تن روپوشی خشن، در باغ خود کار می‌کرد، عرق از پشت مبارکش می‌ریخت، عرض کردم فدایت شوم، اجازه دهید من کمک کنم. فرمود: "من دوست دارم که مرد در راه جست‌و‌جوی معیشت از حرارت آفتاب رنج ببرد".
محمد بن عذافر از پدر خود نقل کرد که حضرت صادق ـ علیه‌السلام ـ به من هزار و سیصد دینار داده فرمود: با آن به
تجارت بپرداز و نیز فرمود: من علاقه‌ای به سود آن ندارم، گرچه سود را هر کسی دوست دارد؛ ولی مایلم
خداوند ببیند که من در جست‌و‌جوی
نعمت او هستم.
هشام بن احمر گفت: خدمت حضرت صادق ـ علیه‌السلام ـ رسیدم تا از موقعیت و مقام مفضل بن عمر بپرسم،
امام علیه‌السلام در باغ خود کار می‌کرد، هوا خیلی گرم بود، عرق از سر و صورتش می‌ریخت... .
عبد‌الاعلی گفت: در بین راه در
مدینه به حضرت صادق ـ علیه‌السلام ـ برخورد کردم، روز بسیار گرمی بود، عرض کردم فدایت شوم با مقامی که نزد خدا داری و نیز خویشاوندی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، خود را این چنین به زحمت انداخته‌ای در چنین روزی!؟ فرمود: عبد‌الاعلی، به جست‌و‌جوی
رزق و روزی بیرون شدم، تا از مثل تو بی‌نیاز باشم.
علی بن ابی‌حمزه، از پدرش نقل می‌کند که گفت: ابوالحسن
امام موسی کاظم علیه‌السلام را دیدم که در زمینی متعلق به خودش کار می‌کرد و پاهای او غرق عرق شده بود، عرض کردم: فدایت شوم! کارگرانت کجایند؟ فرمود: ای علی! کسانی با دست خود در
زمین خویش کار کردند که از من و پدرم بهتر بودند. گفتم: کدام کسان؟ فرمود: رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ و امیر المؤمنین ـ علیه‌السلام ـ و همه پدرانم، که با دست خود کار می‌کردند. با دست خود کار کردن کار
پیامبران و رسولان ـ علیهم‌السلام ـ و اوصیا ـ علیهم‌السلام ـ و صالحان است.
با توجه به این موارد و موارد مشابه بسیاری که در کتب روایی و تاریخی و... موجود است، در‌می‌یابیم که امامان ـ علیهم‌السلام ـ اهل تجارت، کار و تلاش بودند و با وجود کارگران و نمایندگانی که داشتند، خودشان نیز شخصاً اقدام به فعالیت نموده و طبیعتاً به دنبال آن اموالی را نیز به دست می‌آوردند که در بیشتر مواقع، بسیاری از آن را
انفاق می‌نمودند.
پایگاه اسلام کوئست.
