رافع
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: صفات خدا، قرآن، حدیث.
پرسش: رافع و رفیع به عنوان صفات خداوند، در لغت و
قرآن و
حدیث به چه معناست؟
صفت «رفیع» بر وزن فعیل، از ساخت‌های مبالغه و صفت «رافع (برکشنده/ برافرازنده)» نیز
اسم فاعل است. «رفع»، در لغت به معنای «مقابل فرو کشیدن و پایین آوردن» و نیز به معنای «نزدیک ساختن» و «پخش کردن چیزی و آشکار کردن آن» است. و رفیع، به معنای «شریف» و «بلندمرتبه» به کار می‌رود.
ابن اثیر گفته است: در نام‌های خدای متعال، «رافع»، یعنی کسی که مؤمنان را با خوش بخت کردن و دوستانِ خود را با نزدیک ساختن
[به خود
]، بالا می‌برد، و رفع، ضدّ پایین آوردن است.
در قرآن کریم، برگرفته‌های مادّه «رفع»، هجده بار به
خداوند متعال نسبت داده شده است و نام‌های «رفیع» و «رافع»، هر‌کدام یک بار در آن به‌کار رفته است. قرآن کریم و احادیث، صفت رافع بودن را برای خدا، گاه نسبت به امور تکوینی (مانند: آسمان یا آسمان‌ها) مطرح کرده‌اند و گاهِ دیگر، نسبت به امور ارزشی و تشریعی (مانند: درجات یا اعمال).
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «رافع و رفیع» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۳/۲۵.
