توصیف زیبایی‌های زن نامحرم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: گناه،
بخشش،
زنا،
توبه، توصیف زن نامحرم، من وصف امراة لرجل.
پرسش: در برخی از منابع روایی آمده است: «و من وصف امراه لرجل و ذکر جمالها له فافتتن بها الرجل فاصاب منها فاحشه لم یخرج من الدنیا حتی یغضب الله علیه...؛
کسی که زیبایی‌های زنی را برای مردی بگوید و آن مرد شیفته او شود و با او گناهی انجام دهد، از دنیا نمی‌رود مگر این‌که
خداوند بر او خشم می‌گیرد و کسی که خداوند بر او خشم گیرد، آسمان‌ها و زمین‌های هفت‌گانه بر او خشم می‌گیرند و گناهی مانند گناه آن مرد خواهد داشت. عرض کردند: ای رسول خدا، اگر آنان توبه کنند و اصلاح شوند، چطور؟ فرمود: خدا توبه آن زن و مرد را قبول می‌کند، ولی توبه کسی را که باعث این گناه شده، قبول نمی‌کند.» سؤال این است که، این چه گناهی است که با توبه بخشیده نمی‌شود؟ لطفا قسمت آخر روایت را توضیح دهد.
پاسخ: این حدیث از جهت سندی ضعیف است و در مورد محتوا تیز نمی‌توان گفت که توبه آن فرد به هیچ وجه قابل پذیرش نیست؛ چون خداوند فرموده که گناه کمتر از
شرک را خواهد بخشید. مراد از روایت می‌تواند آن باشد که پذیرفتن توبه فرد تشویق‌کننده، بسیار دشوارتر از پذیرفتن توبه مرد و زن زناکار می‌باشد.
بر اساس آیات قرآن، خداوند تمام گناهان انسانهایی که از گناهانشان توبه کرده باشند را می‌بخشد:
«اِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیم؛
خدا همه گناهان را می‌آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است.»
اما آنچه در پرسش آمده ناظر به روایتی است که از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده است.
این روایت را
ابن عباس و
ابوهریره از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل می‌کنند که در سخنی طولانی قبل از وفاتش فرمود:
«...کسی که مشخصات ظاهری و زیبایی زنی را برای مرد بی‌گانه‌ای توصیف کند و آن زن را چنان مورد ستایش قرار دهد که مرد بی‌گانه فریفته آن زن شده و به گناه (زنا) بیانجامد، هرگز مورد عفو خدا قرار نخواهد گرفت و از دنیا نخواهد رفت مگر آن‌که مورد خشم خداوند قرار می‌گیرد؛ و کسی که مورد
خشم الهی قرار گیرد، آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌های هفت‌گانه نیز بر او خشم می‌گیرند، و گناهش مانند کسی است که با آن زن مرتکب زنا شده باشد. اطرافیان پرسیدند: اگر آن‌دو (مرد و زن زناکار) توبه کرده و خود را اصلاح نمایند، آیا مورد بخشش قرار می‌گیرند؟ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: خداوند توبه آن‌دو را می‌پذیرد، ولی توبه کسی که با بیان زیبایی‌های آن زن موجب چنین
فتنه و فسادی شده است را نمی‌پذیرد!»
جدا از بررسی سندی این حدیث که سندی قوی نیست و حتی با فرض پذیرش سند، اما در مورد محتوا نمی‌توان گفت که توبه آن فردی که آن‌دو را تحریک کرده به هیچ وجه قابل پذیرش نیست؛ چون خداوند فرموده که گناه کمتر از
شرک را خواهد بخشید. بر‌این‌اساس، باید این روایت را به گونه‌ای تفسیر کرد که با آن آیات ناهمخوان نباشد.
به عنوان نمونه، مراد از روایت می‌تواند آن باشد که پذیرفتن توبه فرد تشویق‌کننده، بسیار دشوارتر از پذیرفتن توبه مرد و زن زناکار می‌باشد، بدین‌ترتیب که «واو» را در فراز «وَ لَمْ یقْبَلْ تَوْبَةَ الَّذِی خَطَاَهَا بَعْدَ الَّذِی وَصَفَهَا» را
واو حالیه بدانیم؛ که در این صورت، ترجمه‌اش چنین خواهد شد:
«توبه زانی و زانیه پذیرفته می‌شود در حالی که هنوز توبه فردی که آنان را به زنا تشویق کرده پذیرفته نشده است». و این بدان معنا نیست که هیچ‌گاه توبه او پذیرفته نخواهد شد.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «توصیف زیبایی‌های زن نامحرم»، تاریخ بازیابی۱۴۰۱/۵/۹.
