پرسش: آیا روایتی داریم که بیان کند شیعیان، در زمان بردن نام امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، دستان خود را بر روی سر خود گذاشته و از جای بلند می‌شوند؟
پاسخ اجمالی:بنابر تحقیقی که صورت گرفته، دو روایت یافتیم که در آنها برخاستن و دست بر سر گذاشتن، برای احترام و تجلیل و تعظیم آن حضرت است.
خروج امام لامحالة خارج یقوم علی اسم اللّه والبرکات
«ظهور امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) قطعی است که ظهورش با نام خداوند و همراه با خیر و برکات است.»؛ امام رضا (علیه‌السّلام) دست بر سر نهاد و به عنوان احترام برخاست و از خداوند متعال فرج حضرت ولی عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را در خواست نمود.
درباره فلسفه برخاستن و دست در سر گذاشتن، روایتی ذکر شده است که علت آن را هم بیان می‌کند، (البته خود این روایت دلیل و منبع برای اصل این کار هم می‌تواند باشد): از امام صادق (علیه‌السّلام) سؤال شد که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ فرمود: برای آن حضرت غیبت طولانی است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تاسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد، به هر کسی که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت‌آمیز می‌کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعی در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد از جای برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید.
