غافر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: قرآن، حدیث،
صفات الهی.
پرسش: واژه‌های غافر، غفور و غفار (به‌عنوان صفات الهی) در لغت و
قرآن و
حدیث به چه معناست؟
صفت «غافر (آمرزنده)»،
اسم فاعل است و صفت‌های «غفور (آمرزگار/ بسیار آمرزنده)» و «غفّار (آمرزگار/ بسیار آمرزنده)» نیز دو ساخت مبالغه به معنای «غافر» و همگی برگرفته از مادّه «غفر» هستند که بر «پوشاندن» و «در پسِ پرده افکندن» دلالت دارد.
برگرفته‌های مادّه «غفر»، نزدیک به ۲۳۴ بار در قرآن کریم به‌کار رفته‌اند. از این میان، صفت «غفور»، نَوَد و یک بار و صفت «غفّار»، پنج بار و صفت «غافر» هم دو بار آمده است.
این صفات، در موارد مختلف، از جمله با صفات «
رحیم» و «
حلیم» و «
عفو» و «
رب» و «
عزیز» و «
شکور» به‌کار رفته‌اند. در قرآن و احادیث،
آمرزش الهی، در مورد گناهان مردم به‌کار رفته است. بنا‌بر‌این و با توجّه به معنای لغوی مادّه «غفر»، می‌توان گفت: غافر، غفور و غفّار به معنای پوشاننده گناهان بندگان و در گذرنده از خطاها و گناهان ایشان است.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «غافر» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۳/۸.
