• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حی علی الصلاة

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: حی علی الصلاة، اذان، اقامه.
پرسش: چرا در اذان و اقامه «حی علی الصلاة» می‌گویند؟
پاسخ:



نخست باید دانست تمام احکام الهی دارای حکمت و علت هستند؛ ولی عقل بشر از رسیدن به تمام این حکمت‌ها قاصر است.


چگونگی ادای اذان و اقامه از احکام تعبدی است که دارای حکمت‌های معنوی است که برخی از این حکمت‌ها در کلام ائمه معصومان علیهم‌السلام منعکس شده و برخی نیز با دقت در فلسفه تشریع آنان قابل درک است و برخی حکمت‌ها نیز از عقل بشری مخفی مانده است.


کلمه «حی» در ادبیات عربی اسم فعل
[۱] بستانی، فؤاد افرام، مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی عربی-فارسی، ص ۳۴۹، انتشارات اسلامی، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش.
و دارای معنای امری است؛ یعنی بشتاب.


در «حی علی‌ الصلوة» یعنی بشتاب به‌سوی نماز که در واقع این جمله اذان و اقامه ترغیب و تحریکی بر انجام نماز است.

۴.۱ - روایتی از امام علی

امام علی ـ علیه‌السلام ـ از پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ درباره تفسیر اذان پرسید و پیامبر به تفسیر فقرات اذان پرداخت تا این‌که در تفسیر «حی علی‌ الصلوة» فرمود: «حیّ‌ علی‌ الصّلوة؛ یعنی ای امت احمد! (اسلام)، دینی است که خدا و رسول خدا برای شما پدید آوردند، پس آن‌ را تباه نکنید؛ بلکه به آن بپردازید تا خدا شما را بیامرزد، نماز خود را ادا کنید که آن ستون دین شماست».
[۴] شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص ۶۷، مطبعة حیدریة، نجف، چاپ اول، بی‌تا.



«حی علی‌ الصلوة، حی علی الفلاح و حی علی خیر العمل» در اذان و اقامه یادآوری این حقیقت است که، نماز باعث رستگاری و بهترین اعمال است. پس با شوق و رغبت باید متوجه آن بود.
[۵] نراقی، احمد بن محمد مهدی، معراج السعادة، ص ۸۵۶، هجرت، قم، چاپ ششم، ۱۳۷۸ش.



به دیگر سخن، اذان به‌عنوان نشانه و اعلام ورود به وقت نماز است؛ درحالی‌که اقامه، مقدمه آغاز ارکان نماز می‌باشد. با اذان مردم برای اقامه نماز خبر می‌شوند و با اقامه برای ادای نماز آماده می‌گردند.


۱. بستانی، فؤاد افرام، مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی عربی-فارسی، ص ۳۴۹، انتشارات اسلامی، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش.
۲. ابن اثیر جزری، مبارک بن محمد، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، محقق و مصحح:طناحی، محمود محمد، زاوی، طاهر احمد، ج ‌۱، ص ۴۷۲، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، قم، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ش.    
۳. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، محقق و مصحح:مخزومی، مهدی، سامرائی، ابراهیم، ج ۳، ص ۳۱۶، انتشارات هجرت، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق.    
۴. شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص ۶۷، مطبعة حیدریة، نجف، چاپ اول، بی‌تا.
۵. نراقی، احمد بن محمد مهدی، معراج السعادة، ص ۸۵۶، هجرت، قم، چاپ ششم، ۱۳۷۸ش.



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : احکام نماز | اذان و اقامه | فقه




جعبه ابزار