• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

منظور از روحا من امرنا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:حقیقت روح، امر خداوند.
پرسش:در آیۀ شریفۀ «کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا...»، منظور از «روحاً من امرنا» چیست؟
پاسخ :خداوند در آیۀ شریفه می فرماید: «همان گونه (که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم) بر تو نیز روحى را به فرمان خود وحى کردیم...».



در این که منظور از«روح» در «و کذلک اوحینا الیک روحا من امرنا» چیست؟ چند دیدگاه از سوی مفسّران بیان شده است:

۱.۱ - دیدگاه اول

منظور از «روح» در این آیه، قرآن است؛
[۴] نیشابورى، محمود بن ابو الحسن، إیجازالبیان عن معانی القرآن، تحقیق: قاسمی، حنیف بن حسن، ج ۲، ص ۷۳۵، دار الغرب الاسلامی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
[۵] حسینى شیرازى، سید محمد، تبیین القرآن، ص ۵۰۲، نشر دار العلوم، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
[۶] مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ۶، ص ۵۳۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
زیرا قرآن، مایۀ حیات روح و جسم است.
[۷] مغنیه، محمد جواد،تفسیر الکاشف، ج ۶، ص ۵۳۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
این معنا، با قراین مختلفى که در آیه وجود دارد؛ مانند تعبیر به «کذلک» که اشاره به مسئلۀ وحى است و تعبیر به «اوحینا»؛ همچنین با تعبیراتى که در بارۀ قرآن در ذیل همین آیه آمده است، کاملاً سازگار است؛ ولی برخی از مفسّران بر این تفسیر اشکال وارد کرده اند.

۱.۲ - دیدگاه دوم

این که منظور « روح القدس » است که منظور از آن یا جبرئیل و یا فرشته‌ اى بوده که حتى از جبرئیل و میکائیل برتر است و همواره پیامبر اسلام را همراهى مى ‌کرد.
[۱۲] طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج ۱۱، ص ۵۱۴، انتشارات اسلام، چاپ دوم، تهران، سال ۱۳۷۸ ش.
[۱۳] سمرقندى، نصربن محمد بن احمد، بحرالعلوم، ج ۳، ص ۲۵۰، بی جا و بی تا.
[۱۴] شریف لاهیجى، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق: حسینى ارموی، میر جلال الدین، ج ۴، ص ۶۲، دفتر نشر داد، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
[۱۵] گنابادى، سلطان محمد، تفسیر بیان السعادة فى مقامات العبادة، ج ۴، ص ۵۲، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۸ ق.
چنانچه روایاتی نیز در این باره نقل شده است.‌
[۱۷] همچنین امام علی (ع) می فرماید: «خداى تعالى از روزى که رسول خدا (ص) از شیر گرفته شد، بزرگ ‌ترین فرشته خود را قرین او ساخت تا آن جناب را شب و روز به طریق مکارم و به سوى محاسن اخلاق راهنمایی کند»؛ شریف الرضى، محمد بن حسین‌، نهج البلاغه (صبحى صالح)، محقق و مصحح: فیض الاسلام، ص ۳۰۰، نشر هجرت، قم، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.


۱.۳ - دیدگاه سوم

منظور، رحمت الهی است.
[۱۸] طبرى، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج ۲۵، ص ۲۸، دار المعرفة، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.

ولی برخی از مفسّران، نظریّۀ اول را پذیرفته و آن را با توجّه به تعبیراتى که در بارۀ قرآن در ذیل همین آیه آمده است، کاملاً سازگار می دانند و روایاتی که روح را به معناى روح القدس یا فرشته بلند مقام خدا تفسیر کرده اند، اشاره ای به معنای باطن آیه است.



۱. سوره شوری/۴۲، آیه۵۲.    
۲. طبرسی، فضل بن حسن‌، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، با مقدمۀ بلاغی، محمد جواد، ج ۹، ص ۶۴، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۲ ش.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۰، ص ۵۰۳، ناشر:دار الکتب الإسلامیة، چاپ تهران، چاپ اول،۱۳۷۴ ش.    
۴. نیشابورى، محمود بن ابو الحسن، إیجازالبیان عن معانی القرآن، تحقیق: قاسمی، حنیف بن حسن، ج ۲، ص ۷۳۵، دار الغرب الاسلامی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
۵. حسینى شیرازى، سید محمد، تبیین القرآن، ص ۵۰۲، نشر دار العلوم، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
۶. مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ۶، ص ۵۳۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
۷. مغنیه، محمد جواد،تفسیر الکاشف، ج ۶، ص ۵۳۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
۸. مکارم شیرازی، ناصر،تفسیر نمونه، ج ۲۰، ص ۵۰۳، ناشر:دار الکتب الإسلامیة، چاپ تهران، چاپ اول،۱۳۷۴ ش.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر،تفسیر نمونه، ج‌۲۰، ص ۵۰۳، ناشر:دار الکتب الإسلامیة، چاپ تهران، چاپ اول،۱۳۷۴ ش.    
۱۰. ر.ک:طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۸، ص ۷۵ – ۷۶، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ ق.    
۱۱. طباطبائی، سید محمد حسین،المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۵، ص ۸۰، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ ق.    
۱۲. طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج ۱۱، ص ۵۱۴، انتشارات اسلام، چاپ دوم، تهران، سال ۱۳۷۸ ش.
۱۳. سمرقندى، نصربن محمد بن احمد، بحرالعلوم، ج ۳، ص ۲۵۰، بی جا و بی تا.
۱۴. شریف لاهیجى، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق: حسینى ارموی، میر جلال الدین، ج ۴، ص ۶۲، دفتر نشر داد، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
۱۵. گنابادى، سلطان محمد، تفسیر بیان السعادة فى مقامات العبادة، ج ۴، ص ۵۲، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۸ ق.
۱۶. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، ج ۱، ص ۲۷۳، محقق و مصحح، غفاری، علی اکبر و آخوندی، محمد، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.    
۱۷. همچنین امام علی (ع) می فرماید: «خداى تعالى از روزى که رسول خدا (ص) از شیر گرفته شد، بزرگ ‌ترین فرشته خود را قرین او ساخت تا آن جناب را شب و روز به طریق مکارم و به سوى محاسن اخلاق راهنمایی کند»؛ شریف الرضى، محمد بن حسین‌، نهج البلاغه (صبحى صالح)، محقق و مصحح: فیض الاسلام، ص ۳۰۰، نشر هجرت، قم، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
۱۸. طبرى، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج ۲۵، ص ۲۸، دار المعرفة، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر،تفسیر نمونه، ج ۲۰، ص ۵۰۳ و، ناشر:دار الکتب الإسلامیة، چاپ تهران، چاپ اول،۱۳۷۴ ش۵۰۴.    



پایگاه اسلام کوئیست    


رده‌های این صفحه : تفسیر | قرآن شناسی




جعبه ابزار