• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جسم مثالی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:عالم مثال، عالم برزخ، جسم مثالی.
پرسش:مراد از جسم مثالی چیست؟
پاسخ :انسان مرکب از سه چیز است: روح، بدن عنصرى مادى و بدن مثالى برزخى.



بدن مثالی بسیار شفاف و لطیف‌تر و رقیق‌تر از هوا است که حائل میان جسم مادی ثقیل و روح مجرد است. این بدن بسیار لطیف برزخى که قوانین ماده - ماده عنصری - در آن جارى و سارى نیست، همان بدن است که بعد از آن که نفس ناطقه انسانی ، یعنى روح و حقیقت انسان ، علاقه خود را از بدن جسمانى مادى قطع کرد در آن بدن برزخی ، به نحو اتحاد، تا روز قیامت باقى خواهند بود؛ یا معذّب به عذاب و عقاب برزخی ، یا متنعّم در ناز و نعمت و روح و ریحان برزخی. و زمانی که روز رستاخیز شد و بدن هاى جسمانى مادى را خداوند عالم، از زمین برانگیخت، ارواح بر اجساد مادى خود برمى‌ گردند و براى زندگی ابدی آماده و حاضر مى‌ شوند.


قطع نظر از براهین عقلی و ادله فلسفی که بر اثبات جسد برزخى قائم است، دلائل نقلی نیز بر آن اقامه شده است. از جمله امام صادق (علیه السلام) فرمود: چون خداوند روح مؤمنی را قبض کند این روح در کالبدی همچون کالبدی که در دنیا داشت قرار می گیرید و در آن متنعم است (می خورد و می آشامد) و چون تازه ‌واردى بدانها رسد او را به همان صورتى که در دنیا بوده می شناسد. آن حضرت همچنین فرمود:« ارواح مؤمنان در بدن هایی مثل بدن دنیویشان قرار می گیرد».
ناگفته نماند که برخی به جسد مثالىِ برزخى، اسمى از الفاظ کهنه یونانى گذاشته اند-مثلاً شیخ اشراق (سهروردی) و شیخ احمد احسائی ، عالم مثال را عالم هورقلیاء و جسم مثالی را جسم هورقلیایی نامیده اند.- که از آن در احادیث اهل بیت اطهار(علیهم السلام) اثرى نیست. همچنین اعتقاد به این که معاد (بعد از برزخ ) فقط با این جسم خواهد بود صحیح نیست.
[۳] ر. ک: نراقی، ملا محمد مهدی، انیس الموحدین، با پاورقی قاضى طباطبائى، ص ۲۲۵ (پاورقی)، نشر الزهراء، تهران، ۱۳۶۹.




۱. «کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ مَا یَقُولُ النَّاسُ فِی أَرْوَاحِ الْمُؤْمِنِینَ فَقُلْتُ یَقُولُونَ تَکُونُ فِی حَوَاصِلِ طُیُورٍ خُضْرٍ فِی قَنَادِیلَ تَحْتَ الْعَرْشِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُؤْمِنُ أَکْرَمُ عَلَی اللَّهِ مِنْ أَنْ یَجْعَلَ رُوحَهُ فِی حَوْصَلَةِ طَیْرٍ یَا یُونُسُ إِذَا کَانَ ذَلِکَ أَتَاهُ مُحَمَّدٌ ص وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ ع وَ الْمَلَائِکَةُ الْمُقَرَّبُونَ ع فَإِذَا قَبَضَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ صَیَّرَ تِلْکَ الرُّوحَ فِی قَالَبٍ کَقَالَبِهِ فِی الدُّنْیَا فَیَأْکُلُونَ وَ یَشْرَبُونَ فَإِذَا قَدِمَ عَلَیْهِمُ الْقَادِمُ عَرَفُوهُ بِتِلْکَ الصُّورَةِ الَّتِی کَانَتْ فِی الدُّنْیَ»، کلینی، الاصول من الکافی، ج ۳، ص ۲۴۵، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۶۵ش.    
۲. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَرْوُونَ أَنَّ أَرْوَاحَ الْمُؤْمِنِینَ فِی حَوَاصِلِ طُیُورٍ خُضْرٍ حَوْلَ الْعَرْشِ فَقَالَ لَا الْمُؤْمِنُ أَکْرَمُ عَلَی اللَّهِ مِنْ أَنْ یَجْعَلَ رُوحَهُ فِی حَوْصَلَةِ طَیْرٍ وَ لَکِنْ فِی أَبْدَانٍ کَأَبْدَانِهِمْ»، کلینی، الاصول من الکافی، ج ۳، ص ۲۴۴، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۶۵ش.    
۳. ر. ک: نراقی، ملا محمد مهدی، انیس الموحدین، با پاورقی قاضى طباطبائى، ص ۲۲۵ (پاورقی)، نشر الزهراء، تهران، ۱۳۶۹.



پایگاه اسلام کوئست    


رده‌های این صفحه : انسان شناسی | جسم و روح




جعبه ابزار