مداحی و مداحان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلید واژه:پرسش: آیا دربارهء مداحان اهل بیت آیه ای یا حدیثی موجود است که بیانگر مقام آنان باشد؟
پاسخ: در باره
مدح اهل بیت مخصوصا امام حسین(ع) و شعر گفتن و
مرثیه خوانی روایات زیادی وارد شده و و در این روایات بخشش گناهان آنها و وعده بهشت داده شده است.
حسن بن جهم می گوید: از
امام رضا(ع) شنیدم : هر کس درباره ما شعری بسراید و ما را مدح کند، خداوند شهری در بهشت که وسیع تر از دنیا باشد، برای او بنا کند.
ابوطالب قمی می گوید: نامه ای به
امام نهم ، حضرت
امام محمد تقی (ع) نوشتم و در آن اشعاری را درباره پدرش
امام رضا سرودم و از او خواستم اجازه دهد آن ها رابرای مردم بخوانم. حضرت در گوشه نامه نوشت: بسیار کارخوبی کرده ای. خداوند به تو جزای خیر دهد. برای من و برای پدرم شعرهای حزن انگیز و مرثیه بخوان.
امام صادق به فضیل فرمود: آیا جلسه می گیرید و سخنرانی و گفت گو درباره
فضائل اهل بیت دارید؟ گفت :آری. حضرت فرمود: این مجالس را خیلی دوست دارم. در آن جلسات امر ما را زنده نگه دارید. خدا رحمت کند کسی که امر ما (
ولایت اهل بیت ) را زنده کند. ای فضیل ! هر کس که ما را یاد کند یا نامی از ما نزد او برده شود و به اندازه بال مگسی اشک بریزید، خداوند تمام گناهان او را می آمرزد.
ابوعماره شاعر خدمت
امام صادق رسید. حضرت به او فرمود: ای ابوعماره ! درباره
امام حسین اشعاری برایم بخوان. می گوید: شروع به شعر خواندن کردم. حضرت گریه کرد، آن قدر که صدای گریه حضرت از دور شنیده می شد. بعد فرمود: ای
ابوعماره ! هر کس درباره
امام حسین شعری بخواند و پنجاه نفر یا سی نفر یا بیست نفر یا دونفر و یا حتّی یک نفر را بگریاند، جزای او
بهشت خواهد بود.
زید شحّام می گوید: من و جماعتی از کوفیان در محضر
امام صادق علیه السلام بودیم. جعفربن عفّان وارد شد. حضرت به او احترام کرد و او را نزد خود جای داد. سپس فرمود: ای جعفر! شنیده ام درباره
امام حسین علیه السلام شعر می سرایی ومی خوانی. گفت : بله. حضرت فرمود: بخوان. می گوید: خواندم و حضرت و اطرافیان، بر
حسین علیه السلام گریستند. بعد امام علیه السلام فرمود: ای جعفر! واللّه ملائکه مقرّب خدا در این جا جمع شده اند و اشعار تو را شنیدند. آنان نیز بر حسین علیه السلام گریستند و خداوند ترا بیامرزد.
ابوهارون مکفوف می گوید: بر
امام صادق علیه السلام وارد شدم. به من فرمود: شعر بخوان. برایش خواندم. حضرت فرمود: نه، همان طور که مرثیه می خوانی بخوان. من با صدای بلندمرثیه خواندم. حضرت گریست و باز فرمود: بیش تربخوان. باز خواندم. حضرت با صدای بلند گریه کرد و زنان نیز گریستند. سپس فرمود: ای
ابوهارون ! هر کس درباره
حسین علیه السلام مدح و مرثیه بخواند و دیگران را بگریاند، بهشت برای او واجب می شود.
دعبل خزاعی می گوید: بر مولایم
علی بن موسی الرضا علیه السلام در ایام محرم وارد شدم. دیدم حضرت ناراحت حزین است و اطرافیانش نشسته اند. وقتی که مرا دید، فرمود: خوش آمدی، ای دعبل ! دوست دارم اشعاری بخوانی، زیرا این ایام، روزهای حزن و اندوه ما
اهل بیت است. ای دعبل ! هر کس بر مصیبت های ما اهل بیت بگرید یا بگریاند، اجر و مزداو بر خدا است. هر کس قطره ای اشک بریزد، با ما محشور خواهد شد و هر کس بر
مصیبت های حسین علیه السلام بگرید،خداوند گناهان او را می آمرزد.
سپس حضرت بلند شد و پرده ای زد و زنان پشت پرده نشستند و فرمود: ای دعبل! برای
حسین علیه السلام مرثیه بخوان. تو یاور ما و مدح کننده ما هستی. پس تا می توانی از یاری ما کوتاهی نکن. دعبل می گوید: گریه کردم و اشک چشمانم جاری شد و اشعار را سرودم.
«أفاطم لو خلت الحسين مجدلا • وقد مات عطشانا بشط فرات إذا للطمت الخد فاطم عنده • وأجريت دمع العين في الوجنات أفاطم قومي يا ابنة الخير واندبي • نجوم سماوات بأرض فلاة قبور بكوفان واخرى بطيبة • واخرى بفخ نالها صلواتي قبور ببطن النهر من جنب كربلا • معرسهم فيها بشط فرات توافوا عطاشا بالعراء فليتني •...»
سایت مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
