مرحوم علامه مجلسی در بیان این حدیث سه احتمال را مطرح کرده است: ۱ ـ اگر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و علی (علیه‌السّلام) نبودند، مردم راه و روش عبادت درست را نمی‌دانستند. پس اگر این دو بزرگوار و ائمه دیگر نبودند، خدا عبادت نمی‌شد. ۲ ـ اگر آنها نبودند، خداوند با عبادت کامل عبادت نمی‌شد. آنها هستند که می‌توانند خداوند را آن‌طور عبادت کنند که دارای تمام شرایطی باشد که خدا می‌خواهد. ۳ ـ ولایت آنان شرط عبادت است. مجلسی احتمال دوم را بهتر دانسته است.
