• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سند روایت حسین منی و انا من حسین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، امام حسین (علیه‌السّلام)، رسول خدا، حسین منی، انا من حسین.

پرسش: آیا این سخن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) «حسین منی و انا من حسین» در کتاب‌های اهل‌سنت هم نقل شده است؟ چرا آن‌حضرت چنین سخنی را فرمود؟

پاسخ: علاوه بر منابع شیعی، این روایت در منابع معتبر اهل‌سنت هم ذکر شده و سند آن نیز از طرف آنان مورد تایید قرار گرفته است. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) امام حسین (علیه‌السّلام) را چنین معرفی نمود، تا جایگاه برجسته ایشان را به مسلمانان اعلام نماید و به آنان خاطرنشان کند که او بعدها در همان جایگاه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خواهد نشست و همان ولایت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خواهد داشت.



بر اساس روایات شیعه و اهل‌سنت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ضمن سخنانی امام حسین (علیه‌السّلام) را از خودشان و خودشان را از امام حسین (علیه‌السّلام) معرفی نمود، تا جایگاه برجسته سیدالشهداء (علیه‌السّلام) را به مسلمانان اعلام نماید و به آنان خاطرنشان کند که او بعدها در همان جایگاه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خواهد نشست؛ دوستی او دوستی با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است، و دشمنی با او نیز دشمنی با آن‌حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) محسوب می‌شود، تا مبادا افراد منحرفی مانند جنایت‌کاران عاشورا در جایگاه امام حسین (علیه‌السّلام) شک و تردید کنند.


یعلی عامری گفت: به مجلسی که دعوت بودم رفتم. آن‌جا حسین (علیه‌السّلام) را دیدم که با کودکان بازی می‌کرد. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دو دست خویش را باز کرد و حسین را نزد خود فرا خواند؛ اما حسین شروع به دویدن به این طرف و آن طرف نمود و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از این حرکات می‌خندید تا آن‌که سرانجام نوه‌اش را در بغل گرفت، یک دست را زیر چانه و دست دیگر را پشت سرش قرار داد و ایشان را بوسید و فرمود: «حُسَینٌ مِنِّی وَ اَنَا مِنْ حُسَینٍ! اَحَبَّ اللَّهُ مَنْ اَحَبَّ حُسَیناً! حُسَینٌ سِبْطٌ مِنَ الْاَسْبَاط!؛ حسین از من است و من از حسینم! خداوند دوست داشته باشد کسی که حسین را دوست بدارد، حسین سبطی از اسباط است.»
البته در برخی از روایات، بخش اول ماجرا نقل نشده و تنها سخن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده است.
همان‌گونه که در پاورقی‌های مرتبط با روایت بالا ملاحظه می‌کنید، علاوه بر منابع شیعی، این روایت در منابع معتبر اهل‌سنت هم ذکر شده و سند آن نیز از طرف آنان مورد تایید قرار گرفته است.


۱. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات‌، ص۵۲-۵۳، محقق، مصحح، امینی، عبد الحسین‌، نجف اشرف، دار المرتضویة، چاپ اول، ۱۳۵۶ش.    
۲. تمیمی، محمد بن حیان، صحیح ابن حبان بترتیب ابن بلبان، ج۱۵، ص۴۲۷، محقق، شعیب الارنؤوط، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ دوم، ۱۹۹۳م.    
۳. شیبانی، احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۲۹، ص۱۰۲.    
۴. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات‌، ص۵۲.    
۵. مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ص۱۲۷.    
۶. ترمذی، محمد بن عیسی، سنن الترمذی، ج۵، ص۶۵۸، محقق، احمد محمد شاکر، محمد فؤاد عبدالباقی، ابراهیم عطوه، مصر، مکتبة و مطبعة مصطفی البابی حلبی، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.    
۷. تمیمی، محمد بن حیان، صحیح ابن حبان بترتیب ابن بلبان، ج۱۵، ص۴۲۷.    
۸. ترمذی، محمد بن عیسی، سنن الترمذی، ج۵، ص۶۵۸.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «سند روایت حسین منی و انا من حسین»، تاریخ بازیابی۱۴۰۱/۳/۲۵.    






جعبه ابزار