معنای یتیم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: یتیم،
تفسیر،
مفهوم،
مصداق،
اسلام.
پرسش: در
فقه اسلامی به چه افرادی «یتیم» می‌گویند و این عنوان تا چه زمانی برای یک کودک و یا نوجوان، قابل استفاده است؟
پاسخ اجمالی: یتیم در لغت به معنای مفرد و یکتا از هر چیز است و در اصطلاح به کودکی که پدرش مرده باشد، اطلاق می‌گردد.
در شرع مقدس اسلام نیز یتیم به کودکی گفته می‌شود که
پدر خود را از دست داده و به
سن بلوغ نرسیده است و در این باره فرقی بین پسر و دختر نیست و همین که به حدّ بلوغ برسد، دیگر یتیم بر او صدق نمی‌کند.
بر‌این‌اساس، اگر فردی به سن بلوغ رسیده باشد و یا آنکه قبل از آن، علائم بلوغ را در خود مشاهده کرده باشد، از لحاظ فقهی نمی‌توان به او یتیم گفت.
در ضمن، گرچه فرزند بدون
مادر شاید در مواردی دچار مشکلات بیشتری باشد، اما از لحاظ فقهی به او یتیم گفته نشده و احکام ویژه یتیم در مورد او جریان نمی‌یابد. شاید به این دلیل که سرپرستی که تامین مالی او بر عهده‌اش می‌باشد (پدر)، هنوز در قید حیات است.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «معنای یتیم»، تاریخ بازیابی۱۴۰۰/۶/۲۸.
