«ثار» در اصل «ثأر» بوده و همزه به الف تخفیف یافته است. این واژه مصدر و به معنای انتقام و خون‌خواهی کردن است. گاهی مصدر در معنای اسم مفعولی به‌کار می‌رود که در اینجا به همین صورت به‌کار رفته است. «ثار الله» یعنی خون‌خواهی شده خدا. به عبارت دیگر یعنی کسی که خداوند از او خون‌خواهی کرده است. بنابراین به معنای «خون خدا» نیست تا شباهتی با «پسر خدا» داشته باشد.
