گزافه گویی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: رذایل اخلاقی، گزافه گویی، گناهان کبیره.
پرسش: نگاه
اسلام به اغراق و گزافه‌گویی چیست؟
پاسخ: اگر اغراق و گزافه‌گویی موجب
کتمان حقیقت و القای مطلب خلاف واقع به مخاطب نشود، اشکالی ندارد، اما اگر به صورتی باشد که
دروغ‌گویی به شمار آید؛ یعنی مخاطبان گمان کنند آنچه گفته می‌شود عین واقع بوده و در شناخت حقیقت به خطا افتند، مصداق حقیقی دروغ بوده و
حرام می‌باشد.
دروغ گفتن یکی از
گناهان کبیره و از جمله فواحش به شمار می‌رود.
و در سخنان
اهل بیت (علیهم السلام) به عنوان کلید گناهان و خبائث مطرح شده است.
با این حال، مواردی از این موضوع استثنا شده که به عنوان کار حرام محسوب نمی‌شود. یکی از این موارد،
مبالغه و اغراقی است که در
عرف و عادت مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ مثل این‌که سخنی را چند مرتبه گفته و بعد می‌گوید «صد مرتبه گفتم»؛ زیرا این نوع مبالغه برای بیان کثرت و زیادی تکرار یک کار است نه بیان تعداد واقعی آن.
همچنین انواع مجازگویی و
استعاره و تشبیه‌ها، که قصد حقیقت‌گویی در آن نباشد، جایز است.
اگر اغراق و گزافه‌گویی موجب کتمان حقیقت و القای مطلب خلاف واقع به مخاطب نشود، اشکالی ندارد، اما اگر به صورتی باشد که دروغ‌گویی به شمار آید؛ یعنی مخاطبان گمان کنند آنچه گفته می‌شود عین واقع بوده و در شناخت حقیقت به خطا افتند، مصداق حقیقی
دروغ بوده و حرام می‌باشد.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «گزافه گویی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۵/۱۱.
