صفت هادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: هادی،
قرآن،
حدیث پرسش: هادی را در
لغت، قرآن و حدیث توضیح دهید؟
صفت «هادی (راه‌نما)»،
اسم فاعل از ریشه «هدی» به معنای پیش‌قدم شدن برای نشان دادن حق و راه‌نمایی است. گفته می‌شود: «هدیتُه الطریق هدایةً»، یعنی: برای نشان دادن راه، پیشاپیش او رفتم و راه را به او شناساندم.
در
قرآن کریم، مشتقّات ریشه «هدی»، در حدود صد بار به
خدای متعال نسبت داده شده است، و صفت «هادی» دو بار به صورت: «و پروردگار تو، راه‌نما و یاوری بسنده است»
و «بی‌گمان، خدا کسانی را که
ایمان آورده‌اند، به راه راست، راه‌نمایی کننده است»
به‌کار رفته است.
در آیات و احادیث، هدایت (راه‌نمایی)، گاه به معنای
تکوینی و گاه به معنای
تشریعی به‌کار رفته است.
هدایت تکوینی، به این معناست که خدا همه موجودات را بر اساس قوانین و نظم خاصّی اداره می‌کند. همه موجودات، جبراً از چنین هدایتی پیروی می‌کنند؛
امّا
هدایت تشریعی خدا، راه‌نمایی مردم به
کمال و راه درست زندگی کردن و نجات از انحراف و
گم‌راهی است که معمولاً از راه ارسال رسولان و پیامبران، محقّق می‌شود، و انسان‌ها در مقابل چنین هدایتی مختارند و می‌توانند از آن پیروی کنند، یا به آن کفران ورزند.
هدایت تشریعی، خود به دو قسم تقسیم می‌شود:
هدایت عام، که به همه انسان‌ها داده می‌شود، و هدایت خاص، که ویژه
مؤمنان و
اولیای الهی است.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «صفت هادی» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۲/۱۹.
