• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سید غذاها از نگاه روایات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: گوشت، آثار، فوائد، برنج، سید غذا، شفای بیمار.

پرسش: با توجه به این‌که در برخی از روایات گوشت به عنوان سید غذاها معرفی شده است؛ چرا در روایت دیگری بیان شده برنج سید غذاها است؟ آیا این روایات صحت دارد؟

پاسخ: روایاتی که گوشت را ویژه‌ترین غذا معرفی کرده، با روایاتی که برنج را بهترین غذا معرفی می‌کنند منافاتی ندارد؛ چراکه این امر نسبی است و هر کدام از آنها دارای ارزش غذایی و اثربخشی‌های ویژه خودش می‌باشد، البته گوشت ارزشمندتر است، چون علاوه بر روایات، در قرآن نیز از آن به عنوان یک نعمت ارزش‌مند یاد شده است.



گیاهان، میوه‌ها و گوشت جانوران از ابتدایی‌ترین و اصلی‌ترین غذاهای انسان بوده و هر چه مواد موجود در آنها غنی‌تر و دسترسی به آنها آسان‌تر بوده و شرایط اقتصادی نسبت به تهیه نمودن آن مساعد‌تر و ضرر و زیان آن کمتر باشد، استقبال مردم نسبت به آن بیشتر و در نتیجه سفارش بیشتری نسبت به خوردن آن می‌شود.
بر‌این‌اساس با توجه به مجموعه غذاهای موجود در زمان صدور روایات، گوشت و برنج از ارزش ویژه‌ای برخوردار بوده و از‌همین‌رو به عنوان برترین غذاها معرفی شده‌اند. امروزه نیز این دو غذا جایگاه ویژه‌ای در سبد غذایی انسان‌ها دارند.


در این راستا رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود:
«برترین غذاها در دنیا و آخرت گوشت است». «ویژه‌ترین خوراکی اهل بهشت گوشت است». «ویژه‌ترین خوراکی‌هایتان در دنیا و آخرت گوشت است و بهترین نوشیدنی‌های شما در دنیا و آخرت آب است. گوشت مصرف نمایید تا برای بدن شما گوشت برویاند و هر کسی چهل روز گوشت نخورد اخلاق او بد می‌گردد». «گوشت ویژه‌ترین غذاها در دنیا و آخرت است و اگر از خدا بخواهم که هر روز به من گوشت هدیه کند، البته خواهد کرد».
عبداللَّه بن سنان از امام صادق‌ (علیه‌السّلام) پرسید: برترین خوراک‌های دنیا و آخرت چیست؟! ایشان فرمود: «گوشت! آیا نشنیدی که خدا (در بیان نعمت‌های اهل بهشت) می‌فرماید: برای آنان هر چه از گوشت پرندگان بخواهند فراهم می‌شود».


یکی از غذاهایی که در روایات به خوردن آن سفارش شده برنج است. برنج یکی از حبوبات معروف
[۸] ازدی، عبدالله بن محمد، کتاب الماء، ج۱، ص۵۰، تهران، دانشگاه علوم پزشکی ایران، مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل‌، چاپ اول‌، ۱۳۸۷ش.
و در منابع کهن آمده است که این محصول در هند و ماوراء النهر و گرگان کشت می‌شد.
[۹] ازدی، عبدالله بن محمد، کتاب الماء، ج۱، ص۱۱۵.

آنچه در طب کهن نیز در توصیف آن گفته شده، این است که طبع برنج سرد و خشک است؛ برخی نیز معتقدند که معتدل و گرم و یا گرم و خشک است و خشکی آن از گرمی آن بیشتر است. گرمی آن از گرمی گندم بیشتر است. گرمی آن به مزه شیرین و اثر و عمل آن در مزاج است که فقط تب افراد گرمازده را بیشتر می‌کند و ملتهب می‌سازد. غذایی زود هضم و خوبی است که تن را چاق نموده، در طراوت و زیبایی صورت تاثیرگذار است و پوست را صفا می‌بخشد.
[۱۱] ازدی، عبدالله بن محمد، کتاب الماء، ج‌۱، ص۵۰.

اگر با شیر خورده شود، روده‌ها را شست‌وشو می‌دهد و اگر با شیر آن‌را بپزند و با شکر مصرف شود، تن را چاق‌تر می‌کند و مایه غذایی آن بیشتر است و در صورت مصرف آن با شکر موجب می‌شود که زودتر از معده خارج شود.
حقنه با آن نیز گرفتگی‌های روده را از بین می‌برد.


در روایات برای برنج آثار فراوانی ذکر شده است:
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «بهترین غذای دنیا و آخرت گوشت و سپس برنج است».
امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: «بهترین غذاها برنج است و همانا ما آن‌را برای افراد مریض از امت خود ذخیره کرده‌ایم (سفارش می‌کنیم)».
مفضل بن عمر نزد امام صادق (علیه‌السّلام) که بر سر سفره بود، رفتم. ایشان بعد از دعوت من به سر سفره، فرمود: پدرم از پدرانش از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل کردند: نخستین دانه‌ای که بر یگانگی خدا و نبوت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و جانشینی امام علی (علیه‌السّلام) و امت مسلمان رفتن به بهشت اعتراف کرده است، برنج است. سپس فرمود: «در هر چیزی که از زمین کشت می‌شود، در آن شفا و درد است؛ مگر برنج که در آن شفا است ولی درد در آن وجود ندارد».
امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: «برنج روده‌ها را باز و بواسیر را از بین می‌برد و ما به مردم عراق که برنج و خرمای غوره می‌خورند رشک می‌بریم؛ چراکه هر دوی آنها روده‌ها را گشاد می‌کنند و بواسیر را از بین می‌برند».
امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: «برنج داروی خوبی است، و طبیعت آن خنک است و از هر بیماری عاری می‌باشد».
امام صادق (علیه‌السّلام) به یونس بن یعقوب فرمود: «از سوی شما چیزی دوست‌داشتنی‌تر از برنج و بنفشه نزد ما نمی‌آید». یونس از درد زیاد خودش شکایت کرد و گفت دلم خواست برنج بخورم. امام (علیه‌السّلام) دستور داد برنج را شسته و خشک کردند و سپس بو دادند و آرد کردند و با روغن پخته و آب‌پز کردند و به یونس داد مصرف کرد و شفا یافت.
حمران می‌گوید: امام صادق (علیه‌السّلام) دل‌درد داشت و فرمود تا برنج را پختند و سماق بر روی آن ریختند و میل فرمود و شفا یافت.
محمد بن فیض گفت: نزد امام صادق (علیه‌السّلام) بودم. مردی گفت: دخترم لاغر شده و اسهال دارد. امام (علیه‌السّلام) فرمود: چرا از برنج با پیه استفاده نمی‌کنی؟! برنج را در دیگ بگذار و بپز. چند سنگ (چهار یا پنج) بر روی آتش بگذار و پیه قلوه تازه را با سنگ‌های داغ در کاسه بینداز و کاسه دیگر بر روی آن قرار بده (در آن‌را ببند)، و سخت تکان بده و مراقب باش تا بخار آن بیرون نیاید و وقتی پیه آب شد، بر روی برنج پخته شده است، بریز.
بنابراین، روایاتی که گوشت را ویژه‌ترین غذا معرفی کرده، با روایاتی که برنج را بهترین غذا معرفی می‌کنند منافاتی ندارد؛ چراکه این امر نسبی است و هر کدام از آنها دارای ارزش غذایی و اثربخشی‌های ویژه خودش می‌باشد، البته گوشت ارزشمندتر است، چون علاوه بر روایات، در آیات قرآن نیز از آن به عنوان یک نعمت ارزش‌مند یاد شده است.
البته باید توجه داشت که شرایط اقتصادی هر زمان برای تهیه غذا، آسان بودن دسترسی به آن غذا در انتخاب نوع غذای مردم آن زمان تأثیرگذار خواهد بود. یعنی ویژه‌ترین غذا متناسب با در دسترس‌ترین غذاها است.


۱. ر.ک:ساست ویکی پرسش، مقاله «خوردن گوشت».    
۲. ر.ک:سایت اسلام کوئست، مقاله «زیاده‌روی نکردن در خوردن گوشت».    
۳. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ‌ ج۲، ص۴۵۹، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، قم، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۴. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ‌ ج۲، ص۴۶۰.    
۵. ابن حیون مغربی، نعمان بن محمد، دعائم الاسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الاحکام، ‌ ج۲، ص۱۰۹، محقق، مصحح، فیضی، آصف، قم، مؤسسة آل البیت (علیه‌السّلام)، چاپ دوم، ۱۳۸۵ق.    
۶. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص۳۰، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، ۱۴۱۲ق.    
۷. واقعه/سوره۵۶، آیه۲۱.    
۸. ازدی، عبدالله بن محمد، کتاب الماء، ج۱، ص۵۰، تهران، دانشگاه علوم پزشکی ایران، مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل‌، چاپ اول‌، ۱۳۸۷ش.
۹. ازدی، عبدالله بن محمد، کتاب الماء، ج۱، ص۱۱۵.
۱۰. مجلسی، محمد‌باقر، بحار الانوار، ج۶۳، ص۲۶۲، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.    
۱۱. ازدی، عبدالله بن محمد، کتاب الماء، ج‌۱، ص۵۰.
۱۲. مجلسی، محمد‌باقر، بحار الانوار، ج۶۳، ص۲۶۲.    
۱۳. مجلسی، محمد‌باقر، بحار الانوار، ج۶۳، ص۲۶۲.    
۱۴. امام رضا (علیه‌السلام)، صحیفة الامام الرضا، ‌ ص۵۳، محقق، مصحح، نجف، محمد مهدی، مشهد، کنگره جهانی امام رضا (علیه‌السّلام)، چاپ اول، ۱۴۰۶ق.    
۱۵. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ج۲، ص۵۰۲.    
۱۶. قطب الدین راوندی، سعید، الدعوات (سلوة الحزین)، ص۱۴۹، قم، مدرسه امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.    
۱۷. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۶، ص۳۴۱، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.    
۱۸. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص۱۵۵.    
۱۹. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۶، ص۳۴۱.    
۲۰. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۶، ص۳۴۲.    
۲۱. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ص۳۴۱.    
۲۲. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ج‌۲، ص۵۰۳.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «سید غذاها از نگاه روایات»، تاریخ بازیابی۱۴۰۱/۵/۸.    






جعبه ابزار