• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طی الارض

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: طی الارض، اسم اعظم.

پرسش: چه كنیم تا به مقام «طی الارض» برسیم؟

پاسخ:




ابتدا باید معناى طى الارض را بدانیم، آن‌گاه مى‌توان پاسخ را بهتر داد.
براى طى الارض چندین معنا ذكر شده است:

۱.۱ - نزدیک شدن مکان

نزدیك شدن مكان‌ها به یكدیگر.

۱.۲ - تجدد امثال

تجدد امثال یعنى ارسال صورتى به مكانى كه اراده مى‌كند.

۱.۳ - اعدام و ایجاد

یعنى در یك مكان وجود عینى خود را نابود و همان زمان در مكان دیگر ایجاد مى‌كند. این قدرت را خدا به پیامبران و ائمه و بعضى از اولیاى الهى عنایت كرده است. دیگران هم با اجازه یا به دستور و یا همراه با اولیاى الهى مى‌توانند طى الارض كنند، البته چنین افرادى مسئله را پنهان نگه مى‌دارند و به كسى نمى گویند مگر با اذن الهی و براى هدایت شخصى یا امر دیگر.


اگر انسان روحش را از آلودگى‌ها و تعلق‌ها پاک ساخته و خود را به اصل و حقیقت وجود خویش برساند، یعنى روح خدائى را در خود زنده كند ، ممكن است به این مقام نائل آید.
ممكن است پاك كردن نفس از آلودگى، شرط لازم براى رسیدن به این مقام باشد، ولى شرط كافى براى آن نباشد. عارفان معمولاً به سالكان در این راه سفارش مى‌كنند كه در درجه اوّل از محرّمات اجتناب كنند و واجبات را انجام دهند. در درجه بعد آنان را به انجام دادن مستحبات و اجتناب از مكروهات توصیه مى‌كنند.
این كار نیاز به مداومت جدى و ریاضت شرعى دارد و باید زیر نظر اساتید واقعى عرفان قرار گیرد، زیرا در این باب مدعیان طى الارض زیاد هستند.

۲.۱ - طی الارض در قرآن

قرآن مجید طى الارض را براى یكى از نزدیكان با ایمان و دوستان خاص سلیمان به نام آصف بن برخیا ذكر كرده كه توانست تخت سلیمان را به یك چشم به هم زدن حاضر كند.
قرآن مجید درباره او مى‌فرماید: «قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ»كسى كه دانشى از كتاب داشت، این كار را انجام داد.
بسیارى از مفسران گفته‌اند: این مرد با ایمان از [[اسم اعظم الهى با خبر بود. البته منظور از آگاهى بر اسم اعظم، تخلّق (آراستگى) به آن اسم و وصف است، یعنى انسان از نظر آگاهى و اخلاق و تقوا و ایمان آن چنان تكامل یابد كه مظهرى از آن اسم گردد.
این تكامل معنوى و روحانى (كه پرتوى از آن اسم اعظم الهى است) قدرت بر این كار را فراهم مى كند.


براى توضیح بیشتر این بحث مراجعه كنید به كتاب مهرتابان از علامه محمد حسین طباطبایى، ص ۱۷۷ - ۱۸۶.


۱. نمل/سوره۲۷، آیه۴۰.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۴۷۰، با تلخیص    



سایت مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی.    






جعبه ابزار