• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

منظور از زیباکردن آسمان نزدیک در قرآن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: قرآن، خداوند، آسمان، دوزخ.

پرسش: در قرآن از زیباکردن آسمان نزدیک با استفاده از ستارگان صحبت شده است. آسمان نزدیک کجا است؟ مگر در آسمان‌های دور ستاره‌ای وجود ندارد؟!

پاسخ اجمالی: منظور از «آسمان دنیا» در این آیه، آسمان و ستارگانی است که به زمین و اهل آن نزدیک است و از زمین قابل مشاهده هستند؛ از‌این‌رو برای زمینیان نوعی زیبایی به وجود می‌آورند. البته، این احتمال نیز وجود دارد که منظور، تمام کهکشان‌های کشف شده‌ای باشند که ستارگانی دارند و همه‌ آنها تماماً در آسمان دنیا قرار دارند و همه‌ آنها هر چند غیر مستقیم و با استفاده از وسایل نجومی به نوعی زینت‌بخش زندگی انسان‌ها بوده و آسمان‌های دورتر، فضاهایی هستند که انسان‌ها تا ابد قدرت کشف آنها را نخواهند داشت.



خداوند در قرآن کریم از زینت دادن آسمان دنیا به چراغ‌های پرفروغ اشاره کرده است: «وَ لَقَدْ زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِمَصابِیحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّیاطِینِ وَ اَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعِیرِ؛ ما آسمان پایین را با چراغ‌های پرفروغی زینت بخشیدیم، و آنها را تیرهایی برای شیاطین قرار دادیم و برای آنان عذاب دوزخ فراهم ساختیم.»
با توجه به این‌که واژه‌ «مصابیح» جمع واژه‌ «مصباح» و به معنای ستارگان است. و واژه «الدُّنْیا» از ریشه «دنو» به معنای «قرب» و «نزدیک» است، می‌توان گفت که منظور از «دنیا» در این آیه، آسمانی است که به زمین و اهل آن نزدیک است، و بخشی از ستارگان آن از زمین قابل مشاهده هستند؛ از این‌رو برای زمینیان نوعی زیبایی به وجود می‌آورند.


معنای این آیه آن نیست که در آسمان‌های دور ستاره‌ای وجود ندارد، بلکه تنها آن ستارگانی که در فضای نسبتاً نزدیک به زمین هستند و برای مردم قابل مشاهده‌اند را می‌توان به عنوان زینتی برای آنان در نظر گرفت و این موضوع را به آنها یادآور شد.
البته، این احتمال نیز وجود دارد که منظور از زیباکردن آسمان‌ نزدیک، تمام کهکشان‌های کشف شده‌ای باشند که ستارگانی دارند و همه‌ آنها تماماً در آسمان دنیا قرار دارند و همه‌ آنها هر چند غیر مستقیم و با استفاده از وسایل نجومی به نوعی زینت‌بخش زندگی انسان‌ها بوده و آسمان‌های دورتر، فضاهایی هستند که انسان‌ها تا ابد قدرت کشف آنها را نخواهند داشت.


۱. ملک/سوره۶۷، آیه۵.    
۲. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۳، ص۱۲۶، قم، هجرت، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق.    
۳. صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، ج۹، ص۳۶۲، محقق، مصحح، آل یاسین، محمد حسن، بیروت، عالم الکتاب، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۴۸۵، مقدمه، بلاغی‌، محمد جواد، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.    
۵. زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۴، ص۵۷۷، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ سوم، ۱۴۰۷ق.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «منظور از زیباکردن آسمان نزدیک در قرآن» تاریخ بازیابی۱۳۹۹/۱۰/۳.    


رده‌های این صفحه : تدبر در قرآن | مباحث قرآنی




جعبه ابزار