• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بردن آبروی مؤمن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:حق الناس، آبروی مؤمن، خانه خدا، حرمت مؤمن، احترام به مؤمن.
پرسش :بردن آبروی مؤمن با چه گناهی مقایسه شده و در چه شرایطی جایز است و چگونه می توان از این گناه توبه کرد؟



بردن آبروی مؤمن با چه گناهی مقایسه شده؟ آیا این حرف درست است که بردن آبروی مؤمن مثل ریختن خون انسان است؟ کسی که این کار را به بهانه آشکار شدن یک سری حقایق برای دیگری انجام دهد آیا گناه کرده است؟ راه توبه و خلاصی از عذاب وجدان چیست؟ با آیه و روایت و مستند بیان شود. برایم مهم است. متشکر




۲.۱ - حرمت مؤمن

امام باقر (علیه السلام) می فرماید شبی که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) به معراج رفت، از پروردگار پرسید که مؤمن چه ارزشی نزد تو دارد؟ و پاسخ شنید که ای محمد! هرکه به دوست من توهین کند گویا با خود من به مبارزه برخاسته است و من با سرعت به یاری دوستانم خواهم شتافت....
امام صادق (علیه السلام) در همین راستا می فرماید:خداوند در زمین پنج حریم دارد: حریم پیامبر (صلی الله علیه وآله)، حریم اهل بیت (علیهم السلام)، حریم قرآن ، حریم کعبه و حریم مؤمن .
احترام مؤمن تا اندازه‌ای است که مال او نیز چون خونش محترم است. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نقل شده است که فحش دادن به مؤمن موجب فاسق شدن انسان خواهد شد و جنگ با مؤمن مانند کفر است و خوردن گوشت او (یعنی غیبت ) گناه بوده و مال او نیز چون خون او دارای حریم و احترام می باشد.
طبیعتاً اگر مال او چنین احترامی داشته باشد، آبرویش که ارزشمندتر از مال است، نیز باید دارای چنین حرمتی باشد.
روایات مرتبط با احترام مؤمن به اندازه ای است که بیان تمامشان در این مختصر نمی گنجد و علاقه مندان می توانند در کتب روایی به جست و جوی آن بپردازند. به عنوان نمونه علامه مجلسی سرفصلی به نام "ابواب حقوق المؤمنین" انتخاب کرده که در ذیل آن می توان روایات فراوانی را در این زمینه مشاهده کرد.

۲.۲ - افشای حقایق و آبروی مؤمن

اما این که آیا می شود به بهانه آشکار شدن برخی حقایق، آبروی مؤمن را ریخت؟ در پاسخ باید گفت که چنین بهانه ای به تنهایی برای غیبت از مؤمن کافی نیست، مگر آن که افشای آن حقایق به قدری ضرورت و اهمیت داشته باشد و یا آن که آینده و آبروی مؤمنی دیگر در گرو آن باشد که استثنائاً و با رعایت تمام جوانب احتیاط می توان برخی ناگفته ها را بر زبان آورد که این موضوع در موارد استثنای از غیبت مورد بحث و گفت و گو قرار گرفته است که مشورت در مورد امر خطیر ازدواج را یکی از نمونه های آن بیان کرده اند.
راه توبه از گناه بزرگ ریختن آبروی مؤمن در مرحله اول عذرخواهی و حلالیت گرفتن و تلاش برای جبران خسارات معنوی که از این طریق بر او وارد شده می باشد، و اگر چنین چیزی ممکن نباشد و یا به دلگیری ها و کدورت های بیشتری می انجامد باید دست به دامن پروردگار شده و با دعاهای نیک در حق او و نیز انجام کارهای خیر به نیت او به جبران معنوی گناه انجام شده پرداخت.


۱. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، ج ۲، ص ۳۵۲، ح ۸، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۵ ه ش.    
۲. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، ج ۸، ص ۱۰۷، ح ۸۲، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۵ ه ش.    
۳. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، ج ۲، ص ۳۵۹، ح ۲، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۵ ه ش.    
۴. مجلسی، بحار الانوار، ج۷۱، ص۲۲۱.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «بردن آبروی مؤمن»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۶/۸.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | حفظ آبروی مومن




جعبه ابزار