• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نبأها

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: خبر، راز، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، سوره تحریم.
پرسش: خداوند می‌فرماید:« وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلی‌ بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدیثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَها بِهِ قالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ هذا قالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلیمُ الْخَبیرُ ». در این آیه، صیغۀ «نبّأها» مقدم بر «أنبأک» آمده و سپس کلمۀ «نبّأنی» تکرار شده است. علت آن چیست؟
پاسخ:



خداوند متعال در آیۀ شریفۀ مزبور می‌فرماید:«(به‌خاطر بیاورید) هنگامی را که پیامبر یکی از راز های خود را به بعضی از همسرانش گفت؛ ولی هنگامی‌که وی آن را افشا کرد و خداوند پیامبرش را از آن آگاه ساخت، قسمتی از آن را برای او بازگو کرد و از قسمت دیگر خودداری نمود. هنگامی که پیامبر همسر ش را از آن خبر داد، گفت:چه کسی تو را از این راز آگاه ساخت؟ فرمود:خداوند عالم و آگاه، مرا با خبر ساخت!».
در شأن نزول آیات اولیۀ سورۀ تحریم ـ مانند آیۀ ذکر شده ـ روایاتی در کتاب‌های تفسیری، حدیثی و تاریخی شیعه و اهل سنت نقل شده است.
[۲] نمایۀ «عدالت پیامبر در ارتباط با همسران»، سؤال ۴۹۸۴.



هر‌کدام از این فعل‌ها با توجه به مرجع ضمیر، سخن یکی از همسران و نیز سخن پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، به معنای «خبر دادن» است؛ به این بیان:

۲.۱ - مراد از نَبَّأَها

«فَلَمَّا نَبَّأَها بِهِ»؛ یعنی، «هنگامی‌که پیامبر همسرش را از آن خبر داد»، که ضمیر مفعولی «ها» در «نبّأها» به «بعض ازواجه» بر‌می‌گردد که منظور «حفصه» باشد.

۲.۲ - مراد از أَنْبَأَکَ

«قالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ»:حفصه گفت:«چه کسی تو را از این راز آگاه ساخت؟»، که خطاب به پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ است.

۲.۳ - مراد از نَبَّأَنِیَ

و پیامبر در پاسخ فرمود:«نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ»؛ یعنی «خداوند عالم و آگاه مرا با خبر ساخت»، که منظور از ضمیر مفعولی «ی» در «نَبَّأَنِیَ» پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ است.
[۳] دعاس ـ حمیدان ـ قاسم، اعراب القرآن الکریم‌، ج ۳، ص ۳۵۷، دارالمنیر و دارالفارابی، چاپ اول، دمشق، ۱۴۲۵ ق‌.



اما این‌که چرا در آیۀ شریفه «نبّأ» (از باب تفعیل) آمده و مقدم بر «أنبأک» شده، به این دلیل است که، خبر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، از کذب به دور است. به دیگر سخن، نظر به این‌که پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ انتساب به غیب و وحی دارد، کذب در آن حضرت راه ندارد؛
[۴] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق صفوان عدنان داودی‌، ص ۷۸۹ ؟؟؟، دارالعلم الدار الشامیة، چاپ اول، دمشق، بیروت، ۱۴۱۲ ق.
[۵] فرهنگ أبجدی عربی ـ فارسی، ص ۲۶۴، واژۀ «تنبّأ (نبأ)».‌

از‌این‌رو، تعبیر به «نبّأ» شده است؛ ولی چون حفصه در آن هنگام به این شک افتاد که نکند شخص دیگری پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ را آگاه کرده است ـ در‌حالی‌که آن حضرت با وحی پیوستگی دارد ـ پرسشی از روی تردید کرد؛ لذا تعبیر به «أنبأک» شده است.
[۶] مترجمان، تفسیر هدایت، ج ۱۶، ص ۱۱۳، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ اول، ۱۳۷۷ ش.



۱. تحریم (۶۶)، آیه ۳.    
۲. نمایۀ «عدالت پیامبر در ارتباط با همسران»، سؤال ۴۹۸۴.
۳. دعاس ـ حمیدان ـ قاسم، اعراب القرآن الکریم‌، ج ۳، ص ۳۵۷، دارالمنیر و دارالفارابی، چاپ اول، دمشق، ۱۴۲۵ ق‌.
۴. . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق صفوان عدنان داودی‌، ص ۷۸۹ ؟؟؟، دارالعلم الدار الشامیة، چاپ اول، دمشق، بیروت، ۱۴۱۲ ق.
۵. فرهنگ أبجدی عربی ـ فارسی، ص ۲۶۴، واژۀ «تنبّأ (نبأ)».‌
۶. مترجمان، تفسیر هدایت، ج ۱۶، ص ۱۱۳، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ اول، ۱۳۷۷ ش.



پایگاه اسلام کوئیست.    


رده‌های این صفحه : شیوه ادبی قرآن | قرآن شناسی




جعبه ابزار