نابرابری زن و مرد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلید واژه:زنان، بی عدالتی،
پرسش:مدتی حدود ۴ ماه است که فکر من درگیر ناراحتیها و دردهای زنانه است،بخصوص درد بسیار وحشتناک
زایمان . وقتی زنی را میبینم که جیغ میکشد و با تمام وجود درد زایمان را میکشد از خدا متنفر می شوم. آیا او که قادر و توانا و مهربان است نمی توانست زایمان را راحتتر کند؟ چگونه تحمل این زجر کشیدنها را دارد؟به زنها غضب کرده؟ جالب اینجاست که مردها توان و قدرت بدنی بیشتری دارند. من که اصلا خدا را دوست ندارم به خاطر این آفرینشش. نگویید مرد هم کار میکند و...گوشم از این حرفها پر است. اولا مرد اگر کار می کند ازش لذت میبرد دوما هیچ دردی در دنیا با درد زایمان برابری نمیکند.هر چقدر هم ثواب داشته باشد باز من قبول ندارم.تازه برای کار کردن مرد هم ثواب هست!
پاسخ:برای اینکه بدانید خدا
عدل را در تقسیم بندی رعایت کرده یا نه، باید به مجموع حقوق،
وظایف و پاداش های زن و مرد بنگرید. از تقسیم بندی چاره ای نیست. در غیر این صورت نظام خلقت سامان نمی‌گیرد. اگر وسیله حامله شدن در جنس نر هم بود، دیگر دو جنس نبود و یک جنس هم نمی توانست هر دو بار را با هم بردارد. هم حمل و بارداری و شیر دادن و هم دفاع و تامین خوراک و...؛
در دنیا رنج‌هایی هست که تا انسان، انسان است و تا جهان بوده و هست، وجود دارند و قابل زوال نیستند. اگر رنج‌های زوال‌ناپذیر وجود داشته باشد، باید اعتراف کرد که زندگی دارای وجه تراژیک می باشد. وجه تراژیک یک زندگی یعنی وجود رنج‌هایی در حیات که قابل التیام نیستند. به نظر می‌آید که اگر بخواهیم واقع‌بینانه‌داوری کنیم، باید بگوییم که اگر چه می‌توان در جهت کاهش درد در زندگی تلاش کرد، ولی نمی‌توان بدون رنج زیست.
خداوند زندگی انسان را توأم با رنج و مشقت قرار داد تا وی را تربیت کند و استعدادهایش را شکوفا نماید. ناملایمات برای انسان جنبه سازندگی دارند. بسیاری از کمالات و رشدها است که جز در رو به رو شدن با سختی ها و گرفتاری ها، جز در نتیجه برخوردها، جز در میدان مبارزه و پنجه نرم کردن با حوادث به دست نمی آید.
سختی ها در زندگی بشر تنها گوهر واقعی انسان را آشکار نمی کند، بلکه به گوهر وی تکامل می بخشد. بلاها و سختی ها اثر کیمیایی دارند و سازنده اند. از موجودی، موجود دیگر، از ضعیف، قوی، از پست، عالی، از خام، پخته به وجود می آورند.
همچنین خداوند به وسیله حوادث، انسان ها را امتحان می کند.
قرآن می فرماید:"قطعاً همة شما را با چیزی از
ترس و گرسنگی و زیان مالی و جانی، و کمبود میوه ها آزمایش می کنیم و بشارت ده استقامت کنندگان را".
علی (ع) فرمود:"در حوادث روزگار جوهر مردان شناخته می شود".
فرمود:"سازندگی بلا و گرفتاری ها برای مؤمن موثرتر است از اثر باران در زمین "
حضرت صادق (ع) فرمود:"مؤمن به منزله کفه ترازو است. هر اندازه ایمانش زیاد شود، گرفتاریش زیاد می شود ".
برای این که امور جهان بچرخد، خالق جهان باید تدبیر همه چیز را کرده باشد. موجودی که به وجود می آید، باید وجودش تداوم پیدا کند و تداوم آن به تولید نسل است. پس باید دارای نر و ماده باشد و این در همه موجودات جاری است. شاید قرآن که می فرماید:
" ومن کل شیء خلقنا زوجین؛ از هر چیز جفت آفریدیم"
ناظر به این حقیقت باشد. وقتی دو موجود نر و ماده شدند، باید در کنار هم باشند تا کمال یابند و نسل جدید را به وجود آورند.
طبیعی است که جهاز تولید مثل باید قسمتی در وجود نر و قسمتی در وجود ماده باشد. یکی باید دارای
رحم باشد. نطفه را در خود بپذیرد و رشد دهد و متولد گرداند و شیر بدهد. دیگری باید از توانمندی لازم برای دفاع از ماده و فرزند بر خوردار بوده، وظیفه تامین نیازهای ماده و فرزندش در دوران بارداری و دوران بعد از تولد تا رسیدن به رشد و استقلال را داشته باشد.
این وضع تقسیم کار است. نمی توان کار یکی را به طور مطلق از دیگری سخت تر شمرد. اگر هر کدام بخواهد درست به وظیفه خود عمل کند، باید به انصاف گفت که وظیفه هر دو سنگین است اما زن (که رنج دوران بارداری و بعد از تولد را باید بکشد) مورد توجه خاص خدا است. به همین جهت حق
مادر از حق
پدر بیش تر است.
مادر به خاطر تحمل سختی های دوران بارداری و شیر دادن و بزرگ کردن فرزند پاداش های عظیمی دارد که مرد از آن ها بی بهره است. شاید بزرگ ترین تعبیر آن، روایتی است که
بهشت را زیر پای مادران می داند.
پرسشگر محترم،برای اینکه بدانید خدا
عدل را در تقسیم بندی رعایت کرده یا نه، باید به مجموع حقوق، وظایف و پاداش های زن و مرد بنگرید. از تقسیم بندی چاره ای نیست. در غیر این صورت نظام خلقت سامان نمی‌گیرد. اگر وسیله حامله شدن در جنس نر هم بود، دیگر دو جنس نبود و یک جنس هم نمی توانست هر دو بار را با هم بردارد. هم حمل و بارداری و شیر دادن و هم دفاع و تامین خوراک و...؛
روایاتی در زیر می آوریم تا عنایت خدا به مادر و بعد پدر روشن شود و بدانید که تحمل رنج ها چه پاداش عظیمی در پی دارد:
امام صادق از یکی از مؤمنان نقل می کند: رغبتی به فرزند دار شدن نداشتم تا اینکه روزی دیدم جوانی در
عرفه با گریه برای پدر و مادرش
دعا می کند.
مردی از پیامبر پرسید:به چه کسی نیکی کنم؟ پیامبر ابتدا سه بار فرمود:به مادرت و بار چهارم فرمود:به پدرت.
حضرت موسی از خدا طلب پند کرد و خدا فرمود:تو را سه بار در مورد خودت و دو بار در مورد مادرت و یک بار در مورد پدرت سفارش می کنم. به این جهت گفته اند دو سوم محبت سهم مادر و یک سوم آن سهم پدر است.
در سوال تان ذکر کردید که که هیچ دردی در دنیا با درد زایمان برابری نمی کند. قبول داریم که درد زایمان واقعا جانکاه است اما نمی توان چنین قضاوت کرد که این درد سخت ترین درد دنیاست. به اطراف خود نگاهی بیندازید.
بیماران زیادی اعم از زن و مرد را می بینید که با دردهای عجیبی مواجه هستند و دست کمی از درد زایمان هم ندارد. به
بیماران سرطانی و یا جانبازان شیمیایی دقت کنید. به جرات می توان گفت که درد هر شب آن ها بسیار بیش تر از درد زایمانی است که خانم ها در طول عمر خود چند بار آن را تجربه می کنند. به علاوه درد نعمتی از جانب خداست که انسان را متوجه مشکلی درون خود می کند و شخص در صدد رفع آن بر می آید. اگر درد وجود نداشت، انسان متوجه
بیماری های خود نمی شد. زمانی به مشکل خود پی می برد که دیگر کاملا دیر شده بود.
البته در مقابل خداوند در برابر دردها به انسان پاداش در خوری می دهد. ثواب هایی که به زنان به خاطر تحمل دردهای پریودی و زایمان و... وعده داده شده، واقعا تعجب آور است که نمونه هایی را می آوریم:
رسول خدا (ص) : اگر زنی در هنگام زایمان بمیرد، خداوند نامه عملش را نخواهد گشود ( و او را بی حساب به بهشت خواهد برد).
تحمل درد زایمان و بعد از آن، برای زنان از عبادت هفتاد سال که روزها روزه و شب ها به
عبادت باشند، بهتر است.
تحمل درد یک روز عادت برای شما از عبادت یک سال به شب زنده داری و روزه داری روزهایش بهتر است.
زن با
غسل از عادت، همه گناهانش پوشیده و بخشیده می شود و تا عادت بعدی برای اوگناه نمی نویسند.
خدا زمانی
ظالم است که
درد را قرار دهد اما در مقابل اجر و ثوابی برای آن قرار ندهد. دردهایی از این دست را برای زنان قرار داده، اما ثواب فوق العاده ای نیز برای آنان در نظر گرفته که مردان از آن محرومند. در این جا اگر کسی بخواهد اعتراض کند، مردان هستند، نه زنان.
با توجه به روایات بالا معلوم می شود که لازمه خلقت این است که دردهای مربوط به زایمان و مقدمات و پی آمدهای آن را باید یکی از جنس زن یا مرد به عهده بگیرد. چون اندام مربوط به زایمان در بدن زن است، به طور طبیعی دردها بر او بار می شود. خداوند به خاطر تحمل دردها و این وظیفه، ثواب های عظیم به زن وعده داده است که ذره ای از آن را برای مرد یا در مورد کار کردن مرد در روایات ندیده ایم.
درد لذتی برای زن است که حاضر است درد زایمان طبیعی را تحمل کند اما به عمل سزارین اقدام ننماید. در کشورهای غربی که به طور طبیعی استقبال از درد باید توسط خانم ها کم تر باشد، به شدت طرفدار زایمان طبیعی اند، چرا که محبتی که بعد از درد ایجاد می شود، بیش تر از به دنیا آوردن فرزند با
سزارین می باشد. همین طور خدا راه را برای زایمان بدون درد هم باز کرده است. این طور نیست که تنها راه زایمان، راه طبیعی آن باشد،بلکه روش های دیگر مثل سزارین یا با استفاده از
هیپنوتیزم یا زایمان در آب توسط بشر کشف شده که میزان ای درد را تا اندازه بسیار زیادی کاهش می دهد.
مشکلات و درد شدید زایمان در نسل فعلی به علت عدم فعالیت جسمی و یا حداقل کمبود فعالیت های جسمی مفید توسط خانم ها و نیز استفاده از رژیم غذایی نامطلوب و به کنار گذاشتن غذاهای طبیعی و مفید می باشد. اگر به زندگی مادران خود نگاهی بیندازیم، خواهیم دید که به راحتی فرزندان خود را به
دنیا می آوردند. چند روز بعد هم آن ها را به پشت بسته و به کارهای روزمره خود می پرداختند. در همین زمانه هم زنان
عشایر به جهت فعالیت های مفید جسمی و استفاده از غذاهای طبیعی همان رویه را دارند. درد زایمان در آن ها در حداقل مقدار خود قرار دارد.
سایت:مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
