• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نماز عید امام رضا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: نماز عید، امام رضا (علیه‌السلام)، غسل، عید قربان، فضل بن سهل.

پرسش: نماز عید امام رضا (علیه‌السّلام) چگونه برگزار شد؟

پاسخ:



خلیفه خودش همیشه نماز عید را برپا می‌کرد. وقتی امام را مجبور به پذیرش ولایت‌عهدی کرد، در یکی از عیدها از امام خواست تا نماز عید را اقامه کند. امام نپذیرفت. اما خلیفه اصرار داشت. امام در پاسخ به پیغام‌ها و اصرارهای خلیفه در نهایت فرمود: ‌ای امیر! اگر مرا از این کار عفو کنی البتّه بیشتر دوست دارم، لکن اگر نمی‌پذیری پس ناچارم که من مانند رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و علیّ بن ابی‌طالب نماز عید را برگزار کنم. مامون پذیرفت.


در مرو خبر اقامه نماز توسط امام منتشر شد. صبح عید قربان شد. امام از نمازگاه خود برخاست و غسل کرد. عمامه‌ای سفید بر سر بست و یک سوی آن را به روی سینه‌اش آویخت و سوی دیگر را به پشت رها کرد. ساق پاها را هم برهنه کرد. وارد صحن خانه شد. جمعی از یاران و علاقه‌مندان در حیاط ایستاده بودند. امام رو به ایشان کرد و فرمود: همگی لباس‌هایتان را همانند من کنید.


آنگاه عصایی به دست گرفت و از اطاق بیرون آمد. امام با پای برهنه حرکت کرد و در حالی که سر به سوی آسمان برده بود، بلند چهارمرتبه «اللَّه اکبر» گفت.
امام تکبیر می‌گفت و تمام همراهان ایشان نیز با ایشان یکصدا می‌شدند. وقتی امام و همراهان از منزل بیرون آمدند، ماموران حکومتی و مردم نیز به امام تاسی کردند و پای برهنه و هم شکل با امام همراه شدند.
امام‌ اندکی در آستانه درب خانه مکث کرد، سپس این اذکار را با صدای بلند گفت: اللَّه اکبر اللَّه اکبر، اللَّه اکبر علی ما هدانا، اللَّه اکبر علی ما رزقنا من بهیمة الانعام، و الحمد للَّه علی ما ابلانا. امام به سمت مصلی حرکت می‌کرد و قیامتی در مرو رخ داده بود. صدای گریه و آه و ناله مردم بلند شده بود. حضرت ده گام برمی‌داشت و می‌ایستاد و تکبیرات چهارگانه را می‌خواند، و چنان بود که گویا آسمان و زمین و در و دیوار جملگی به او پاسخ می‌دهند.


اخبار به مامون رسید. وزیرش فضل بن سهل که سخت مضطرب شده بود، به خلیفه گفت: ‌ای امیر! اگر علی بن موسی با این وضع به محلّ نماز برسد، تمامی مردم از تو برمی‌گردند و فتنه‌ای رخ می‌دهد. صلاح آن است که از او بخواهی بازگردد.
امام هنوز به مصلی نرسیده بود که ماموری از جانب خلیفه آمد و از حضرت خواهش کرد که بازگردد. امام بی‌آنکه مقاومتی کند یا سخنی بگوید پذیرفت. کفش‌های خود را طلب کرد و پوشید و به منزل بازگشت. برای همیشه مردم از اینکه با امام نماز عید بخوانند محروم شدند.
[۲] مهدی غلامعلی و علی‌نقی نگران، ماه هشتم، ص۱۱۹-۱۲۰.




۱. صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا (علیه‌السلام)، ج۲، ص۱۵۰، ح۲۱.    
۲. مهدی غلامعلی و علی‌نقی نگران، ماه هشتم، ص۱۱۹-۱۲۰.



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «نماز عید امام رضا» تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۱۲/۱۹.    






جعبه ابزار