• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نامتناهی بودن صفات معصومین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه:صفات الهی، صفات معصومین.
پرسش:آیا حدی از اندازه دانش، قدرت و دیگر کیفیات و صفات لایتناهی که از سوی خداوند قادر مطلق به پیامبر (ص) و اهل بیت (علیهم السلام) ارزانی شده است، می تواند در هر حیثی لایتناهی باشد؟
پاسخ :


در پاسخ به این سوال باید به معنای بینهایت توجه کرد.

۱.۱ - معنای اول بی‌نهایت

غیر متناهی اگر به این معنا باشد که محدود به هیچ حدی نباشند، حتی حد مخلوقیت، فقر و نیاز، باید گفت که هرگز هیچ موجودی غیر از خداوند از این حد فراتر نرفته و از این حیث تفاوتی بین اهل بیت(علیهم السلام) و سایر انسان ها نیست. بنابر این، هیچ مخلوقی غیر از خدا از هرحیثی فراتر از حد و حدود نیست.
یعنی همه آیات کبرای الاهی و مثال های اعلای خدا در عالم هستی، مقید به قید عبودیت خدا هستند، و اگر به نهایت کمال و جمال رسیده اند؛ به دلیل کامل بودنشان در عبودیت خدا است. هرچه این عبودیت و افتقار (ابراز نیاز به درگاه خدا) در موجودات شدیدتر باشد، وسعت وجودی آنان زیادتر خواهد بود. هرچند این وجود غیر مستقل و وابسته به خدا است؛ از این رو است که فرموده اند: "عبودیت جوهره ای است که کنه آن ربوبیت است"؛
[۱] «قال الصادق ع العبودیة جوهر کنهها الربوبیة»، امام صادق(علیه السلام)، مصباح الشریعة، ص ۷، موسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۰ ق.    
یعنی از کمال عبودیت است که یک موجود خلیفه خدا شده و احاطه وجودی بر ماسوی الله پیدا می کند.

۱.۲ - معنای دوم بی‌نهایت

اگر منظور از بی نهایت خارج بودن کمالات آنها از حد توهم و تصور ما باشد، باید گفت؛ این صفات در اهل بیت (علیهم السلام) چون برخاسته از تجلی الاهی است، نهایت آن هم برای ما قابل تصور نیست. همچنان که علی (علیه السلام) فرمود: "در مورد ما قائل به خداوندی نباشید و آن گاه در فضل ما هرچه خواهید بگویید؛ چرا که شما به کنه آنچه خداوند به ما عطا کرده است، دست نخواهید یافت".
[۲] «أَنَا عَبْدُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ خَلِیفَتُهُ عَلَی عِبَادِهِ لَا تَجْعَلُونَا أَرْبَاباً وَ قُولُوا فِی فَضْلِنَا مَا شِئْتُمْ فَإِنَّکُمْ لَا تَبْلُغُونَ کُنْهَ مَا فِینَا وَ لَا نِهَایَتَهُ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ أَعْطَانَا أَکْبَرَ وَ أَعْظَمَ مِمَّا یَصِفُهُ وَ أَصِفُکُمْ أَوْ یَخْطُرُ عَلَی قَلْبِ أَحَدِکُم‌»، مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۲۶، ص۲، موسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ ق.    


۱. ↑ «قال الصادق ع العبودیة جوهر کنهها الربوبیة»، امام صادق(علیه السلام)، مصباح الشریعة، ص ۷، موسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۰ ق.    
۲. ↑ «أَنَا عَبْدُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ خَلِیفَتُهُ عَلَی عِبَادِهِ لَا تَجْعَلُونَا أَرْبَاباً وَ قُولُوا فِی فَضْلِنَا مَا شِئْتُمْ فَإِنَّکُمْ لَا تَبْلُغُونَ کُنْهَ مَا فِینَا وَ لَا نِهَایَتَهُ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ أَعْطَانَا أَکْبَرَ وَ أَعْظَمَ مِمَّا یَصِفُهُ وَ أَصِفُکُمْ أَوْ یَخْطُرُ عَلَی قَلْبِ أَحَدِکُم‌»، مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۲۶، ص۲، موسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ ق.    


پایگاه اسلام کوئست    


رده‌های این صفحه : امام شناسی | کلام | ویژگی های امام
جعبه ابزار