توسل به ائمه در عین نزدیک بودن خداوند
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: اهل بیت،
شرک،
خداوند.
پرسش: هنگامی که ما از اهل بیت (علیه‌السّلام) مدد می‌جوییم و آنان را می‌خوانیم، آیا شرک نمی‌ورزیم در حالی که در
آیه زیر سخن از نزدیک بودن خداوند به بندگان است؟
«نحن اقرب الیه من حبل الورید؛
ما از رگ قلب به ایشان نزدیک‌ترم.»
همان‌گونه که آیه فوق در قرآن آمده، آیاتی هم در مورد
جواز توسل داریم (به جز روایات فراوان):
«وَ لَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَلَمُوا اَنْفُسَهُمْ جاؤُک فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً؛
اگر آنها هنگامی که به خویشتن ستم کردند (و مرتکب گناهی شدند) به سراغ تو می‌آمدند و از خداوند طلب
عفو و بخشش می‌کردند و تو نیز برای آنها طلب عفو می‌کردی، خدا را
توبه‌پذیر و
رحیم می‌یافتند.»
«قالُوا یا اَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبنا اِنَّا کنَّا خاطِئِینَ؛ قالَ سَوْفَ اَسْتَغْفِرُ لَکمْ رَبِّی اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ؛
(برادران یوسف) گفتند: ای پدر، از خدا
آمرزش گناهان ما را بخواه که ما خطاکار بودیم. گفت: به زودی برای شما از پروردگارم آمرزش می‌طلبم که او
غفور و
رحیم است.»
«وَ ما کانَ اسْتِغْفارُ اِبْراهِیمَ لِاَبِیهِ اِلاَّ عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَها اِیاهُ فَلَمَّا تَبَینَ لَهُ اَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّاَ مِنْهُ اِنَّ اِبْراهِیمَ لَاَوَّاهٌ حَلِیمٌ؛
استغفار ابراهیم برای پدرش (عمویش
آزر) فقط بخاطر وعده‌ای بود که به او داده بود (تا وی را به سوی
ایمان جذب کند) اما هنگامی که برای او روشن شد که وی دشمن خدا است از او بیزاری جست، چرا که ابراهیم مهربان و بردبار بود.»
این آیات نشان می‌دهند که
توسل، با نزدیک بودن خداوند به انسان تنافی ندارد. اساساً توسل به معنای این نیست که چون خداوند دور است، به واسطه کسی پیام را به او می‌رسانیم بلکه واسطه قرار دادن شخص آبرومند برای این است که خداوند خواسته ما را بهتر بپذیرد؛ چنانکه کسی که می‌تواند مستقیم نزد رئیس برود، شخصی آبرومند نزد رئیس را واسطه قرار می‌دهد.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «توسل به ائمه در عین نزدیک بودن خداوند» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۵/۱۶.
