کوشش امام علی در فتح مکه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: امام علی،
مکّه،
پیمان حدیبیّه،
مشرکین.
پرسش: امام علی (علیه‌السّلام) در فتح مكّه چه نقشی داشت؟
پاسخ اجمالی: ۱.افشاء خیانت
حاطب بن ابی‌بلتعه که خبر تصمیم
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای فتح مکه را توسط یک زن برای مشرکین مکه می‌فرستاد؛ ۲. برافراشتن پرچم و ندای رحمت و رافت اسلام . ۳. گردن‌زدن دو نفر از مشرکین.
بر اساس «پیمان حدیبیّه»،
مسلمانان و کفّار نباید علیه یکدیگر تحرّکات نظامی می‌کردند و یا هم پیمانان خود را ضدّ هم پیمانان طرف مقابل به نبرد وا‌می‌داشتند و یا آنان را در نبرد، یاری می‌رساندند.
قریش با تجهیز «
بنو‌بکر» (که با آنان هم پیمان بودند) علیه
قبیله خزاعه که با مسلمانان هم پیمان بودند، و حتّی با شرکت شبانه در نبرد علیه آنان، عملاً قرارداد حدیبیه را نقض کردند.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از شهادت مسلمانانی که مظلومانه به خاک و خون افتاده بودند و نیز اشعار تاثّرانگیز رئیس قبیله خزاعه،
عمرو بن سالم، آگاه شد و یاری‌خواهی وی را پاسخ گفت و بدین‌سان، برای فتح مکّه و زدودن آثار
شرک از مرکز توحید (که اکنون دیگر مانعی برای حمله به آن در کار نبود)، راهی مکّه شد.
پیامبر خدا با بیش از ده هزار رزم‌آور، با تدبیر نظامی شگفتی، بدون خونریزی بر مکّه چیره گشت. حضور علی (علیه‌السّلام) در این پیروزی نیز از چند جهت، چشم‌گیر است:
۱. حاطب بن ابی‌بلتعه، تصمیم پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) (برای فتح مکّه) را در نامه‌ای نگاشت و همراه زنی برای قریش فرستاد. پیامبر خدا، علی (علیه‌السّلام) را فرا خواند و او را با دو تن دیگر برای دستگیری آن زن، گسیل داشت. زن با شدّت تمام، همراه داشتن نامه را تکذیب می‌کرد و وارسی‌های چندین باره آنان نیز گواهی می‌داد که آن زن، درست می‌گوید.
امام علی (علیه‌السّلام) به زن فرمود: «پیامبر خدا (که درودهای خداوند بر او باد) هرگز خلاف نمی‌گوید. نامه را بده، وگرنه به هر قیمتی شده، آن را از تو باز پس می‌گیرم». زن، تسلیم شد و از لابه لای گیسوانش نامه را بیرون آورد و به علی (علیه‌السّلام) داد.
۲. سعد بن عباده، پرچم اسلام را به دست داشت و فریاد می‌زد: امروز، روز رزم است....پیامبر خدا، ندای رحمت و رافت در داد و فرمود: «امروز، روز رحم است...». آن‌گاه علی (علیه‌السّلام) را فراخواند تا پرچم را از او بگیرد.
۳. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پس از فتح مکّه به همگان امان داد، جز تنی چند تیره‌دل و خیره‌سر که خونشان را مباح شمرد، از جمله، حُوَیرِث، که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را (هنگامی که در مکّه بود)، بسیار اذیت کرده بود و نیز زن آوازه‌خوانی که پیامبر خدا را هجو می‌کرد. این دو را علی (علیه‌السّلام) گردن زد.
سایت حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «کوشش امام علی در فتح مکه» تاریخ بازیابی۱۳۹۹/۴/۲۳.
