دیدن امام علی هنگام مرگ
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: امام علی،
فاسق،
کافر.
پرسش: علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
«من یمت یرنی؛ هر که بمیرد، مرا می‌بیند.»
فاسق و کافر چطور؟ اینها در چه حالتی حضرت را مشاهده می‌کنند؟
از روایات استفاده می‌شود که همه انسان‌ها با هر مرام و مسلک و
دین او را می‌بینند. به چند
حدیث توجه کنید:
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): انظُروا مَن تُحادِثونَ؟ فانّهُ لیسَ مِن احَدٍ ینزِلُ بهِ المَوتُ الّا مُثِّلَ لَهُ اصحابُهُ الَی اللّهِ ان کانوا خِیارا فخِیارا و ان کانوا شِرارا فشِرارا، و لیسَ احَدٌ یموتُ الّا تَمَثَّلتُ لَهُ عندَ مَوتِهِ»
«
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): بنگرید، که با چه کسی هم‌سخن می‌شوید؛ زیرا هیچ کس نیست که مرگش در رسد، مگر اینکه یارانش که به سوی
خدا رهسپارند در برابرش مجسّم شوند. اگر خوب باشند به صورتی نیک و خوشایند مجسّم شوند و اگر بد باشند به گونه‌ای بد و ناخوشایند و هیچ کس نیست که بمیرد، جز اینکه من به هنگام مرگش در برابر او نمایان شوم.»
«الامامُ علی (علیه‌السّلام): مَن احَبَّنی وجَدَنی عندَ مَماتِهِ بحَیثُ یحِبُّ، و مَن ابغَضَنی وجَدَنی عندَ مَماتِهِ بحَیثُ یکرَهُ»
«امام علی (علیه‌السّلام): هر که مرا دوست داشته باشد، در هنگام مرگش مرا آن‌گونه که خوشایند اوست بیابد و هرکه مرا
دشمن داشته باشد، به هنگام مرگش مرا بدان‌گونه که ناراحت شود بیابد.»
«الحارثِ الهَمْدانی: اتَیتُ امیرَ‌المؤمنینَ (علیه‌السّلام) ذاتَ یومٍ نِصفَ النّهارِ فقالَ: ما جاءَ بک؟ قلتُ: حُبُّک و اللّهِ، قالَ (علیه‌السّلام): ان کنتَ صادِقا لَتَرانی فی ثلاثةِ مَواطِنَ: حَیثُ تَبلُغُ نَفسُک هذهِ و اوماَ بیدِهِ الی حَنجَرَتهِ و عندَ الصِّراطِ، و عندَ الحَوضِ.»
«
حارث همدانی: نیمروزی نزد امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) رفتم. فرمود: چه چیز تو را بدین جا کشانده است؟ عرض کردم: به خدا قسم که محبّت به تو. فرمود: اگر راست بگویی، بی‌گمان در سه جا مرا خواهی دید: زمانی که جانت به این‌جا رسد و با دست خود به حنجره‌اش اشاره کرد و هنگام گذشتن از
صراط و در کنار حوض
[کوثر].»
«الامامُ الصّادقُ (علیه‌السّلام) لمّا سُئلَ: هل یکرَهُ المؤمنُ علی قَبضِ رُوحِهِ؟: لا و اللّهِ، انّهُ اذا اتاهُ ملَک المَوتِ لقَبضِ رُوحهِ جَزِعَ عِندَ ذلک، فیقولُ لَهُ ملَک المَوتِ: یا وَلی اللّهِ لا تَجزَعْ، فوالّذی بَعَثَ محمّدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) لَانا ابَرُّ بِک و اشفَقُ علَیک من والِدٍ رَحیمٍ لو حَضَرَک، افتَحْ عَینَک فانظُرْ. قالَ: و یمَثَّلُ لَهُ رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امیرُ المؤمنینَ و فاطمةُ و الحسنُ و الحسینُ و الائمةُ من ذُرِّیتِهِم (علیه‌السّلام) فیقالُ لَهُ: هذا رسولُ اللّهِ و...رُفَقاؤک...فما شی ءٌ احَبَّ الَیهِ مِنِ استِلالِ رُوحِهِ و اللُّحوقِ بالمُنادی.»
«
امام صادق (علیه‌السّلام) در پاسخ به این پرسش که آیا
مؤمن از جان کندن خود ناراحت می‌شود؟ فرمود: نه، به خدا، زمانی که
ملک الموت برای ستاندن جانش می‌آید، او بی‌تابی می‌کند. امّا ملک الموت به او می‌گوید: ای دوست خدا! بی‌تابی مکن؛ زیرا
سوگند به آن‌که محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را برانگیخت، من از پدر مهربانی که به بالینت بیاید، با تو خوش رفتارتر و مهربانترم. چشمت را باز کن و بنگر.
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امیر مؤمنان و
فاطمه و
حسن و
حسین و
امامان از نسل آنها، (علیه‌السّلام)، در برابرش نمایان می‌شوند و به او گفته می‌شود: این رسول خدا و... رفیقان و همرهان تو هستند...در این هنگام، چیزی برای او خوش‌تر از این نیست که جانش ستانده شود و به منادی بپیوندد.»
«الامامُ الصّادقُ (علیه‌السّلام): ما مِن مؤمنٍ یحضُرُهُ المَوتُ الّا رای محمّدا و علیا (علیه‌السّلام) حیثُ تَقَرُّ عَینُهُ، و لا مُشرِک یموتُ الّا رآهُما حیثُ یسوؤهُ.»
«امام صادق (علیه‌السّلام): هیچ مؤمنی نیست که مرگش در رسد، مگر اینکه محمّد و علی (علیه‌السّلام) را ببیند بدان‌گونه که شادمان شود و هیچ مشرکی نمیرد، مگر اینکه آن دو بزرگوار را بدان‌گونه که ناراحت شود مشاهده کند.»
«الامامُ الصّادقُ (علیه‌السّلام): ما یموتُ مُوالٍ لَنا مُبغِضٌ لاعدائنا الّا و یحضُرُهُ رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امیرُ‌المؤمنینَ و الحسنُ و الحسینُ (علیه‌السّلام) فَیسُرُّوهُ و یبَشِّروهُ، و ان کانَ غیرَ مُوالٍ لَنا یراهُم بحَیثُ یسوؤهُ. و الدّلیلُ علی ذلک قَولُ امیرِ‌المؤمنینَ (علیه‌السّلام) لحارثِ الهَمْدانی: یا حارَ هَمْدانَ مَن یمُتْ یرَنی مِن مؤمنٍ او مُنافِقٍ قُبُلا.»
«امام صادق (علیه‌السّلام): هیچ کس نیست که دوستدار ما و
دشمن دشمنان ما باشد و بمیرد، مگر اینکه
[در هنگام مرگش
] رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امیر مؤمنان و حسن و حسین (علیه‌السّلام) حاضر شوند و اگر دوستدار ما نباشد، آنان را به گونه‌ای که ناراحت شود، مشاهده کند.دلیل بر این مطلب، فرموده امیر‌مؤمنان (علیه‌السّلام) به حارث همدانی است که: ای حارث همدانی! هر کس بمیرد مرا رو در رو می‌بیند،
مؤمن باشد یا
منافق.»
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «دیدن امام علی هنگام مرگ» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۵/۱۶.
