یاران امام حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلید واژه: امام حسین، یاران، کوفه
پرسش: در شرایط شک آلود آن زمان، یاران امام حسین چه چیزی در امام یافتند که آخرت خود را در گرو حمایت از ایشان می دیدند و توانستند امام زمان خود را به درستی تشخیص دهند؟
پاسخ: عده ای برای احیای مرکزیت کوفه که همیشه بر سر آن با شام در رقابت بود و در این دوران بیست ساله آن را از دست داده بود- به دنبال رهبری کارآمد بودند که بتواند این مهم را به انجام برساند. از نظر اینان در این زمان مناسب ترین فرد دارای نفوذ و شخصیت- که از سویی قدرت رهبری جامعه کوفیان را داشته و از سوی دیگر
حکومت امویان را مشروع نداند-
امام حسین (ع) بود؛ از این رو از آن حضرت برای آمدن به کوفه دعوت کردند.
اما در باره دلایل گرایش
مردم کوفه به
امام حسین (ع) باید گفت.
تحلیل گران
تاریخ اسلام معتقدند جامعه
کوفه یک جامعه چند دسته ای و منشعب بود. لذا برای کشف انگیزه نامه نگاری(گرایش به
امام حسین ) باید گروه هایی که در جامعه آن روز کوفه می زیستند، شناخت تا به انگیزه آنان از نامه نگاری با
اباعبدالله(ع) پی برد. گروه های مختلف جامعه کوفه را شاید بتوان به چند دسته تقسیم کرد:
شخصیت هایی مانند
حبیب بن مظاهر و
مسلم بن عوسجه از آنجا که حکومت را حق
خاندان اهل بیت (ع) می دانستند و حکومت سراسر ظلم و جور امویان را غیرمشروع تلقی می کردند به انگیزه باز پس گیری حکومت و بازگرداندن آن به محل مشروع خود به این نامه نگاری اقدام کردند. البته این گروه بسیار در اقلیت بودند.
عده فراوانی از مردم کوفه به ویژه افراد میانسال و کهن سالی که حکومت عدل علوی در کوفه را به یاد داشتند و از سوی دیگر ظلم و جور امویان را نیز در این دوران بیست ساله دیده بودند- در صدد رهایی از این ظلم رو به فرزند
امام علی (ع) آوردند تا شاید آنان را از یوغ
حکومت بنی امیه رهایی بخشد.
عده ای برای احیای مرکزیت کوفه که همیشه بر سر آن با شام در رقابت بود و در این دوران بیست ساله آن را از دست داده بود- به دنبال رهبری کارآمد بودند که بتواند این مهم را به انجام برساند. از نظر اینان در این زمان مناسب ترین فرد دارای نفوذ و شخصیت- که از سویی قدرت رهبری جامعه کوفیان را داشته و از سوی دیگر
حکومت امویان را مشروع نداند-
امام حسین (ع) بود؛ از این رو از آن حضرت برای آمدن به کوفه دعوت کردند.
بزرگان قبایل همانند «
شبث بن ربعی »، «
حجار بن ابجر »، «
یزیدبن حارث »، «
قرة‌بن قیس »، «
عمروبن حجاج زبیدی » و «
محمدبن عمیر بن عطارد » که عمدتاً به فکر حفظ قدرت و ریاست خود بوده و از سوی دیگر میانه ای با
خاندان علوی نداشتند- وقتی اقبال گسترده مردم به
امام حسین(ع) را دیدند، چنین تصور کردند که در آینده، حکومت امام در کوفه به ثمر خواهد نشست و برای آنکه از قافله عقب نمانده و در دوران حکومت آن حضرت همچنان از نفوذ و ریاست خود برخوردار باشند، به سیل خروشان نامه نگاران پیوستند.
توده مردم نان به نرخ روز خور نیز با مشاهده شور و هیجان گسترده متنفذان، انگیزه لازم برای نامه نگاری پیدا کرده و هر چه بیشتر تنور این جریان را مشتعل ساختند.
دکتر نعمت الله صفری فروشانی، پرسش ها و پاسخ های دانشجویی (شماره ۱۳)، بخش اول تاریخ و سیره
دکتر نعمت الله صفری فروشانی، مردم شناسی کوفه
سایت مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی
